Όπως όλα δείχνουν μεταξύ των άλλων νομοσχεδίων που θα προσπαθήσει να ψηφίσει η κυβέρνηση πριν το Πάσχα, θα είναι και το νομοσχέδιο για τα εργασιακά. Ένα νομοσχέδιο που η κυβέρνηση είχε στα σκαριά από το φθινόπωρο του 2020 αλλά το φέρνει σε δημόσια διαβούλευση μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Απρίλη και θα έχει σκληρές αλλαγές στο εργασιακό τοπίο.
Ημερ.Δημοσίευσης
Το πρώτο αντεργατικό μέτρο που θέλουν να εφαρμόσουν, ακολουθώντας τα χνάρια σκληρών δεξιών και ακροδεξιών κυβερνήσεων όπως αυτές τις Αυστρίας και της Ουγγαρίας είναι η διάλυση του 8ωρου. Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε ως τώρα οι εργοδότες θα έχουν το δικαίωμα να απασχολούν το προσωπικό τους υπερωριακά ως και 10 ώρες ημερησίως, χωρίς να αυξάνεται ο μισθός του εργαζόμενου. Απλά θα υποχρεούνται εντός εξαμήνου να δίνουν στον εργαζόμενο είτε μείωση ωρών είτε ρεπό. Ταυτόχρονα αναμένεται να διευρυνθεί, πέραν του εμπορίου, η λίστα των κλάδων εργασίας όπου καταργείται η Κυριακάτικη αργία.
Και επειδή τα ακραία φιλελεύθερα σχέδια τους πρέπει να μείνουν, αν είναι εφικτό, χωρίς απάντηση από τους εργαζόμενους, ποινικοποιούν τις απεργιακές φρουρές κάνοντας πιο εύκολο στον κάθε εργοδότη να δημιουργεί απεργοσπαστικό μηχανισμό. Προσπαθούν μάλιστα να δυσκολέψουν τόσο πολύ το δικαίωμα στην απεργία ώστε μετατρέπουν τις ηλεκτρονικές διαδικασίες από δικαίωμα των εργαζομένων σε όπλο μαζικής καταστρατήγησης των συνδικάτων, θεσπίζοντας τες ως προϋπόθεση νομιμότητας για τη λήψη αποφάσεων. Με βασικό στόχο να μην υπάρξουν πλειοψηφίες ικανές να προκηρύξουν απεργιακή κινητοποίηση.
Στο δημόσιο το κατά πόσο θα μπορεί να προκηρυχθεί απεργία σε χώρους όπως η εκπαίδευση, η υγεία, οι δήμοι κ.ά. θα είναι σχετικό, καθώς σε χώρους που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο προβλέπεται το προσωπικό ασφαλείας να είναι τουλάχιστον το 40% των εργαζομένων.
Τέλος το ήδη απαξιωμένο από τις κυβερνήσεις Σαμαρά και Τσίπρα Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, χάνει και την αρμοδιότητα να ελέγχει τις εργατικές διαφορές. Αυτή η αρμοδιότητα δίνεται στον ΟΜΕΔ προφανώς γιατί σε αυτόν τον κυρίαρχο ρόλο τον έχουν οι εργοδοτικοί φορείς. Ενώ όσοι οργανώνονται και δρουν συνδικαλιστικά θα είναι «φακελωμένοι» μέσω της υποχρεωτικής διαδικασίας απογραφής στο Γενικό Μητρώο.
Με το άκρως αντεργατικό και επικίνδυνο αυτό νομοσχέδιο η κυβέρνηση δεν εκσυγχρονίζει την εργασία αλλά προσπαθεί να προσαρμόσει τις συνθήκες στην αγορά εργασίας, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να δουλεύουν περισσότερες ώρες, να πληρώνονται λιγότερο και να μην μπορούν να διεκδικήσουν τίποτα. Όταν παγκοσμίως τον τελευταίο ένα χρόνο οι άνεργοι με αφορμή την πανδημία έχουν ξεπεράσει τα 25 εκατομμύρια οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις τους προσπαθούν να είναι αυτοί που θα πληρώσουν λιγότερο την κρίση.
Η απάντηση πρέπει να είναι άμεση, ενωτική και μαζική από τα συνδικάτα. Ορίζοντας από τώρα πανεργατική απεργία κοντά στις 20 Απρίλη και οργανώνοντας ως τότε συνελεύσεις (δια ζώσης σε ανοιχτούς χώρους και ηλεκτρονικές) και ενημερώσεις των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς με περιοδείες.