Το μετέωρο βήμα της Κύπρου

Η έκθεση του ΟΗΕ ουσιαστικά κρατάει ίσες αποστάσεις. Αναδεικνύει, όμως, εμμέσως τις ευθύνες της ε/κ πλευράς, υποστηρίζοντας πως δεν έχει αποδοθεί η πρέπουσα σημασία στα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (ΜΟΕ),φέρνοντας ως παράδειγμα τα εμβόλια κατά του covid από την Ε.Ε. μέρος των οποίων θα έπρεπε να δοθούν στους τ/κ καθώς και τη διαδικασία έκδοσης για αυτούς ευρωπαϊκών πιστοποιητικών εμβολιασμού. Και στις δύο περιπτώσεις η ε/κ πλευρά κωλυσιεργεί επιδεικτικά. Επιπλέον, η έκθεση καλεί και τις δύο πλευρές να δείξουν αυτοσυγκράτηση είτε αναφορικά με το άνοιγμα Βαρωσίων είτε με τα ενεργειακά.Η αντιπαράθεση όμως δεν φαίνεται να σταματά,ιδιαίτερα σε μια περίοδο εκλογικών αναμετρήσεων και στις δύο κοινότητες. 
H έκθεση του ΟΗΕ αποτελεί μια ένδειξη για το που πάει το κυπριακό.Και δυστυχώς το μέλλον φαντάζει όλο και πιο ζοφερό. Όσο και αν προσπαθεί όμως η ε/κ ηγεσία να επιρρίψει την ευθύνη στον ΟΗΕ υποστηρίζοντας πως υποβαθμίζει το κυπριακό, δεν μπορεί να κρύψει τις βαριές ευθύνες της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Η τακτική που βασίστηκε στην επιδίωξη ηγεμονίας μέσω της ένταξης στον άξονα Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας-Αίγυπτου με τη στήριξη των ΗΠΑ, δεν αποδίδει τα αναμενόμενα. Βρίσκει την ε/κ πλευρά σε διπλωματικό αδιέξοδο ακόμα και εντός της ΕΕ, η οποία δεν φαίνεται να υιοθετεί τις ε/κ προτάσεις για βαριές κυρώσεις έναντι της Τουρκίας. Το αδιέξοδο μάλιστα εντείνεται από την εκφρασμένη πια απροθυμία των ΗΠΑ να συνεχίζουν να στηρίζουν το πλάνο τουEASTMED, ένα πλάνο που ούτως ή άλλως ήταν κατά κοινή ομολογία παντελώς ασύμφορο οικονομικά. Στον απόηχο αυτού του φιάσκου η κυβέρνηση Αναστασιάδη «τρέχει και δεν φτάνει».
Το σαμποτάρισμα των διαδικασιών επίλυσης του κυπριακού δυναμίτισε τις σχέσεις της με κεντροδεξιά και φιλελεύθερα τμήματα της κοινωνίας που την στήριξαν με την ελπίδα μετάβασης σε ένα ομοσοπονδιακό, σύγχρονο και ασφαλές κράτος. Το πάγωμα της πολιτικής των χρυσών διαβατηριών μετά τις αποκαλύψεις περί διαφθοράς και ασύδοτου πελατειακού κράτους την εξέθεσε στα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας συμπιέζοντας ταυτόχρονα τον κύκλο εργασιών μεγάλων κατασκευαστικών, που αποτελούν κεφαλαιώδες κομμάτι των μηχανισμών εσωτερικής «ανάπτυξης». Το δε πρόσφατο πλήγμα επί της στρατηγικής των υδρογοναθράκων, η οποία αποτελούσε ποντάρισμα της εγχώριας αστικής τάξης για το πλασάρισμά της σε αναβαθμισμένα οικονομικά ταμπλό, υφαρπάζει από την κυβέρνηση το ρόλο του αρχιτέκτονα αυτού του γεωπολιτικού οικοδομήματος. Υπό αυτές τις συνθήκες και με την πανδημία να κρατεί ακόμη καλά,η κυβέρνηση Αναστασιάδη δυσκολεύεται να επιδείξει την οποιαδήποτε επιτυχία. Αντίθετα και με κάθε ευκαιρία υπερθεματίζει σε ζητήματα καταστολής, τρομολαγνικών αφηγήσεων για το μεταναστευτικό/προσφυγικό ζήτημα, βιώνοντας ταυτόχρονα την πρωτοφανή απόσυρση της εμπιστοσύνης πολιτικών και οικονομικών παραγόντων με τους οποίους διατηρούσε στενές σχέσεις.
