Η χώρα «βράζει» από τον ιό και η  κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα

Σχεδόν δύο χρόνια μετά την εμφάνιση του κορωνοϊού στην Ελλάδα, και η χώρα δείχνει να βρίσκεται και πάλι στο σημείο μηδέν. Η έκρηξη των κρουσμάτων με την είσοδο του νέου έτους, απλώς αποτύπωσε σε αριθμούς αυτό που πλέον βλέπει και ο πιο αδαής. Ότι, δηλαδή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ιεραρχεί την οικονομία ψηλότερα από την κοινωνία, μη λαμβάνοντας κανένα ουσιαστικό μέτρο ενίσχυσης της δημόσιας υγείας και ανάσχεσης της εξάπλωσης του ιού.
Έκρηξη κρουσμάτων
Δεν έχει νόημα να μπούμε σε αριθμολογία όσον αφορά στα κρούσματα γιατί αυτά που λέμε σήμερα, ίσως αύριο να δείχνουν αστεία σε σχέση με αυτά που περιμένουμε αύριο. Σίγουρα όμως μπορούμε να πούμε ότι η εκτόξευση από τα περίπου 9000 κρούσματα στις 28/12 στα 40.000 κρούσματα παραμονές πρωτοχρονιάς, είναι κάτι το εξωπραγματικό. Και απ’ ότι φαίνεται μέχρι τέλη Φλεβάρη, η ιλιγγιώδης εξάπλωση της πανδημίας και της μετάλλαξης Όμικρον θα έχει και συνέχεια. Κάπως έτσι, ενώ η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα διεμήνυε ότι όλα βαίνουν καλώς πλασάροντας ένα επίπλαστο υγειονομικό success story, το οποίο δήθεν θα εξασφάλιζε την ομαλή λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας, οι ημέρες των γιορτών μετατράπηκαν σε εφιάλτη.
Η Αθήνα αποτέλεσε κυριολεκτικά μια υγειονομική βόμβα. Ειδικά στις πυκνοκατοικημένες και φτωχές περιοχές του κέντρου σημειώθηκε μια πρωτοφανής αύξηση των κρουσμάτων. Ο κόσμος σχημάτιζε τεράστιες ουρές έξω από φαρμακεία και διαγνωστικά κέντρα προκειμένου να κάνει μοριακό έλεγχο και να σιγουρευτεί ότι δε νοσεί. Την ίδια στιγμή ένα γερό κομμάτι του μισθού εξανεμιζόταν σε self tests και rapid tests, καθώς η πλατφόρμα για τη δωρεάν παροχή ατομικών διαγνωστικών είχε καταρρεύσει. Τα κρούσματα έφτασαν σε τέτοια επίπεδα που ο ΕΟΔΥ αδυνατούσε τόσο να τα καταγράψει όσο και να δώσει επαρκείς οδηγίες στους νοσούντες. Πάνω σε αυτή τη βάση στήθηκε ένα πάρτι κερδοφορίας. Υπό τον πανικό και την ανάγκη για άμεση διάγνωση, πολλοί κατήγγειλαν ότι ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, τους χρέωσαν σχεδόν τριπλή τιμή τον έλεγχο pcr αν ήθελαν να πάρουν έγκαιρα τα αποτελέσματα και όχι μετά από τρεις ημέρες.
Κυβέρνηση απούσα
Μπροστά σε αυτή την τερατώδη κατάσταση, η ελληνική κυβέρνηση ήταν απλός παρατηρητής. Έβγαζε στα ΜΜΕ διάφορους συνεργαζόμενους επιστήμονες να δηλώνουν ότι η ταχύτητα της εξάπλωσης της μετάλλαξης Όμικρον εξέπληξε και τους ίδιους, χωρίς όμως να γίνεται καμία αναφορά στην κυβερνητική στρατηγική και στα προληπτικά μέτρα που θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει τα εφιαλτικά σενάρια που ζούμε αυτή τη στιγμή γύρω μας. Είναι πραγματικά προκλητικό, απέναντι σε μια κοινωνία που βυθίζεται στη φτώχεια, στην εξαθλίωση και στον υγειονομικό κίνδυνο, ο πρωθυπουργός της να λείπει σε διακοπές ενώ τα κρούσματα δεκαπλασιάζονται. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 27 Δεκεμβρίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ότι «Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι η νοσηρότητα της μετάλλαξης Όμικρον φαίνεται να μην είναι τόσο έντονη, όπως της Δέλτα. Εμείς όμως, τώρα βγαίνουμε από το τέταρτο κύμα της πανδημίας. Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα που θα μας υποδείξουν οι ειδικοί». Μόλις τέσσερις ημέρες μετά η χώρα μέτραγε 40.000(!) κρούσματα, τα δημόσια νοσοκομεία της βρίσκονταν στα πρόθυρα κατάρρευσης και η κοινωνία στηνόταν σε ουρές σε φαρμακεία για να δει αν νοσεί. Αλλά τι να πει κανείς για μια κυβέρνηση που δεν πήρε κανένα μέτρο ενίσχυσης του ΕΣΥ. Μια κυβέρνηση που αντί να προχωρήσει σε προσλήψεις υγειονομικών, απειλεί με διαθεσιμότητα και απόλυση τους υπάρχοντες, που αντί να δώσει λεφτά για νέες ΜΕΘ, επενδύει σε οπλικά συστήματα και περιπολικά, που αντί να επιτάξει άμεσα τις ιδιωτικές δομές υγείας, κάνει μαζί τους μπίζνες.
