Λαϊκή συμμαχία για την Υγεία

Πέρασε ένας χρόνος από την ημέρα που ο Κικίλιας ανακοίνωνε την εμφάνιση της πανδημίας στη χώρα, καθησυχάζοντάς μας ότι το σύστημα υγείας είναι θωρακισμένο. Ένα χρόνο μετά, η πραγματικότητα τον διαψεύδει οικτρά. Μετά την έκρηξη του δεύτερου κύματος της πανδημίας τον περασμένο Νοέμβρη έως σήμερα, η Ελλάδα  έφτασε να είναι η πρώτη χώρα σε αναλογία θανάτους ανά κρούσματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση (40 θάνατοι ανά 1.000 κρούσματα). Ενώ σήμερα, μπροστά στο τρίτο κύμα της πανδημίας, η Αθήνα κινδυνεύει να βρεθεί σε δυο φορές χειρότερη θέση από εκείνη της Θεσσαλονίκης το περασμένο φθινόπωρο. 
Από τα τέλη Φλεβάρη είχαμε μία εκρηκτική αύξηση της νοσηρότητας και των εισαγωγών στα νοσοκομεία της Αθήνας, τόσο covid όσο και μη covid περιστατικών, που έκαναν καθαρό ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο. Η πολιτική αυτή έχει δημιουργήσει ένα μεγάλο κύμα οργής και αγανάκτησης, αποδεικνύοντας πόσο αδιέξοδο είναι το επιδημιολογικό μοντέλο που ακολουθήθηκε, βασιζόμενο κυρίως στα οριζόντια μέτρα εγκλεισμού και καταστολής.
Κάθε μέρα που περνάει γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν στόχευε στην πρόληψη και στη θωράκιση του δημόσιου συστήματος υγείας, αλλά στα κατασταλτικά μέτρα, στο κλίμα εγκλεισμού και ασφυξίας, στο τσάκισμα των αντιδράσεων και στο χτύπημα των μισθωτών και των λαϊκών στρωμάτων προς όφελος της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων.
Εμβόλια και ταξική πολιτική
Η αύξηση των εμβολιασμών που παρουσιάζεται για το μήνα Φεβρουάριο (15.500 εμβολιασμοί ημερησίως) σημαίνει ότι ο στόχος ανοσίας του 75% του πληθυσμού θα έχει πιαστεί σε 17 μήνες. 
Τα προβλήματα στην τροφοδοσία των εμβολίων από τις μεγάλες πολυεθνικές συνεχίζονται, καθώς η Astrazeneca ανακοίνωσε ότι θα παραδώσει τις μισές από τις 180 εκατομμύρια δόσεις που είχαν συμφωνηθεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση. 
Στη βάση της έλλειψης επαρκούς αριθμού εμβολίων, η κυβέρνηση δείχνει και σε αυτό τον τομέα το ταξικό και αυταρχικό της πρόσωπο, αποκλείοντας μεγάλες ομάδες ανθρώπων με χρόνια νοσήματα όπως καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς, καρδιοπαθείς, διαβητικούς, ιεραρχώντας να εμβολιαστούν τελευταίοι οι πρόσφυγες, οι άνθρωποι που βρίσκονται σε κλειστές δομές όπως σε στρατόπεδα, φυλακές και σε camp, αλλά και εργαζόμενοι σε κρίσιμους τομείς για τον έλεγχο της πανδημίας όπως οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι σε καθαριότητα, super market κλπ.
Είναι χαρακτηριστικό της ταξικής της αναλγησίας ότι δεν έχει προβλεφτεί ο εμβολιασμός των εργολαβικών εργαζομένων των νοσοκομείων που βρίσκονται κάθε μέρα υπό την απειλή  να κολλήσουν τον ιό, όπως και οι εργαζόμενοι στη φύλαξη και την καθαριότητα. Από την άλλη έχει οργανώσει άψογα τον εμβολιασμό του κατασταλτικού μηχανισμού ανακοινώνοντας 7.500 εμβολιασμούς μέχρι σήμερα στα σώματα ασφαλείας. Παράλληλα διαπιστώνεται μια τρομερή αύξηση της υπόλοιπης νοσηρότητας καθώς χρόνια νοσήματα, εν δυνάμει θανατηφόρα, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα και οι καρκίνοι υποδιαγνώσκονται κατά 50%. Στην πράξη όλο το δημόσιο σύστημα υγείας έχει μετατραπεί σε σύστημα αντιμετώπισης μιας νόσου, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να υποχρεώνονται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για νοσηλεία, χειρουργεία και εξετάσεις στον ιδιωτικό τομέα. Ο οποίος παραμένει προκλητικά ευνοημένος από την κυβερνητική πολιτική, δεχόμενος μόνο τα μη covid περιστατικά στις ΜΕΘ, με αποζημίωση 1.600 ευρώ ημερησίως, με τη διενέργεια του 70% των τεστ που διεξάγονται σε υψηλές τιμές και με συνολική κρατική επιδότηση 60 εκατομμύρια ευρώ ως τώρα. 