Στο δρόμο για τις 
προεδρικές του ‘23
Τα παραπάνω αντανακλώνται και στις τριβές που υπάρχουν εντός του μεγάλου κόμματος της Δεξιάς, του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ)καθώς μαίνονται οι βολιδοσκοπήσεις για τις υποψηφιότητες που τελικά θα υποβληθούν ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2023. Με την εκτίμηση ότι η πορεία αποσύνθεσης του Αναστασιάδη είναι μη αναστρέψιμη και γνωρίζοντας τόσο τις εσωκομματικές τριβές που έχει προκαλέσει όσο και τους κινδύνους που εγκυμονεί για το κόμμα (και για τον ίδιο φυσικά), ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου έσπευσε να ανακοινώσει την πρόθεσή του να κατέβει ως υποψήφιος.Πρόκειται για μία κίνηση η οποία δεν απολαμβάνει ομοφωνίας εντός του ΔΗΣΥ, αφού  συναντά  ήδη την αντίσταση πρωτοκλασάτων στελεχών, μεταξύ άλλων του Νίκου Χριστοδουλίδη. Ο πρώην ΥΠΕΞ και υποψήφιος πρόεδρος του κυβερνώντος Δημοκρατικού Συναγερμού στρέφεται πλέον αδιακρίτως εναντίον οποιουδήποτε κινείται στην κατεύθυνση μιας πιο διαλλακτικής στάσης στο κυπριακό. Με αποδέκτη κυρίως τη βάση του ΔΗΣΥ, η υποψηφιότητα του ερμηνεύεται κυρίως ως απάντηση σε ζητήματα εσωστρέφειας που επιχειρεί να προλάβει εσωκομματικές καταρχάς εξελίξεις,παρά ως προσεκτικά σταθμισμένη απόφαση που μεγιστοποιεί τις πιθανότητες νίκης.
Παρά τις πρωτοφανείς  αδυναμίες της κυβέρνησης Αναστασιάδη και τις παρενέργειές τους στο κόμμα της Δεξιάς, η κατάσταση της αριστεράς δυστυχώς δεν προμηνύει εύκολη αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.Και αυτό γιατί με εξαίρεση σωστές αλλά μόνο φραστικές αντιπαραθέσεις  κυρίως για τη στάση του Αναστασιάδη στις συνομιλίες, το ΑΚΕΛ εξακολουθεί να βασανίζεται από... αφλογιστία, διατηρώντας γραμμή ήπιας κοινοβουλευτικής πλεύσης, αποφεύγοντας να αφουγκραστεί και να προτάξει αιτήματα της βάσης του, κάνοντας εμφανή έτσι την έλλειψη διάθεσης να επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις σε όφελος της εργαζόμενης πλειοψηφίας της Κύπρου. 
Εκλογές στη Β. Κύπρο
Η τ/κ πλευρά βρίσκεται στον απόηχο των πρόωρων  βουλευτικών εκλογών (23/1). Ήταν οι εκλογές με το υψηλότερο ποσοστό της αποχής στη σύγχρονη κοινοβουλευτική ιστορία της Βόρειας Κύπρου (42%), γεγονός που σχετίζεται αφενός με τις αρνητικές εξελίξεις στο πεδίο της οικονομίας: κρίση των καυσίμων (η τιμή της βενζίνης διπλασιάστηκε μέσα σε έναν χρόνο λόγω του πληθωρισμού), ραγδαία αύξηση στην τιμή βασικών αγαθών (περίπου 60% στα τρόφιμα) και σκληρές επιπτώσεις του lockdownσε μια οικονομία που στηρίζεται πολύ στον τουρισμό. Αφετέρου, οφείλεται στην ευρεία απονομιμοποίηση των κομμάτων που κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες, στην απαισιοδοξία για τις εξελίξεις στο κυπριακό αλλά και στην αμφιλεγόμενη επιλογή μερίδας οργανώσεων της ριζοσπαστικής τ/κ αριστεράς να καλέσουν σε εκλογικό μποϊκοτάζ. Σε αυτές τις συνθήκες τερμάτισε πρώτο το δεξιό Κόμμα Εθνικής Ενότητας (UBP)με προμετωπίδα την ανάγκη βελτίωσης των σχέσεων με την Τουρκία(39.5%), ενώ το ιστορικό σοσιαλδημοκρατικό Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα(CTP), που συνεχίζει να υποστηρίζει ομοσπονδιακή λύση στο κυπριακό, ήρθε δεύτερο (32%). Με βάση τα παραπάνω,παρά την πρωτιά του, το UBP δεν εξασφάλισε την πολυπόθητη αυτοδυναμία και έχει ξεκινήσει προσπάθεια σχηματισμού μιας νέας -και μάλλον αδύναμης- κυβέρνησης συνασπισμού.
Το θετικό μήνυμα των εκλογών ήταν το ποσοστό της αντικαπιταλιστικής οργάνωσης Bagimsizlik Yolu (Δρόμος Ανεξαρτησίας) που άγγιξε το 2% σε αυτή την πρώτη αυτόνομη συμμετοχή του σε εκλογικές αναμετρήσεις.Αν και μια συστράτευση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής/αντικαπιταλιστικής αριστεράς θα μπορούσε να φέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα, παρόλα αυτά η επιτυχία του Bagimsizlik Yolu δείχνει ότι η -χωρίς αστερίσκους- αντικαπιταλιστική του κατεύθυνση και στήριξη των εργατικών αγώνων και ο έμπρακτός αγώνας για μια Κύπρο ανεξάρτητη από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που λυμαίνονται την περιοχή  μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Αυτό άλλωστε δεν ξεχνούν να μας θυμίζουν σε κάθε ευκαιρία οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι στην άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος. Έτσι έγινε και στις αρχές της φετινής χρονιάς όταν βγήκαν στο δρόμο κατά χιλιάδες και οι οικονομικές και εργατικές τους διεκδικήσεις ενώθηκαν με την απαίτηση για την επανένωση του νησιού.