*στίχος των Rationalistas
Ημερ.Δημοσίευσης
Δεκάδες πρόσφυγες είδαν την ευκαιρία τους για οικογενειακή επανένωση στη Γερμανία να εξαφανίζεται. Το ελληνικό κράτος επί τρεις μήνες δεν φρόντισε να υπογραφούν οι συμβάσεις με το ταξιδιωτικό γραφείο που θα αναλάμβανε τη μεταφορά τους, με αποτέλεσμα οι πρόσφυγες να χάσουν την προθεσμία. Αυτό έχει ως συνέπεια ότι οι πρόσφυγες θα συνεχίσουν να ζουν στις άθλιες συνθήκες των καμπς, ενώ δεν θα μπορέσουν να υποβάλλουν επόμενη αίτηση επανένωσης μέχρι να αποκτήσουν άσυλο. Ακόμα και τα ελάχιστα δικαιώματα που έχει κατοχυρωμένα λόγω συνθηκών ένα τμήμα των προσφύγων (η οικογενειακή επανένωση είναι ένα από αυτά στα οποία ελπίζουν αρκετοί), έχουν γίνει έρμαιο μιας εγκληματικής πολιτικής που είτε αδιαφορεί να πράξει έστω και τα ελάχιστα, είτε «ολιγωρεί» σκόπιμα. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για έμμεση αλλά κραυγαλέα παραβίαση και των ελάχιστων δικαιωμάτων...
***
Σε διάστημα λιγότερο ενός μήνα έγιναν δύο επιθέσεις σε σχολείο προσφύγων στη Βόλβη. Το σχολείο αυτό είχε γίνει και το προηγούμενο διάστημα στόχος ακροδεξιών, οι οποίοι συγκεντρώνονταν απ’ έξω με επιθετικές διαθέσεις. Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε παραβίαση του κτηρίου και οι ζημιές που προκλήθηκαν οδήγησαν στο να διακοπεί η εκπαιδευτική διαδικασία. Το αυτονόητο δικαίωμα στη μόρφωση δεν είναι καθόλου αυτονόητο για τα προσφυγούπουλα. Αντιμετωπίζουν καθημερινά τα εμπόδια της ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης, διαχρονικά αλλά ειδικά στη διαχείριση της πρόσβασης στην εκπαίδευση εν μέσω κορονοϊού. Κι έχουν και τους «λεβέντες» της ακροδεξιάς, να αποθρασύνονται από την καλλιέργεια ξενοφοβικού μίσους από τις κυβερνήσεις και να επιτίθενται ανενόχλητοι και ατιμώρητα...
***
Σε δέκα χρόνια φυλάκισης καταδικάστηκαν τέσσερις Αφγανοί για τον εμπρησμό της Μόριας, σε μία δίκη-παρωδία. Δεν επιτράπηκε η είσοδος σε δημοσιογράφους, σε διεθνείς παρατηρητές, σε εκπρόσωπο της Ύπατης Αρμοστείας, με επίκληση στα μέτρα ασφαλείας για τον κορονοϊό, παρότι το μέγεθος της αίθουσας έδινε αυτή τη δυνατότητα και είχε υπάρξει σχετική εισαγγελική πρόταση. Και οι τρεις ενστάσεις των δικηγόρων απορρίφτηκαν. Οι δύο πρώτες έθιγαν το ζήτημα τα γλώσσας (όλα τα δικαστικά κείμενα δεν μεταφράστηκαν) και το ζήτημα της ηλικίας (οι κατηγορούμενοι όντας έφηβοι θα έπρεπε να δικαστούν σε δικαστήριο ανηλίκων). Η τρίτη ένσταση που αναδεικνύει πιο έντονα τον άδικο χαρακτήρα της δίκης αφορούσε την απουσία του μοναδικού μάρτυρα κατηγορίας, ο οποίος μετά την πυρκαγιά καλέστηκε στο αστυνομικό τμήμα και κατονόμασε τους κατηγορούμενους μόνο με τα μικρά τους, ενώ μετέπειτα εξαφανίστηκε από το νησί. Είναι προφανές ότι το ελληνικό κράτος ήθελε απλώς να βρει κάποιους «ενόχους», για να στείλει το μήνυμα ότι ο εμπρησμός ήταν έγκλημα για το οποίο αποδόθηκε δικαιοσύνη. Όμως το πραγματικό έγκλημα ήταν η ύπαρξη της Μόριας. Η καταστροφή της θα ήταν ένα πρώτο βήμα προς τη δικαιοσύνη, αν σήμαινε και την απελευθέρωση όλων αυτών των ανθρώπων από κάθε αντίστοιχο κολαστήριο, που δυστυχώς υπάρχουν πολλά ακόμα στη θέση τους...
