Κι όμως γυρίζει...

Γαλλία
Το Σάββατο 12 Ιούνη, οργανώθηκαν διαδηλώσεις σε 140 πόλεις της Γαλίας, υπό το σύνθημα «Για τις ελευθερίες μας και ενάντια στις ακροδεξιές ιδέες». Το σχετικό κάλεσμα εξηγούσε ότι οι ακροδεξιές ιδέες καθοδηγούν τους ισλαμοφοβικούς και καταπιεστικούς νόμους του προέδρου Μακρόν ενώ το κόμμα της Λεπέν έχει καταφέρει να «κανονικοποιηθεί» πλήρως στην κεντρική πολιτική σκηνή. Είναι θετικό ότι η πρωτοβουλία πάρθηκε από την Ανυπότακτη Γαλλία, που έχει αναβαθμίσει σημαντικά τον αντιρατσισμό και τον αντιφασισμό, βελτιώνοντας αρκετά παλιότερες θέσεις και το πολιτικό της προφίλ σε αυτά τα ζητήματα. Είναι ακόμα πιο θετικό ότι το κάλεσμα βρήκε πλατιά ανταπόκριση, από 110 οργανώσεις, μεταξύ των οποίων συνδικάτα όπως η CGT και η FSU, οργανώσεις όπως το NPA κ.ά. Τα μεγάλα ΜΜΕ, είτε καλούν σε ενίσχυση του Μακρόν, είτε ταυτίζουν τον Μελανσόν (το πιο αναγνωρίσιμο «πρόσωπο» της Αριστεράς) με τη Λεπέν, είτε πυροβολούν τον Μελανσόν με… ρητορική Λεπέν («συνεργός των ισλαμοφασιστών»). Οι προσπάθειες να δοθεί απάντηση στην ακροδεξιά στους δρόμους είναι σημαντικές σε αυτό το φόντο. Το επόμενο μαζικό ραντεβού αναμένεται να είναι στις αρχές Ιούλη, στο Περπινιάν, όπως θα διεξαχθεί το συνέδριο του κόμματος της Λεπέν…

Ιταλία
Το πρωί της 18ης Ιούνη, στη διάρκεια μιας πανεθνικής απεργίας των εργαζομένων στα logistics στην Ιταλία, δολοφονήθηκε ο συνδικαλιστής Αντίλ Μπελαχντίμ, όταν ένας φορτηγατζής οδήγησε το όχημά του πάνω στην απεργιακή φρουρά έξω από μια αποθήκη της LIDL. Ο 37χρονος Μπελαχντίμ, μαροκινής καταγωγής, ήταν μέλος του πανεθνικού συντονιστικού των COBAS (συνδικάτα βάσης), που εργαζόταν καθημερινά για την οργανωτική ανάπτυξη του μαχητικού συνδικαλισμού στην περιοχή της Νοβάρα. Όπως τονίζουν οι συνάδελφοι και οι σύντροφοί του, δεν ήταν ούτε ατύχημα, ούτε μια μεμονωμένη ενέργεια. Οι COBAS καταγγέλουν μια πολύμηνη καμπάνια οργανωμένης βίας ενάντια στη δράση τους (συλλήψεις και πρόστιμα στη Πιατσένζα, ένοπλες επιθέσεις μπράβων και απεργοσπαστών στο Σαν Τζουλιάνο και το Λόντι, τιμωρητικές επιδρομές στην Texprint). Οι COBAS έχουν διαπράξει το ασυγχώρητο για τα αφεντικά έγκλημα να οργανώσουν τους εργαζόμενους στα logistics: έναν κλάδο κρίσιμο οικονομικά, όπου τα αφεντικά συνεργάζονται με το οργανωμένο έγκλημα («υπεργολαβίες»), όπου απασχολείται μαζικά ένα μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό. Απέναντι σε αυτές τις προσπάθειες οργάνωσης μια καμπάνια τρομοκρατίας επιχειρεί να στείλει το μήνυμα ότι οι απεργίες θα τσακίζονται «με κάθε μέσο». Οι COBAS επίσης καταγγέλουν την υποκρισία της κυβέρνησης Ντράγκι, που ζητά «να χυθεί άπλετο φως» ενώ η ανοιχτή εργοδοτική βία είναι η κορυφή του παγόβουνου μιας στρατηγικής φίμωσης των εργατικών αιτημάτων, που «δένει» με την κυβερνητική στρατηγική να επιτεθεί σε εκατομμύρια εργαζόμενους, ξεκινώντας από το επερχόμενο «ξεπάγωμα» των απολύσεων. Η προγραμματισμένη κεντρική απεργιακή διαδήλωση στη Ρώμη, μετατράπηκε σε μέρα αγώνα αλλά και τιμής ενός «μάρτυρα» του εργατικού κινήματος…

