Με το νομοσχέδιο Κεραμέως -Χρυσοχοΐδη να έχει πλέον ψηφιστεί διανύουμε μια περίοδο όπου το φοιτητικό κίνημα προσπαθεί να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του και να προετοιμαστεί για την πραγματική αντιπαράθεση με το νομοσχέδιο στην εφαρμογή του όταν θα ανοίξουν οι σχολές.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Σε αυτό το πλαίσιο η φοιτητική αριστερά αντιλαμβανόμενη την ανάγκη μαζικοποίησης των γενικών συνελεύσεων και των συλλογικών διαδικασιών των φοιτητικών συλλόγων τοποθετεί σαν κεντρικό αίτημα το άνοιγμα των πανεπιστημίων ώστε να επιστρέψουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες στους κοινωνικούς τους χώρους και να υπάρξει μια πραγματική καταγραφή των συσχετισμών των δυνάμεων στον αγώνα μας απέναντι στον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη.
Όλο το προηγούμενο διάστημα σε όλη την Ελλάδα οι φοιτητικοί σύλλογοι προχώρησαν σε μια σειρά πολύμορφων δράσεων εντός και εκτός σχολών. Διεξήχθησαν δεκάδες γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις πρυτανειών, παραστάσεις διαμαρτυρίας και παρεμβάσεις σε Σύγκλητους και όργανα διοίκησης, πολιτιστικά δρώμενα, εκδηλώσεις μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων καθώς και αντιμαθήματα σε προσπάθεια επανοικειοποίησης των πανεπιστημίων ως κοινωνικών χωρών και ανάδειξης της αναγκαιότητας να ανοίξουν οι σχολές και να ξαναγίνουμε φοιτητές. Με αυτό τον τρόπο οι σχολές κατάφεραν να ξαναποκτήσουν ζωντάνια, να συσπειρώσουν ένα σημαντικό δυναμικό κόσμου και να εκφράσουν τις ανάγκες των φοιτητων-τρίων οι οποίες καμία σχέση δεν έχουν με το σύστημα της τηλεκπαίδευσης.
Η κυβέρνηση από την πλευρά της επέλεξε να οξύνει την επίθεση απέναντι στους φοιτητικούς συλλόγους και να καλλιεργήσει κλίμα φόβου και τρομοκρατίας μέσα στα πανεπιστήμια κλιμακώνοντας την καταστολή όπως είδαμε με τις επιθέσεις της αστυνομίας στην καταλήψεις της πρυτανείας του ΑΠΘ, όπου φοιτητές ξυλοκοπήθηκαν άγρια και συλληφθήκανε μέσα στο χώρο του Πανεπιστημίου επειδή υπερασπίστηκαν και υλοποίησαν τις αποφάσεις των συλλογικών τους οργάνων.
Οι μεγάλες διαδηλώσεις που προέκυψαν αμέσως μετά σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, σε συνδυασμό με το γενικότερο αίσθημα που επικρατεί το τελευταίο διάστημα στην κοινωνία ευρύτερα απέναντι στον αυταρχισμό και την καταστολή που προσπαθεί να επιβάλλει η κυβέρνηση σε κάθε πτυχή της κοινωνικής μας ζωής, απέδειξαν πως υπάρχουν πραγματικές δυνατότητες μαζικής αντίστασης στην πολιτική της κυβέρνησης.
Απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανατροπή του
Με το νομοσχέδιο λοιπόν να αποτελεί πλέον και νόμο του κράτους γίνεται κατανοητό πως ο πρώτος γύρος αντιπαράθεσης ήταν μια επιτυχία για την κυβέρνηση. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν με τις σχολές να είναι κλειστές ,τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς αλλά και την ίδια την επέλαση της πανδημίας.Η μάχη για την ανατροπή του νομοσχέδιο και την μη εφαρμογή του στην πράξη είναι μπροστά μας και είναι μια μάχη που πρέπει να τη δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις.
Για να είναι νικηφόρος ο επόμενος γύρος αντιπαράθεσης με το νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Υπάρχει η πολιτική αναγκαιότητα χτισίματος κοινωνικών συμμαχιών, να συνδεθούν τα αιτήματα των φοιτητικών συλλόγων για δημόσια εκπαίδευση,κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα και ελευθερία με αυτά ευρύτερα της κοινωνίας και των εργαζομένων για δημόσια υγεία,εργασία και αξιοπρεπή ζωή. Χρειάζεται να γίνει η υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων κεντρικό σημείο αντιπαράθεσης και να συνδεθεί με την συνολικότερη υποχρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους, των δημοσίων νοσοκομείων και γενικότερα των αναγκών μας σε αντιδιαστολή με τους υπέρογκους εξοπλισμούς για αστυνομία και στρατό.
Ταυτόχρονα είναι επιτακτική ανάγκη η πραγματική ενότητα της αριστεράς στη δράση. Αυτό είναι ικανό να πραγματοποιηθεί μέσα από κοινές παρεμβάσεις των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μέσα στα πανεπιστήμια με τον καλύτερο συντονισμό των πολιτικών δυνάμεων και των φοιτητικών συλλόγων και με την δημιουργία κοινών επιτροπών και συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων με αυτούς των μεταπτυχιακών ,με τους διοικητικούς, τους εργαζόμενους και τα μέλη ΔΕΠ της πανεπιστημιακής κοινότητας ώστε να γενικευτεί η αντίσταση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική.
Όξυνση του αγώνα
Η κυβέρνηση ξεκαθαρίζει τις προτεραιότητες της καθώς ανακοίνωσε πως θα τοποθετήσει την αστυνομία στις σχολές από τις 15 Απρίλη ενώ αυτές παραμένουν κλειστές. Οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να κλιμακώσουν τον αγώναστη λογική της μαζικής ανυπακοής. Να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις με διαδηλώσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας, με μια σειρά πολύμορφων δράσεων όπως αντιμαθήματα και εκδηλώσεις μέσα στα ίδια τα πανεπιστήμια ώστε αυτά να ξαναζωντανέψουν.
Να μπει ως κεντρικό αίτημα το να δοθούν τα χρήματα που δίνονται για την αστυνομία στην λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων προστασίας για να ξανανοίξουν οι σχολές, ώστε να μπορούμε να έχουμε μαζικές διαδικασίες γενικών συνελεύσεων και να μπορούμε να βρεθούμε με τους συμφοιτητές μας, να συζητήσουμε και μα προβληματιστούμε. Παράλληλα πρέπει να παρεμβαίνουμε στις Συγκλήτους και στα όργανα διοίκησης των πανεπιστημίων και να απαιτούμε να πάρουν αποφάσεις απέναντι στην εφαρμογή του νομοσχεδίου και να καταγγέλλουν τα σχέδια της κυβέρνησης.
Με πρώτο βήμα το συλλαλητήριο της 1 Απρίλη να σημάνουμε γενικό ξεσηκωμό απέναντι στην κυβερνητική πολιτική που υποβαθμίζει τις ζωές μας. Τα αιτήματα των φοιτητικών συλλόγων να γίνουνε κτήμα ολόκληρης της κοινωνίας και του εργατικού κινήματος.