Με κόκκινο μελάνι

ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ
Παρά τις σφοδρές αντιδράσεις φεμινιστικών οργανώσεων και το σφυροκόπημα νομικών και επιστημονικών φορέων για την παραβίαση διεθνών συνθηκών, τελικά το διαβόητο νομοσχέδιο Τσιάρα που αναμορφώνει το οικογενειακό δίκαιο, ψηφίστηκε από τη βουλή και πλέον είναι νόμος του κράτους. Είναι ενδεικτικό ότι το συγκεκριμένο πόνημα συνάντησε σκληρή κριτική ακόμα και από το εσωτερικό της ΝΔ, με αποκορύφωμα τις αρνητικές ψήφους των Γιαννάκου και Κεφαλογιάννη, την ώρα που ο συνάδελφός τους Γ. Λοβέρδος, ξεστόμιζε χυδαιότητες για τους κακοποιητικούς συζύγους -που κατά την κρίση του- μπορεί να είναι καλοί πατεράδες. Τα εύπορα λόμπι ορισμένων μπαμπάδων (που βρίσκονταν σε ανοιχτή διαβούλευση με του υπουργείο) αποκρύπτουν ότι το νομοσχέδιο θα διευκολύνει την έκθεση σε αυξημένους κινδύνους για τα παιδιά θύματα ή μάρτυρες ενδοοικογενειακής βίας και τις κακοποιημένες γυναίκες. Είναι βέβαιο ότι αυτές οι αντιδραστικές αλλαγές θα δημιουργήσουν μια ακόμα πιο δύσκολη καθημερινότητα για αρκετούς χωρισμένους γονείς και τα παιδιά τους. Η υιοθέτηση μιας δέσμης μέτρων για την ενίσχυση της κοινωνικής στήριξης και κοινωνικοποίησης της φροντίδας (δημιουργία εξειδικευμένων οικογενειακών δικαστηρίων, με λειτουργία εντός τους ειδικών ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών, δημόσια και δωρεάν διαμεσολάβηση για την επίλυση των οικογενειακών διαφορών στις περιπτώσεις που μπορούν να επιτευχθούν συναινετικές λύσεις, δημόσια και δωρεάν συμβουλευτική γονέων, αξιοπρεπή ενίσχυση σε όλους τους χαμηλού εισοδήματος ή άνεργους χωρισμένους γονείς κ.α.), θα αποτελούσε μια πραγματική τομή για το οικογενειακό δίκαιο. 
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΝΝΑΒΗ 
Mε τις ψήφους των κυβερνητικών βουλευτών εγκρίθηκε από τη βουλή, το νομοσχέδιο του υπ. Ανάπτυξης που επιτρέπει την παραγωγή τελικών προϊόντων φαρμακευτικής κάνναβης όλων των μορφών. Και μάλιστα με μια μεγαλειώδη «κωλοτούμπα», με τον Άδωνι Γεωργιάδη να ζητάει συγνώμη και να αναγνωρίζει το θετικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε πρώτος ανοίξει το δρόμο για τη συγκεκριμένη «μπίζνα» (από την ψηφοφορία απείχε η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο της απόφασής της να μην μετέχει σε ονομαστικές ψηφοφορίες όσο αυτές δεν είναι αυτοπρόσωπες). Ήδη μεγάλοι παίκτες του κλάδου έχουν ενταχθεί στο καθεστώς ενίσχυσης του αναπτυξιακού νόμου, αποδεικνύοντας ότι μπροστά στην εξυπηρέτηση κάθε είδους «επενδυτή» ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ τα βρίσκουν μια χαρά. Πέρα από την αμφίβολη αποτελεσματικότητα των συγκεκριμένων σκευασμάτων, υπάρχει και η περιβαλλοντική επιβάρυνση από την καλλιέργεια της πρώτης ύλης σε θερμοκήπια, εφόσον απαιτείται πάρα πολύ νερό και τεράστια ποσότητα ενέργειας (χρησιμοποιούνται ενεργοβόρες λάμπες). Όπως ήταν φυσικό, στη δημόσια συζήτηση επανήλθε αν το νομοσχέδιο αυτό είναι ένα βήμα για την αποποινικοποίηση της κάνναβης, που θα περιόριζε σε μεγάλο βαθμό την δραστηριότητα των παράνομων κυκλωμάτων εμπορίας. Σε κάθε περίπτωση, το επίδικο παραμένει η εξάλειψη των αιτιών που οδηγούν τους ανθρώπους στις εξαρτήσεις από ψυχοτρόπες ουσίες. 
«ΠΟΔΑΡΙΚΟ» ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ…
Η πρόσφατη πυρκαγιά στα Γεράνεια Όρη, που ξεκίνησε στο Σχίνο Κορινθίας και έφτασε μέχρι τα Μέγαρα, ολοκλήρωσε την περιβαλλοντική καταστροφή του πευκοδάσους, δεδομένου ότι τον Ιούλιο του 2018 είχε καεί η ανατολική πλευρά τους, προς την Κινέτα. Τα πάνω από 70.000 στέμματα δασικής έκτασης και οι δεκάδες κατοικίες που έγιναν στάχτη, θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί αν υπήρχε η κατάλληλη πρόληψη των δασικών πυρκαγιών. Παρά το γεγονός ότι η αντιπυρική περίοδος τυπικά είχε ξεκινήσει, οι αναγκαίες εργασίες προστασίας (σύστημα πυροπροστασίας, διάνοιξη και συντήρηση δασικών δρόμων, απομάκρυνση των υπολειμμάτων βλάστησης από οικόπεδα κλπ) έχουν δρομολογηθεί για αργότερα, με ορίζοντα ολοκλήρωσης καλό Ιούλιο! Ειδικά σε μια περιοχή με ιδιωτικές δασικές εκτάσεις, που την ορέγονται διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα, οι παρεμβάσεις αυτές έπρεπε να ήταν προτεραιότητα της Πολιτικής Προστασίας. Το γεγονός αυτό, μαζί με τις χρόνιες ελλείψεις της Πυροσβεστικής σε προσωπικό και μέσα, κατέστησε «αναπόφευκτη» την καταστροφή ενός ακόμη σημαντικού πνεύμονα πρασίνου δίπλα στην Αττική. Αντί για μέτρα δασοπροστασίας, όλη η κυβερνητική δραστηριότητα εξαντλείται στα «δωράκια» προς τα διάφορα αρπακτικά της «πράσινης ανάπτυξης» και του real estate, που βλέπουν τη δασική γη ως εμπόρευμα και την προστασία της φύσης ως «περιττό κόστος».