***
Ένα ακόμα περιστατικό τρανσφοβικής αντιμετώπισης από τους θεσμούς του κράτους έγινε γνωστό. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η Διεύθυνση Ναυτικής Εργασίας του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας αρνήθηκε να μεταβάλει τα στοιχεία τρανς γυναίκας, ενώ με την αντιμετώπιση που έδειξε παραβίασε την ιδιωτική ζωή της. Η γυναίκα παρότι ακολούθησε όλη τη χρονοβόρα διαδικασία που προβλέπει η νομοθεσία για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, και μετέβαλε την καταχώρηση φύλου, κυρίου ονόματος και προσαρμογής του επωνύμου της, ήρθε αντιμέτωπη με την άρνηση της μεταβολής των στοιχείων της στα Μητρώα Ναυτικών, όντας απόφοιτη της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ασυμφωνία μεταξύ του ονόματός της και του ονόματος που καταγράφεται στα Μητρώα την εμποδίζει τόσο από το να βρει δουλειά όσο και από το να αιτηθεί επιδομάτων. Με ευθύνη του κράτους ένα ακόμα τρανς άτομο στερείται βασικά δικαιώματα που ορίζονται από τον νόμο. Η εμφάνιση αρκετών σχετικών περιστατικών υπενθυμίζει την ανάγκη να υπάρξει εκπαίδευση των δημοσίων υπαλλήλων σχετικά με τα τρανς άτομα και να υπάρχει πειθαρχική τιμωρία για τρανσφοβικές συμπεριφορές.
***
Ένα μήνα μετά την καταδικαστική ΕΔΕ για τον αξιωματικό που παρενοχλούσε σεξουαλικά γυναίκα αξιωματικό, ένας 32χρονος βρήκε τη δύναμη να καταγγείλει τον προ δεκαετίας βιασμό του από τρεις φαντάρους με ηθικούς αυτουργούς στελέχη του Ελληνικού Στρατού. Μετά από λογομαχία με τον λοχαγό του, το θύμα οδηγήθηκε παρά τη θέλησή του στο ιατρείο, όπου αφού τον νάρκωσαν, ο λοχαγός διέταξε το βιασμό του. Η υπόθεση αυτή αναδεικνύει την απανθρωπιά και την σήψη που επικρατεί στον ελληνικό στρατό, όπου ο βιασμός, η κακοποίηση και η παρενόχληση είναι συνήθη μέσα τιμωρίας φαντάρων αλλά και κατώτατων στελεχών. Τα καψόνια και η βία θεωρούνται φυσιολογικό κομμάτι της εμπειρίας ενός φαντάρου μέσα στον ελληνικό στρατό, καθώς υψηλόβαθμα στελέχη τα χρησιμοποιούν για να υποτάξουν τους φαντάρους και να τους «σκληραγωγήσουν». Από ό,τι φαίνεται, αυτή η κουλτούρα και πρακτική μπορεί να φτάσει έως και τον βιασμό. Σύμφωνα με καταγγελίες του Δικτύου Σπάρτακος το ΓΕΣ και το Υπουργείο Άμυνας αρνούνται να τοποθετηθούν επί του θέματος και υπάρχει έντονη κωλυσιεργία σε σχέση με την εξέλιξη της υπόθεσης. Η πιο σκληρή «ομερτά» υπάρχει για όσα γίνονται στα στρατόπεδα από τους αξιωματικούς, αλλά η δύναμη του 32χρονου να καταγγείλει μας δίνει ελπίδες ότι ίσως αυτή η υπόθεση συμβάλει να αρχίσει να αλλάζει το τοπίο.