Και όμως γυρίζει...

Φιλιππίνες

Η 7η Μάρτη έγινε γνωστή ως «Ματωμένη Κυριακή» στις Φιλιππίνες. Ταυτόχρονες επιδρομές των δυνάμεων καταστολής σε διάφορες περιοχές σκότωσαν 9 ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η κρατική καταστολή (και με δολοφονίες) αποτελεί το θλιβερό κανόνα στις Φιλιππίνες, αλλά ο Πρόεδρος Ντουτέρτε έχει κλιμακώσει στην ανοιχτή υποστήριξη μιας τέτοιας πολιτικής. Ξεκίνησε από τον «πόλεμο κατά των ναρκωτικών», που περιλάμβανε ρητά την οδηγία στους αστυνομικούς «να πυροβολούν για να σκοτώσουν» κι έχει κοστίσει τις ζωές τουλάχιστον 8.000 ανθρώπων, σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις. Πλέον, η δολοφονική βία έχει ενταχθεί σε ένα «πανεθνικό σχέδιο αντιμετώπισης του κομμουνιστικού αντάρτικου», το οποίο ωστόσο δεν κάνει καμία διάκριση μεταξύ μαχητών του Νέου Λαϊκού Στρατού (ένοπλη πτέρυγα του ΚΚ) και άοπλων πολιτικών αγωνιστών. Κάθε επικριτική φωνή στην κυβέρνηση, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων ή μορφής πάλης, χαρακτηρίζεται είτε ως κομμουνιστική είτε ως τρομοκρατική, είτε και τα δύο. Ακτιβιστές οργανώσεων κοινωνικής αλληλεγγύης, συνδικαλιστές, ιθαγενείς ηγέτες έχουν δολοφονηθεί στα σπίτια ή στα γραφεία οργανώσεών τους στα πλαίσια αυτής της εκστρατείας. Ο Νέος Λαϊκός Στρατός, ανακοίνωσε τη στήριξή του στη συγκρότηση παρτιζάνικων μονάδων στις περιοχές που δέχονται δολοφονικές επιθέσεις. Το Κόμμα Εργαζόμενων Μαζών καλεί σε «αδιάκοπες κινητοποιήσεις -στους δρόμους, στα κοινωνικά δίκτυα, στο Κογκρέσο, στα δικαστήρια, και με κάθε μέσο». Το 1988, ο λαός της Μιανμάρ εμπνεύστηκε από την επανάσταση που είχε ανατρέψει τον Μάρκος στις Φιλιππίνες δύο χρόνια πριν. Σήμερα οι εργαζόμενοι στις Φιλιππίνες μπορούν να κοιτάξουν προς την εργατική αντίσταση στο πραξικόπημα στη Μιανμάρ για να αντλήσουν δύναμη…

Τουρκία

Ο Ανώτατος Εισαγγελέας της Τουρκίας ζήτησε να τεθεί εκτός νόμου το HDP, το αριστερό κόμμα που έχει ψηφιστεί από το 11%, επικαλούμενος συνεργασία του με το PKK, την ένοπλη κουρδική οργάνωση που έχει χαρακτηριστεί ως «τρομοκρατική». Την ίδια μέρα, η τουρκική Βουλή ψήφισε για την αποπομπή του βουλευτή του HDP, Ομέρ Φαρούκ Γκεργκερλιόγλου, ο οποίος χάνει τη βουλευτική του ασυλία και αντιμετωπίζει δίωξη γιατί… πόσταρε στο φέισμπουκ ένα άρθρο όπου Κούρδοι μαχητές καλούσαν την τουρκική κυβέρνηση να κάνει βήματα προς την ειρήνη.  Το HDP έχει στοχοποιηθεί μόνιμα: έχει ηγετικά στελέχη σε φυλακές ενώ ο Γκεργκερλιόγλου είναι ο 14ος βουλευτής του που χάνει την ασυλία του μετά το 2016. Από την τελική απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, που εξετάζει το αίτημα του Εισαγγελέα, θα κριθεί αν θα υπάρξει μια κατακόρυφη κλιμάκωση της αντιδημοκρατικής στοχοποίησής του. Η διάλυση ενός κοινοβουλευτικού κόμματος θα σημαίνει αναβίωση στιγμών του σκοτεινού παρελθόντος της Τουρκίας, όταν θύματα του κράτους (δικαστήρια και στρατός) έπεφταν διαδοχικά (φιλο)κουρδικά αλλά και ισλαμικά κόμματα. Αυτήν τη φορά, ο ηγέτης του συγκυβερνώντος ακροδεξιού κόμματος MHP ζητά διώξεις κατά εκατοντάδων στελεχών, για να αποτραπεί μια «επανίδρυση» με άλλο όνομα, όπως συνέβη στο παρελθόν. Είναι τραγική ειρωνεία και δείγμα της διαρκής στροφής προς τον αυταρχισμό μετά το 2013, το γεγονός ότι μια τόσο σοβαρή  δίωξη εξελίσσεται επί διακυβέρνησης Ερντογάν, δηλαδή του ηγέτη μιας παράταξης που υπέφερε από αντίστοιχες διώξεις διαδοχικές φορές στο πρόσφατο παρελθόν. Οι εποχές της πρώτης του θητείας, που έφερναν την ελπίδα να μπουν τέλος σε εκείνες τις μέρες, δείχνουν όλο και πιο μακρινές. Οι σύντροφοι-φισσες του HDP που δίνουν σκληρό αγώνα για τα δημοκρατικά δικαιώματα, έχουν την αλληλεγγύη μας και την αλληλεγγύη δεκάδων οργανώσεων και κομμάτων της διεθνούς Αριστεράς που έχουν τοποθετηθεί. Τοποθετήθηκε βέβαια και η ΕΕ που προειδοποιεί τον Ερντογάν ότι δεν ανέχεται τέτοια πράγματα. Η Ένωση δε σηκώνει μύγα στο σπαθί της σε τέτοια θέματα. Εκτός αν είσαι ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ και θες να θέσεις εκτός νόμου το ισχυρό εκλογικά αριστερό Μπατασούνα στη Χώρα των Βάσκων, ως «βραχίονα της ΕΤΑ», με τη βούλα και ισπανικών και ευρωπαϊκών δικαστηρίων…