Η χώρα όχι μόνο δε βγήκε από την πανδημία, αλλά τη βιώνει στη χειρότερη μορφή της από το Μάρτιο του 2020. Έχουν μεσολαβήσει δύο χρόνια κατά τα οποία αφενός δεν υπήρξε καμία ουσιαστική χρηματοδότηση της δημόσιας δωρεάν υγείας, αφετέρου πάρθηκαν επαρκή μέτρα προκειμένου να μην πληγεί η τουριστική βιομηχανία και η κερδοφορία του εγχώριου επιχειρείν. Κάπως έτσι στην ηγεσία του πιο σημαντικού υπουργείου σε καιρό πανδημίας, βρέθηκε ένας Πλεύρης, με ό,τι συνεπάγεται το όνομα αυτό. Τι στιγμή λοιπόν, που πέρυσι η χώρα βρισκόταν σε ολικό κλείδωμα με εξωφρενικά λιγότερα κρούσματα, τώρα με δεκάδες χιλιάδες μολύνσεις παραπάνω, ο Υπουργός Υγείας αποφάσισε να… κλείσει η μουσική στην εστίαση. Όλα αυτά ενώ δεν έχουν αυξηθεί τα δρομολόγια στα ΜΜΜ, ο κόσμος συνωστίζεται σε στάσεις και λεωφορεία για να πάει στη δουλειά του και τα αφεντικά οργιάζουν αναγκάζοντας εργαζόμενους, διαγνωσμένους με τον ιό, να προσέρχονται στην εργασία τους. 
Υποτακτικός ΣΥΡΙΖΑ
Αν αυτό δεν είναι συστημικός κανιβαλισμός τότε δεν ξέρουμε τι είναι. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει πραγματικά αστεία. Το κόμμα Τσίπρα, όλο το προηγούμενο διάστημα, έπαιξε το χαρτί της σοβαρής και υπεύθυνης αντιπολίτευσης σε βαθμό προκλητικό για την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία. Έριξε ιδιαίτερο βάρος στην οικοδόμηση κλίματος εθνικής ενότητας προτείνοντας μάλιστα διακομματικό υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής(!). Ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να εστιάσει στην οικοδόμηση σχέσεων με την κοινωνία, στην πολιτική έκφραση της αγανάκτησης των από κάτω, στην άσκηση κριτικής στα κυβερνητικά σχέδια, έσπευσε να επωμιστεί μέρος της ευθύνης.
Όλη αυτή η τραγική ενσωμάτωση στο σύστημα και η παροχή διαπιστευτηρίων ότι δεν αποτελεί ένα «επικίνδυνο» κόμμα, τον έχει θέσει εκτός δημόσιας συζήτησης. Η ξαφνική αλλαγή στάσης υπό το βάρος των εξελίξεων και της συσπείρωσης του ΚΙΝΑΛ, που ώθησε τον Τσίπρα να ζητήσει εκλογές δεν πείθει ούτε τον τελευταίο ψηφοφόρο του για το αγνό της πρόθεσης. Πάνω στις πλάτες των κατακρεουργημένων από την πανδημική και οικονομική κρίση, στήνεται ένα επικοινωνιακό πάρτι κυβέρνησης-αντιπολίτευσης χωρίς κανένα ουσιαστικό επίδικο, χωρίς να τίθενται σε πρώτο πλάνο οι ανάγκες της κοινωνίας για αξιοπρεπή δημόσια υγεία. Τη στιγμή που μέχρι και συντηρητικές δεξιές εφημερίδες ασκούν δριμεία κριτική στον Μητσοτάκη για την πολιτική του, ο Αλέξης Τσίπρας διαγράφει τον Κουρουπλή, όχι επειδή κάποτε φωτογραφήθηκε με τον Αμβρόσιο, ούτε επειδή προωθεί την παλαιοπασοκική λογική στο κόμμα του, αλλά επειδή ανέδειξε με οξύ λόγο το γεγονός ότι η κυβέρνηση πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την περιβόητη έρευνα Λύτρα-Τσιόδρα.
