Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση συνεχίζεται

Ο  αγώνας που δίνει η εκπαιδευτική κοινότητα στο σύνολό της το τελευταίο διάστημα έχει κλείσει έναν πρώτο κύκλο ….
Σε αυτήν την περίοδο υπήρξαν πολλά στάδια: Από την μεγαλειώδη απεργία της 11ης Οκτώβρη, όπου η διάθεση του κόσμου της εκπαίδευσης ξεπέρασε γραφειοκρατικές και συνδικαλιστικές αγκυλώσεις και τον φόβο και βγήκε δυναμικά να διεκδικήσει την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών μας μέσα στο δημόσιο και δωρεάν σχολείο, μέχρι και την υποχώρηση από τις δύο Ομοσπονδίες μας με διαφορετικούς τρόπους, υπηρετώντας μια λογική του «ρεαλισμού» και της αποκλιμάκωσης και συνθηκολόγησης, την ώρα που η μια μετά την άλλη Γενικές Συνελεύσεις Συλλόγων αποτύπωναν τη βούληση των συναδέλφων/ισσών για συνέχιση του αγώνα μέχρι το τέλος με επαναπροκήρυξη της απεργίας-αποχής! Και από τα δικαστικά πραξικοπήματα και τις στημένες δίκες εξπρές κατά των αποφάσεων των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών για απεργία-αποχή, τα χημικά ενάντια σε εκπαιδευτικούς στις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια μέχρι και τη βροχή από εγκυκλίους και τις ανυπόστατες απειλές Κεραμέως  για να «συμμορφωθούμε», η κυβέρνηση μας δείχνει την πραγματική διάσταση της αξιολόγησης που σκοπό έχει να αλλάξει το DNA του δημόσιου χαρακτήρα του σχολείου και γι’ αυτό χρειάζεται μια εκπαιδευτική κοινότητα χειραγωγούμενη ώστε να υπηρετήσει αυτά τα σχέδια. Αλλά η εκπαιδευτική κοινότητα δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. 
… Στις 11 του Οκτώβρη οι φωνές αυτού του κινήματος ήταν τόσο ηχηρές που τρόμαξαν το Υπουργείο!  Γι’ αυτό  και συνεχίζει την επίθεση  με τις αλλεπάλληλες δικαστικές προσφυγές, τις παράνομες προφορικές εντολές από στελέχη εκπαίδευσης με τις οποίες πιέζουν εκπαιδευτικούς και Διευθυντές/ντριες , Προισταμένους/νες  να μην δεχτούν και να μην αναρτήσουν τα ενιαία κείμενα της Δ.Ο.Ε., τις παράνομες πράξεις των Διευθυντών/Προισταμένων οι οποίοι/ες αρνούνται να αναρτήσουν τον συλλογικό προγραμματισμό που έχει αποφασίσει ο κλάδος για την ακύρωση της αξιολόγησης και τις συνεχιζόμενες εγκυκλίους! 
Με μια «βροχή» από εγκυκλίους, με την τελευταία να φτάνει στα σχολεία μόλις  χθες, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ συνεχίζει τις απειλές και την τρομοκρατία στους εκπαιδευτικούς, αναγνωρίζοντας ότι η διαδικασία της «αξιολόγησης» βρίσκει σοβαρές αντιστάσεις από την εκπαιδευτική κοινότητα.  Η τελευταία μάλιστα «οδηγία»-απειλή, που στάλθηκε στις σχολικές μονάδες στις 24/11, δίνει νέα παράταση για να ανέβουν οι εκθέσεις αποτίμησης για την περσινή χρονιά, ως τις 3/12. Η «οδηγία»-απειλή στάλθηκε σε σχολεία που έχουν ήδη ανεβάσει στην πλατφόρμα τα ενιαία κείμενα της ΔΟΕ, και τα εγκαλεί να συμμορφωθούν  «προς τας υποδείξεις» γιατί αλλιώς…. Θα υπάρξουν οι προβλεπόμενες κυρώσεις! 