Ιράν
Στις προεδρικές εκλογές του Ιράν, επικράτησε ο «σκληροπυρηνικός» Εμπραχίμ Ραϊσί, συγκεντρώνοντας το 62% από τον πρώτο γύρο. Ήταν η απόλυτη αντιστροφή του αποτελέσματος του 2017, όταν είχε ηττηθεί από τον «μεταρρυθμιστή» Ροχανί, ο οποίος είχε τότε εκλεγεί από τον πρώτο γύρο. Σημαντικό τμήμα των λαϊκών στρωμάτων στρέφεται στους «σκληρούς», που υιοθετούν παραδοσιακά μια ρητορική «κατά της φτώχειας και της διαφθοράς», όταν απογοητεύεται από τις φιλελεύθερες υποσχέσεις στη διάρκεια «μεταρρυθμιστικών» κυβερνήσεων. Ιδιαίτερα στις συνθήκες των καταστροφικών κυρώσεων, η υπόσχεση «προσέλκυσης διεθνών επενδύσεων» δείχνει μάταια και κερδίζει έδαφος η (ρητορική) έμφαση των «σκληρών» στην «αυτάρκεια». Ασφαλώς, η κορυφή του καθεστώτος διατηρεί το δικαίωμα και την εξουσία να καθορίζει τα όρια και το εύρος των επιλογών των ψηφοφόρων -και συνήθως αυτές οι εναλλαγές (μετριοπαθών και σκληρών) αφορούν και τον προσανατολισμό της Ανώτατης Ηγεσίας, πέρα από τις λαϊκές διαθέσεις. Η πριμοδότηση του Ραϊσί ίσως είναι απάντηση στο κουρέλιασμα της πυρηνικής συμφωνίας από τις ΗΠΑ επί Τραμπ κι ένα μήνυμα στον Μπάιντεν να μην θεωρήσει την Τεχεράνη «δεδομένη» κατά την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, όπως και στους Σαούντ ενόψει της έναρξης συνομιλιών μεταξύ των δύο περιφερειακών ανταγωνιστών.  Η νέα κυβέρνηση του Ισραήλ βγήκε ασφαλώς στα κεραμίδια: «Τώρα όλοι βλέπουν τι είναι το Ιράν», δήλωσε για το αποτέλεσμα ο Νάφταλι Μπένετ. «Τώρα όλοι βλέπουν τι είναι το Ισραήλ» θα μπορούσε να απαντήσει κανείς για την ανάδειξη αυτού του ακροδεξιού περήφανου οπαδού των παράνομων εποικισμών στην πρωθυπουργία. Η δήλωση έχει αξία ωστόσο, γιατί υποδηλώνει ότι το Ισραήλ θα εργαστεί με ακόμα μεγαλύτερη ορμή για να υποσκάψει κάθε προσπάθεια αμερικανο-ιρανικής συνεννόησης…

Αλγερία
Το αλγερινό καθεστώς κατάφερε να επιβιώσει απέναντι στο λαϊκό κίνημα («Χιράκ») του 2019. Αλλά, όπως δείχνει η συμμετοχή σε κάθε βήμα του εκλογικού «οδικού χάρτη» που σχεδίασε ως απάντηση στην οργή των διαδηλωτών, δεν έχει κατορθώσει να ανακτήσει τη νομιμοποίησή του. Τόσο η «έγκριση του νέου συντάγματος» όσο και οι προεδρικές εκλογές είχαν χαμηλή συμμετοχή. Οι πρόσφατες κοινοβουλευτικές εκλογές, 2 χρόνια μετά την «αναστάτωση», παρουσιάστηκαν από το καθεστώς ως «κρίσιμες», με τον πρόεδρο Τεμπούν να προαναγγέλει «μαζική συμμετοχή». Το «Χιράκ» κάλεσε σε μποϊκοτάζ, καταγγέλοντας τις συνθήκες άγριων πολιτικών διώξεων και απειλών, που κλιμακώθηκαν εκ νέου τους τελευταίους μήνες. Τελικά η συμμετοχή κυμάνθηκε μεταξύ 23% και το πολύ 30% και ήταν η χαμηλότερη εδώ και δεκαετίες σε κοινοβουλευτικές εκλογές. Ο Τεμπούν άλλαξε γραμμή πλεύσης, δηλώνοντας πλέον ότι σημασία έχει η διοργάνωση εκλογών και όχι η… συμμετοχή. Στο φόντο διώξεων (εκατοντάδες συλλήψεις, απειλές για διάλυση οργανώσεων) και μετά από «διάλλειμα» ενός χρόνου (λόγω Covid αλλά και κόπωσης), οι διαδηλώσεις της Παρασκευής έχουν επανέλθει, σαφώς μικρότερες, αλλά δείχνουν ότι τμήμα του «Χιράκ» συνεχίζει να αγωνίζεται…