Δύο πρωτότυπες θεατρικές δράσεις με ιδιαίτερο πολιτικό, ανθρωπολογικό και κοινωνιολογικό ενδιαφέρον θα εμπλουτίσουν τις μέρες του R-Camping με ενεργητική συμμετοχή, κριτικό αναστοχασμό και μια κάποια σατυρική διάθεση!
Ημερ.Δημοσίευσης
Θέατρο του καταπιεσμένου
Η πρώτη δράση αφορά σε μια σειρά από θεατρικά εργαστήρια, βασισμένα στο «Θέατρο του Καταπιεσμένου» του Augusto Boal (Theatre of the Oppressed, 1975), το οποίο αναπτύχθηκε στη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του ’60 και του ΄70, σαν εργαλείο αντίστασης του λαού απέναντι στα δικτατορικά καθεστώτα, πολύ γρήγορα όμως εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο και αποτελεί πλέον το πιο γνωστό και συστηματοποιημένο είδος κοινωνικού θεάτρου με πλήθος εφαρμογών. Βασισμένο στην « Παιδαγωγική του Καταπιεσμένου» του Paulo Freire, το θέατρο του Βoal αποσκοπεί στη δημιουργία συνειδητοποιημένων και ενεργών θεατών- πολιτών (‘spect-actors’), ικανών να μεταφέρουν τη δράση από τη θεατρική σκηνή στην καθημερινή πραγματικότητα.
Oι αρχές και τα θέματα που θα επεξεργαστούν τα εργαστήρια θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τις αρχές και τα διατάγματα της Παρισινής Κομμούνας, ως λαμπρού παραδείγματος ισότιμης και δίκαιης διακυβέρνησης του λαού, κάτι που και ο ίδιος ο Μποάλ προασπίστηκε μέσα από το «Νομοθετικό του θέατρο» (Legislative Theatre, 1990) .
Ζακυνθινές Ομιλίες
Η δεύτερη δράση εστιάζει στο Λαϊκό Επτανησιακό Θέατρο ,που το πιο αντιπροσωπευτικό του είδος γεννήθηκε στο νησί της Ζακύνθου, τον 17ο αιώνα και από τότε ζει μέχρι σήμερα, το ίδιο λειτουργικό και σπουδαίο- παγκόσμιο φαινόμενο διατήρησης και εξέλιξης της πολιτιστικής κληρονομιάς ενός τόπου, μέσα στους αιώνες!
Πρόκειται για τις «Ζακυνθινές Ομιλίες», ένα είδος θεάτρου δρόμου, γραμμένο σε στίχο δεκαπεντασύλλαβο από ερασιτέχνες , ανθρώπους του λαού, οι οποίες παίζονται στις πλατείες σε σκηνή αυτοσχέδια, κυρίως κατά την περίοδο των Αποκριών. Κύριο θέμα τους, η σάτιρα και η διακωμώδηση όλων των «κακώς κείμενων», στην πολιτεία, την κοινωνία ή την οικογένεια και κύριο χαρακτηριστικό τους, ο ανδοκρατούμενος χαρακτήρας τους (στο παραδοσιακό είδος οι ηθοποιοί ήταν μόνο άντρες , οι οποίοι υποδύονταν και τους ρόλους των γυναικών).
Το 2018 όμως , δύο νέα κορίτσια, η Αγγελική Αγαλιανού και η Βεατρίκη Καπνίση , τολμούν την ανατροπή και αναγεννούν το παραδοσιακό αυτό είδος των παππούδων και των γιαγιάδων τους, με μπόλιασμα γυναίκας! Γράφουν την πρώτη ομιλία με ηθοποιούς αποκλειστικά γυναίκες (οι οποίες υποδύονται και τους ανδρικούς ρόλους) και αναδεικνύουν τη γυναίκα ως ισότιμη μέτοχο στην θεατρική παράδοση του τόπου, ενώ ταυτόχρονα η θεματική του έργου πατά στα συνήθη θεματικά μοτίβα των ομιλιών προσθέτοντας εναν κυρίαρχο άξονα: τη θέση της γυναίκας όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσα απο τρεις γενιές γυναικών. Τίτλος, λοιπόν, του έργου τους: «Τριώ γενιώνε ριζικό, τριώ γυναικών ορμήνειες». Το έργο αυτό που αγαπήθηκε από Ζακυνθινούς και ξένους εκδόθηκε λίγους μήνες μετά. Στη δεύτερη αυτή θεατρικη δραση, οι κατασκηνωτές και κατασκηνώτριες μας θα έχουν τη χαρά να κοινωνήσουν την «ομιλία» που οι δυο συγγραφείς έγραψαν και έπαιξαν στην παρουσίαση του βιβλίου, της οποίας τίτλος ηταν: «Ομιλείτε Ζακυνθινά; Όψεις και προοπτικές της Ζακυνθινής Ομιλίας απο το χθες στο σήμερα».