Αναγκαία μέτρα
Η κατάσταση που διαμορφώνεται δείχνει να έχει φτάσει σε ένα οριακό σημείο. Η ταχύτατη μετάλλαξη και εξάπλωση του ιού, η τραγική κυβερνητική διαχείριση, τα κοράκια της αγοράς που κερδοφορούν πάνω στον πόνο και οι υγειονομικοί που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για όσα έρχονται, δεν μπορούν να αφήνουν ανεπηρέαστο τον κόσμο του κινήματος και την Αριστερά. Το αίτημα για ουσιαστική ενίσχυση του ΕΣΥ πρέπει να γίνει κεντρικό το επόμενο διάστημα. Η Αριστερά που αναφέρεται στον κόσμο της και όχι στις κυβερνητικές καρέκλες πρέπει να θέσει επί τάπητος το ζήτημα των προσλήψεων γιατρών και υγειονομικού προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, την ανάγκη δαπάνης χρημάτων σε δημιουργία νέων ΜΕΘ, την προτεραιότητα στην επίταξη όλων των ιδιωτικών δομών που κερδοσκοπούν πάνω στην πανδημία. Όπως έδειξε και η έρευνα Λύτρα-Τσιόδρα, μόνο ένα ισχυρό ΕΣΥ μπορεί να σώσει ζωές. Όσο η απάντηση της κυβέρνησης σε όσα βιώνουμε είναι οι αστείοι ατομικοί περιορισμοί και όχι η έμπρακτη στήριξη του συστήματος υγείας, τόσο θα μετρά την αποτυχία της σε φέρετρα.
Εκτός όμως από την ενίσχυση του ΕΣΥ χρειάζονται και πρόσθετα μέτρα που συνδέονται όχι μόνο με το πώς κάποιος νοσηλεύεται σε καιρό πανδημίας, αλλά και πώς ζει. Είναι προκλητικό μετά τα όσα έγιναν τις προηγούμενες ημέρες να μη χορηγούνται δωρεάν pcr tests στους πολίτες και να μην επιχειρείται μια επαρκής χαρτογράφηση της πανδημικής εξάπλωσης στη χώρα. Είναι επίσης προκλητικό να δίνεται οδηγία ότι αρκεί μια διάγνωση rapid test και ότι η καραντίνα για έναν νοσούντα μειώνεται σε πέντε ημέρες, μπας και αυτός επιστρέψει νωρίτερα στη δουλειά. Όλα αυτά ενώ, οι άδειες λόγω κόβιντ μένουν απλήρωτες, ή όσοι νοσούν αναγκάζονται από τα αφεντικά να προσέλθουν στην εργασία τους. Οι χώροι εργασίας, τα ΜΜΜ και τα σχολεία μετατρέπονται σε εστίες υπερμετάδοσης, αλλά ο Πλεύρης κλείνει τη μουσική στην εστίαση και συνιστά τη χρήση διπλής μάσκας.
Όλη αυτή η κατάσταση θα έδειχνε αστεία αν δεν ήταν τραγικά επικίνδυνη. Το οργανωμένο κίνημα και η αντικαπιταλιστική Αριστερά, πρέπει να βρουν τις μίνιμουμ συμφωνίες γύρω από ένα πρόγραμμα αιτημάτων και διεκδικήσεων που θα συσπειρώνει το μάξιμουμ του κόσμου που αρνείται την κοροϊδία και θέλει να πάρει τη ζωή του πίσω. Με αιχμές την πραγματική ενίσχυση του ΕΣΥ και την έμπρακτη στήριξη των εργαζομένων μπροστά στην πανδημική και οικονομική λαίλαπα, ο κόσμος του αγώνα και της δουλειάς πρέπει να θέσει τους όρους του στην αντιμετώπιση της βάναυσης συνθήκης που βιώνει, πριν να είναι απελπιστικά αργά.

Η ασυδοσία των καπιταλιστών γεννάει τις παγκόσμιες μεταλλάξεις

Σε αντίθεση με τον Μάρτιο του 2020, σήμερα η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα διαθέτει εμβόλια, tests, πρωτόκολλα, μάσκες και έρευνες πάνω στην εξέλιξη του ιού. Οποιοσδήποτε νοήμων άνθρωπος θα έλεγε ότι η ανθρωπότητα είναι πλήρως θωρακισμένη απέναντι στην πανδημία. Κι όμως αυτό δε συμβαίνει. Γιατί; Γιατί κάποιοι είναι πιο προνομιούχοι από κάποιους άλλους.
Οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Βρετανία και ο Καναδάς φρόντισαν από την πρώτη στιγμή να εξασφαλίσουν το 96% των δόσεων Pfizer και Moderna, μόλις αυτά βγήκαν στην αγορά, στερώντας την πρόσβαση σε φτωχότερα κράτη ή και ολόκληρες ηπείρους. Όσο λοιπόν η πλούσια Δύση κάλυπτε τα νώτα της, ο υπόλοιπος πλανήτης βούλιαζε στον κίνδυνο. 
Παρότι οι επιστήμονες στη Νότια Αφρική προειδοποιούσαν από πολύ νωρίς για την εμφάνιση μιας επικίνδυνης νέας μετάλλαξης στα μέσα του περασμένου Νοεμβρίου, η Pfizer και η Moderna, είχαν παραδώσει λιγότερο από το 1% των συνολικών προμηθειών τους σε χώρες χαμηλού εισοδήματος. Είναι ενδεικτικό ότι η Νότια Αφρική έχει ποσοστό εμβολιασμού μόλις 26%. Και αυτό μάλιστα είναι υψηλό για μια αφρικανική χώρα, αν σκεφτεί κανείς ότι σε ολόκληρη την Αφρική μόλις το 7,5% των ανθρώπων είναι πλήρως εμβολιασμένο.
Όμως η καπιταλιστική ασυδοσία, δεν περιορίστηκε μόνο στη στέρηση σημαντικής ποσότητας εμβολίων στον τρίτο κόσμο, αλλά ξεδιπλώθηκε και στο κομμάτι της μη άρσης της πατέντας στην παραγωγή εμβολίων, γεγονός που δεν επέτρεψε σε φτωχότερα κράτη να παράξουν το εμβόλιο προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους. Με αυτόν τον τρόπο, η συντριπτική πλειονότητα του πλανήτη συνέχισε να μένει απροστάτευτη έναντι του ιού, είτε λόγω των αισχρά χαμηλών ποσοστών εμβολιασμού, είτε μέσω της εξάρτησης από τα λιγότερο αποτελεσματικά εμβόλια. 
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι, εκτός από τα Pfizer και Moderna που χρησιμοποιούν προηγμένη τεχνολογία mRNA, όλα τα άλλα εμβόλια, συμπεριλαμβανομένων των AstraZeneca, Johnson & Johnson και Sinopharm/Sinovac, έχουν ελάχιστη ή καθόλου επίδραση στην πρόληψη της μόλυνσης από το Omicron. Αυτό είναι σκέτη καταστροφή για χώρες στη Λατινική Αμερική και την Ασία που έχουν βασιστεί σχεδόν αποκλειστικά σε αυτά τα εμβόλια. Μέσα από την απληστία και την ανικανότητά τους, οι ηγέτες των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών απέτυχαν εντελώς να ελαχιστοποιήσουν τον θάνατο και την καταστροφή που προκάλεσε ο Covid. 
Η υποταγή τους στις απαιτήσεις των μεγάλων επιχειρήσεων προκειμένου να επανεκκινήσουν την οικονομία και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, τους οδήγησε σε ελλιπή και μη ορθολογικά μέτρα που σκορπίζουν το θάνατο, αντί να τον αποτρέπουν. Είναι ενδεικτικό ότι στις ΗΠΑ, το κέντρο του παγκόσμιου καπιταλισμού, περισσότεροι Αμερικανοί έχουν πεθάνει από Covid το 2021 επί Μπάιντεν παρά το 2020 επί Τραμπ. Και αυτό γιατί παρότι ο Μπάιντεν ψέλλισε διστακτικά κάτι για την ανάγκη άρσης της πατέντας στα εμβόλια, δεν έκανε τίποτα σε αυτή την κατεύθυνση, δίνοντας συνέχεια σε αυτό τον κύκλο διεθνούς ανισότητας που γεννάει νέες μεταλλάξεις και θάνατο.
Αντίστοιχα η Ευρώπη επιλέγει να έχει προτεραιότητα στην άφιξη των νέων εμβολίων και φαρμάκων, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο, ενώ παράλληλα κλείνει τα σύνορά της και καλύπτει τον υφέρποντα ρατσισμό της με υγειονομικά άλλοθι. Μόνο που οι ευρωπαίοι δεν κινδυνεύουν από τους πρόσφυγες και τους κάθε λογής κυνηγημένους, αλλά από τις εγκληματικές πολιτικές των κυβερνήσεών τους. Όσο νωρίτερα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο για όλους μας.