Σε αυτόν τον πρώτο γύρο ο ρόλος της συνδικαλιστικής ηγεσίας και των δύο Ομοσπονδιών ήταν αποκαλυπτικός. Ό,τι δεν κατάφερε η καταστολή, οι απειλές πειθαρχικών διώξεων, οι αποφάσεις που έκριναν παράνομη την απεργία, το κατάφερε η πουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Η ανατροπή των αποφάσεων συνέχισης απεργίας αποχής στην κρίσιμη συνεδρίαση της ΓΣ των προέδρων ΕΛΜΕ από προέδρους της ΔΑΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν έκπληξη, ήταν όμως επιβεβαίωση της άποψης για τη συμπόρευση και υποταγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην κυβερνητική πολιτική. Στην ΔΟΕ η πρόταση για τα ενιαία κείμενα, την μέρα της μεγάλης απεργίας αποτέλεσε οπισθοχώρηση, την μοναδική στιγμή μάλιστα που το υπουργείο φαινόταν πραγματικά στριμωγμένο. Μετά την απόφαση του Εφετείου όπου κρίνει την απεργία –αποχή ως παράνομη αλλά όχι ως καταχρηστική και άρα επαναπροκηρύξημη, η ΔΟΕ αρνήθηκε την επαναπροκήρυξη της απεργίας-αποχής με ψήφους της ΔΑΚΕ και του Αυτόνομου Δικτύου (ΣΥΡΙΖΑ) ενώ η ΔΗΣΥ έχει πλέον ταχτεί ανοιχτά υπέρ της αξιολόγησης. Τα ενιαία κείμενα, από την μία δείχνουν μια συντεταγμένη υποχώρηση και συνθηκολόγηση ενός αγώνα που μπορούσε να είναι νικηφόρος και από την άλλη δείχνουν την δυνατότητα αξιοποίησης από την Κεραμέως κάθε υποχώρησης του εκπαιδευτικού κινήματος για να μας σύρει στην πλήρη συνθηκολόγηση και υποταγή. 
Η συνέχεια 
Ο αγώνας στην εκπαίδευση από την πρώτη μέρα συνδέθηκε με την αντίσταση στο νόμο Χατζηδάκη στο σύνολό του... Η πραγματική αντίσταση στο νόμο Χατζηδάκη ήρθε με τη συνέχεια της απεργίας παρά την απόφαση των δικαστηρίων και πρέπει να συνεχιστεί με τις εκλογές των πρωτοβάθμιων σωματείων των εκπαιδευτικών αγνοώντας τους περιορισμούς που θέτει ο νόμος Χατζηδάκη. 
Οι ομοσπονδίες ΔΟΕ και ΟΛΜΕ δεν κράτησαν κανένα πρόσχημα και καταγράφηκαν ως σύμμαχες δυνάμεις της Κεραμέως, σε μια περίοδο που η ίδια η ύπαρξη των συνδικάτων αποτελεί στοίχημα για την εργατική τάξη. Μετά το ξεπούλημα της διάθεσης της βάσης του κλάδου για αντίσταση (που παραμένει στην πλειοψηφία των εκπαιδευτικών), εμφανίστηκαν από τα κάτω προσπάθειες συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων και επιτροπές αγώνα, που βάζουν την πίεση για επαναπροκήρυξη της απεργίας αποχής από τα ίδια τα πρωτοβάθμια και καλούν σε ανυπακοή… 
Tην ίδια ώρα, η κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι αρκετά στριμωγμένη εν τω μέσω ενός 4ου κύματος πανδημίας όπου δεν έχει λάβει κανένα απολύτως μέτρο για την Παιδεία, και αντ’ αυτού κάνει τεράστιες περικοπές, με συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων εν μέσω πανδημίας, με την Υγεία και τα Νοσοκομεία να βρίσκονται  στα πρόθυρα κατάρρευσης, με τον προϋπολογισμό πετσοκομμένο για τις δημόσιες δαπάνες, την ίδια ώρα που το εξοπλιστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη συνιστά κοινωνική πρόκληση.
Ο κόσμος της εργασίας γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτές οι προκλήσεις δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητες. Η υπεράσπιση του δικαιώματος των παιδιών στην μάθηση περνάει από τα χέρια κάθε εκπαιδευτικού και δημοκρατικού πολίτη. Είναι καθήκον της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να αναλάβει πρωτοβουλίες με κοινή δράση με γονείς, μαθητές/μαθήτριες και εκπαιδευτικούς ώστε να πιεστούν οι Ομοσπονδίες για επαναπροκήρυξη της απεργίας-αποχής. Στο μεταξύ συνεχίζουμε τον δρόμο του αγώνα και της απεργιακής σύγκρουσης απέναντι στον νόμο Χατζηδάκη συντονίζοντας τον αγώνα μας και με όλους τους άλλους εργαζόμενους ενάντια στην λεηλασία των εργασιακών και μορφωτικών δικαιωμάτων μας. 

*μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «ο Θουκυδίδης»

(ολόκληρο στο Rproject.gr)