Την ίδια στιγμή το εθνικό σύστημα υγείας υποφέρει από την υποχρηματοδότηση και την έλλειψη προσωπικού. Από την αρχή της πανδημίας μέχρι το Νοέμβριο του 2020 είχαν διοριστεί μόλις 616 μόνιμοι γιατροί, ενώ μόλις το Φλεβάρη του 2021 προκηρύχθηκαν 940 μόνιμες θέσεις γιατρών: όσες ήταν στο σχεδιασμό και πριν την εκδήλωση της πανδημίας.
Οι εργασιακοί χώροι παραμένουν μεγάλη εστία μετάδοσης του ιού καθώς η εργοδοσία παραβιάζει συστηματικά τα υγειονομικά πρωτόκολλα χωρίς να υπόκειται σε κανέναν έλεγχο. 
Την ώρα που σπαταλάνε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την αγορά πολεμικών αεροπλάνων, δεν έχουν αγοράσει ούτε ένα λεωφορείο για να σταματήσει ο συνωστισμός στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αντί να βρούνε χώρους και να προσλάβουν εκπαιδευτικούς ώστε να έχουμε ολιγάριθμα σχολεία με 15 παιδιά ανά τάξη, σχεδιάζουν την παράδοση των δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών στην τοπική αυτοδιοίκηση, προετοιμάζοντας έτσι τον οικονομικό στραγγαλισμό και την κατάρρευσή τους. Και σαν να μην συνέβη τίποτα από την εμπειρία του καλοκαιριού, όπου η χώρα «άνοιξε» ανεξέλεγκτα για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων και των αερομεταφορών, ο Μητσοτάκης στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρωτοστάτησε στην έκδοση πιστοποιητικού εμβολιασμού, διακινδυνεύοντας άλλη μια αναζωπύρωση της πανδημίας το καλοκαίρι. 
Για να καλύψει τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, η κυβέρνηση προχώρησε σε διαρκείς μετακινήσεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από πόλη σε πόλη, ενώ πολύ γρήγορα οι «ήρωες με τις άσπρες μπλούζες» αντιμετώπισαν έναν πρωτοφανή αυταρχισμό, με ΕΔΕ και απολογίες στα αστυνομικά τμήματα και απειλές ακόμα και για απόλυση -όπως στον Κ. Καταραχιά, πρόεδρο εργαζομένων στο σωματείο του νοσοκομείου Άγιος Σάββας.
Επείγοντα αιτήματα
Γι’ αυτό είναι επείγον να συγκροτηθεί μία μεγάλη συμμαχία των υγειονομικών μαζί με την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα. Οι ομοσπονδίες και τα σωματεία στην υγεία θα πρέπει να προχωρήσουν σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες οργάνωσης, κλιμάκωσης και συντονισμού των αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Όχι μόνο με μία νέα καλά προετοιμασμένη με γενικές συνελεύσεις απεργία στην υγεία αλλά και με ενωτικά μαχητικά συλλαλητήρια στα κέντρα των πόλεων. Όπως επισημαίνει το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή πρέπει έστω και τώρα:
1. Να ενισχυθεί η δημόσια περίθαλψη με προσλήψεις προσωπικού (με εφαρμογή των σχετικών ήδη από τον Μάρτιο 2020 αιτημάτων μας για πρόσληψη κατά παρέκκλιση των ισχυουσών διατάξεων με ΠΝΠ όλων των γιατρών και νοσηλευτών που έχουν κάνει αίτηση διορισμού στο ΕΣΥ) και με υποδομές (π.χ. συσκευές χορήγησης οξυγόνου highflow στα νοσοκομεία, αξιοποίηση νοσοκομειακών κτιρίων που παραμένουν ανενεργά κλπ).
2. Να επιταχθεί άνευ όρων και όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί το σύνολο του ιδιωτικού τομέα περίθαλψης στην Αττική τόσο για noncovid όσο και για COVID περιστατικά.
3. Να γίνει επιτέλους ο σωστός σχεδιασμός στην επιδημιολογική επιτήρηση με πολλά δωρεάν επαναλαμβανόμενα τεστ και με επικέντρωση στα πραγματικά «εκκολαπτήρια» της επιδημίας (χώρους εργασίας και ΜΜΜ) και όχι με οριζόντια, τυφλά, ασφυκτικά, αδιέξοδα και αναποτελεσματικά περιοριστικά μέτρα.