Ζωή-μαρτύριο για τους πρόσφυγες

Στο επιτελικό κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται ως παιδιά ενός κατώτερου θεού. Αυτό είναι γνωστό. Κάπως έτσι, εκτός από τον πόλεμο, τη Frontex, το λιμενικό, τους διακινητές, την πανδημία και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, έχουν να αντιμετωπίσουν και κάτι πρόσθετο: την πείνα στην οποία τους καταδικάζει με απόφασή του το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Εγκληματική πρακτική
Μετά τους φράχτες στον Έβρο, τις παράνομες επαναπροωθήσεις και τις απωθήσεις του ελληνικού λιμενικού στο Αιγαίο, το ελληνικό κράτος βρήκε άλλο ένα μέσο για να εφαρμόσει το δόγμα της αποτροπής της εισόδου προσφύγων στην ελληνική επικράτεια. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε η «Εφ.Συν.», το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου παρήγγειλε στις εταιρείες catering που ανέλαβαν τη σίτιση των δομών της ενδοχώρας από τις αρχές Δεκεμβρίου ‘21 έως το τέλος Μαρτίου ’22, πολύ λιγότερες μερίδες φαγητό από τον πληθυσμό που ζει σε αυτές. 
Σύμφωνα με το Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, ο συνολικός πληθυσμός που ζούσε στις 26 δομές της ενδοχώρας στις 21 Νοεμβρίου ανέρχεται σε 16.659 άτομα. Ωστόσο, μία εβδομάδα μετά, οι αποφάσεις κατακύρωσης της σύμβασης με τις δύο αναδόχους εταιρείες για την παρασκευή, τη μεταφορά και τη διανομή γευμάτων στις δομές της βόρειας και της νότιας Ελλάδας προβλέπουν ότι ο συνολικός αριθμός των ατόμων που δικαιούνται σίτιση ανέρχεται μόνο σε 10.213. Με λίγα λόγια το υπουργείο αποφάσισε να αφήσει σχεδόν το 40% των διαμενόντων στις δομές χωρίς σίτιση, υπό το πρόσχημα ότι κάποιοι από αυτούς έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία ασύλου και δεν δικαιούνται να μένουν στις δομές.
Η άκρως ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, επιχειρεί ασκώντας το χειρότερο μέσο πίεσης, να αποσυμφορήσει τις δομές της ενδοχώρας, κάνοντας το βίο αβίωτο σε ανθρώπους που κυριολεκτικά δεν έχουν εναλλακτική. Μέχρι τώρα στην πλειοψηφία των προσφυγικών δομών, οι πρόσφυγες είχαν ζήτημα με την ποιότητα των τροφών καθώς σε πολλές περιπτώσεις, τα φαγητά που τους έδιναν ήταν αδύνατο να καταναλωθούν ή τους οδηγούσαν ακόμη και σε τροφικές δηλητηριάσεις. Πλέον το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής προχωράει ένα βήμα παραπέρα, στερώντας τρόφιμα από πρόσφυγες που τα δικαιούνται. 
Διεθνής διασυρμός
Η παραπάνω απάνθρωπη κατάσταση οδηγεί σε έναν διεθνή διασυρμό χωρίς προηγούμενο. Μέχρι και υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΕ χωρίς καμία ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στους πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα, έχουν αναγκαστεί να κάνουν έκκληση στις ελληνικές αρχές να σεβαστούν τα δικαιώματα των προσφύγων και να τους εξασφαλίσουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για υποκριτικές εκκλήσεις από τη στιγμή που η ΕΕ χτίζει τη νέα, ακόμη πιο σκληρή Ευρώπη Φρούριο, της οποίας το ελληνικό κράτος αποτελεί συνοριοφύλακα. Όμως η κατάσταση ξεφεύγει τόσο πολύ που ακόμη και ευρωπαίοι αξιωματούχοι ζητάνε να μην παραξεφύγει η κατάσταση.
Τι μπορεί να πει κανείς, όμως, για μια κυβέρνηση που προφανώς πατώντας στα πεπραγμένα της προκατόχου της και έχοντας τις ευλογίες της ευρωπαϊκής ηγεσίας, επιχειρεί να φτιάξει νέες κλειστές δομές-φυλακές στα νησιά καθιστώντας σαφές με κάθε τρόπο ότι η Ελλάδα θα είναι ένας τόπος μαρτυρίου για όσους την προσεγγίσουν. Τι μπορεί να πει κανείς, όταν δίπλα σε όσους διαμαρτύρονταν στη Χίο ενάντια στα κλειστά κέντρα με φιλοπροσφυγική και αλληλέγγυα λογική, έβρισκαν έδαφος οι διάφοροι «πατριώτες» και ξενοφοβικοί να χύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο ενάντια στους πρόσφυγες; Τι μπορεί να πει κανείς όταν μετά τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από την πετσοκομμένη σίτιση των προσφύγων στην ελληνική ενδοχώρα, διεθνή μέσα κορυφαίας εμβέλειας όπως ο Guardian, κάνουν λόγο για «κρίση πείνας» στην Ελλάδα.
Αντιρατσιστικό κίνημα
Απέναντι στο ρατσιστικό κατήφορο της κυβέρνησης το αντιρατσιστικό κίνημα και η ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις. Να βάλουν φρένο στα εγκληματικά σχέδια Μητσοτάκη-Μηταράκη που αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες ως πολίτες γ’ κατηγορίας. Οι υποκριτικές υποσχέσεις του Γενικού Γραμματέα Υποδοχής, Μάνου Λογοθέτη, ότι θα παραιτηθεί «αν βρεθούν δέκα πρόσφυγες στη χώρα στους οποίους αρνήθηκε κανείς το φαγητό», δεν πείθουν κανένα, αφού όλοι γνωρίζουν το πώς γίνονται αυτές οι δουλειές χωρίς να κουνηθεί φύλλο.
Με ορίζοντα την 21η Μάρτη και τις ετήσιες κινητοποιήσεις, οφείλουμε να οικοδομήσουμε ένα διαρκές πλέγμα δράσεων που θα φέρνουν στο προσκήνιο τις απάνθρωπες πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση τόσο στα σύνορα και στα νησιά, όσο και στις δομές της ενδοχώρας, όπως η κινητοποίηση ενάντια στα pushbacks στις 6 Φλεβάρη στο Σύνταγμα. Το αντιρατσιστικό κίνημα, οι αριστερές οργανώσεις, οι μεταναστευτικές συλλογικότητες, τα συνδικάτα, οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι μαθητικές ομάδες, πρέπει από κοινού να υψώσουν ασπίδα προστασίας απέναντι στους πρόσφυγες που βρίσκονται αντιμέτωποι με μια απάνθρωπη και εγκληματική πολιτική. 
Τόσο σε επιμέρους κοινωνικούς χώρους, όσο και κεντρικά πολιτικά, τα αιτήματα των προσφύγων πρέπει να βρουν έκφραση μέσα από τις δικές μας φωνές και τις δικές μας διεκδικήσεις. Μόνο έτσι η κυβέρνηση, η ΕΕ και οι επιχειρησιακοί τους βραχίονες θα καταλάβουν ότι δεν μπορούν να εγκληματούν συστηματικά και ανενόχλητα. Μόνο έτσι μπορούμε να διεκδικήσουμε μια κοινωνία όπου άνθρωποι γύρω μας δε θα πεθαίνουν από τον πόλεμο, το κρύο, τις αρρώστιες και, εσχάτως και στην Ελλάδα, την πείνα…