Βρετανία

Μια «τέλεια καταιγίδα» έχει γεμίσει τους δρόμους της Βρετανίας με διαδηλωτές. Αρχικά υπήρξε ο θάνατος της Σάρα Έβεραρντ, με ένα μέλος μιας ελίτ αστυνομικής ομάδας να κατηγορείται για τη δολοφονία της. Μαζικές συγκεντρώσεις μνήμης αψήφησαν την αστυνομική απαγόρευση και εξέφρασαν την οργή για τη σεξιστική βία και για την αστυνομία. Η επίθεση της αστυνομίας στις διαδηλώτριες, πυροδότησε ένα ευρύτερο αντικατασταλτικό κίνημα, με σύνθημα την «επαναδιεκδίκηση των δρόμων» από την αστυνομία. Σε αυτό το φόντο, έφτασε στη Βουλή ένα αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μπόρις Τζόνσον. Μετατρέπει σε έγκλημα διάφορες πτυχές του νομαδικού τρόπου ζωής (επιτρέποντας άμεσες συλλήψεις και βαρύτερες ποινές σε τσιγγάνους, άστεγους κ.ά.), ενισχύει τις εξουσίες της αστυνομίας για καθημερινούς ελέγχους (και ο μη-λευκός πληθυσμός δίκαια το αντιλαμβάνεται ως απειλή) και περιορίζει δραματικά το δικαίωμα στη διαδήλωση: Μεταξύ άλλων, στην υπάρχουσα δρακόντεια πρόβλεψη για «σοβαρή δημόσια αναταραχή, σοβαρές καταστροφές σε ιδιοκτησίες ή σοβαρή αναστάτωση της ζωής της κοινότητας», προστίθεται η «παρενόχληση» από… τον θόρυβο της διαδήλωσης, ενώ στοχοποιούνται οι διαδηλωτές που δε συμμορφώνονται σε αστυνομικές υποδείξεις τις οποίες «θα όφειλαν (!) να γνωρίζουν». Η Αστυνομική Διευθυντής Κρεσίντα Ντικ, δήλωσε ανοιχτά ότι το νομοσχέδιο θα αντιμετωπίσει «διαδηλώσεις όπου οι άνθρωποι δεν είναι ιδιαίτερα βίαιοι ή απείθαρχοι», αλλά «έχουν πρόθεση να αποδιοργανώσουν την αστυνόμευση και να παραλύσουν την πόλη». Φωτογραφίζει την ειρηνική μαζική ανυπακοή του οικολογικού κινήματος Extinction Rebellion (XR) και στοχοποιεί ουσιαστικά κάθε κινητοποίηση που έχει αντίκτυπο. Απέναντι σε αυτό το τερατούργημα, γίνονται πλέον καθημερινές διαδηλώσεις -όπου έχουν ενοποιηθεί φεμινίστριες για την Σάρα και ενάντια στην καταστολή των διαδηλώσεών τους, αντιρατσιστές ακτιβιστές και οικολόγοι του XR για το δικαίωμά τους στην πολιτική ανυπακοή, άνθρωποι που απλά έχουν μπουχτίσει από την καθημερινή «αστυνόμευση», γύρω από το σύνθημα «Σκοτώστε το Νομοσχέδιο»…

Αρμενία

Προς εκτόνωση (;) βαδίζει η πολιτική κρίση στην Αρμενία, με την προκήρυξη πρόωρων εκλογών για τον Ιούνη. Μετά τη στρατιωτική συντριβή στον Δεύτερο Πόλεμο του Καραμπάχ, δεν εισακούστηκαν οι ψύχραιμες φωνές που ζητούσαν σοβαρό διάλογο για τα βαθύτερα αίτια της ήττας -το μαξιμαλισμό και την αδιαλλαξία του παρελθόντος. Ο μύθος της «πισώπλατης μαχαιριάς» αποδείχθηκε πιο δημοφιλής και οργισμένες διαδηλώσεις απαίτησαν την παραίτηση του «προδότη» πρωθυπουργού Πασινιάν. Ο Πασινιάν ήρθε σε ρήξη με το στρατό, κάνοντας λόγο για απόπειρα πραξικοπήματος και ζητώντας παραιτήσεις στρατηγών, οι οποίοι αρνήθηκαν -με τη στήριξη σημαντικών τμημάτων του κράτους και της αντιπολίτευσης. Η πολιτική μοίρα του Πασινιάν μας είναι αδιάφορη. Εξίσου δεξιός με τους προκατόχους του και οδήγησε τη χώρα του σε έναν καταστροφικό πόλεμο. Αλλά αν ηττηθεί ως «προδότης» και έρθει στην εξουσία μια κυβέρνηση «ρεβανσισμού» απέναντι στους Αζέρους, τίποτε καλό δεν προμηνύεται στην περιοχή. Γενικά, η άνοδος του εθνικιστικού αισθήματος προς κάποιους «εκεί έξω», συνήθως έχει δραματικές συνέπειες και για το πολιτικό τοπίο «μέσα»…