«Για τους καταπιεσμένους που δεν έμαθες να ακούς»*

*στίχος των Rationalistas

Ημερ.Δημοσίευσης
Συντάκτης
Επιμέλεια: Κατερίνα Καλλέργη

Συνεχίζονται οι καταγγελίες διεθνών θεσμών και δημοσιογράφων για τις επαναπροωθήσεις προσφύγων στα ελληνικά σύνορα. Μετά τις τέσσερις διεθνείς εφημερίδες («Guardian», «Lighthouse Reports», «Mediapart», «Spiegel») ακολούθησε και η κατακραυγή από τον  ύπατο αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Φιλίπο Γκράντι. Αυτό που είναι ήδη γνωστό στον κόσμο του κινήματος και στους εργαζόμενους σε ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στα ελληνικά σύνορα ανέφερε και ο Γκράντι, ότι δηλαδή  «η Ύπατη Αρμοστεία έχει καταγράψει σχεδόν 540 περιστατικά άτυπων επιστροφών από την Ελλάδα από τις αρχές του 2020». Παρότι για όλο τον υπόλοιπο κόσμο δεν αποτελεί και κάποια σοκαριστική είδηση, καθώς είναι επί χρόνια γνωστές αυτές οι πρακτικές του ελληνικού κράτους, ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Νότης Μηταράκης δήλωσε ότι η κυβέρνηση είναι έκπληκτη και ότι δεν γνωρίζει τίποτα τέτοιο. Μια απάντηση που είθισται να δίνει κάθε φορά που το ελληνικό κράτος κατηγορείται για επαναπροωθήσεις και push-backs. Μια απάντηση που αναδεικνύει την τακτική της Νέας Δημοκρατίας σε μια συνεχή προσπάθεια να κρύψει κάτω από το χαλί την κατάσταση που επικρατεί στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Σημαντικό ρόλο παίζει φυσικά και το γεγονός ότι από τέτοιες «αυστηρές» δηλώσεις δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, καθώς οι ίδιοι θεσμοί που στρέφονται εναντίον των επαναπροωθήσεων τώρα είναι και αυτοί που ανέθεσαν στην Ελλάδα τον ρόλο του μαντρόσκυλου των ευρωπαϊκών συνόρων. Μόνο ένα δυναμικό αντιρατσιστικό κίνημα μπορεί να τους κάνει να λογοδοτήσουν για αυτή την απάνθρωπη πολιτική και να επιβάλει την ανατροπή της.

***

SOS εκπέμπουν οι εκπαιδευτικοί της Β’ ΕΛΜΕ Πειραιά για τα σχολεία των φυλακών. Σύμφωνα με επιστολή τους στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά και τον Δήμο Κορυδαλλού, πέντε μήνες μετά το άνοιγμα των σχολείων -και παρά τις συνεχείς εκκλήσεις του- το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού συνεχίζει να αντιμετωπίζει τραγικές ελλείψεις με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατόν να ολοκληρωθούν τα μαθήματα. Υπάρχουν μόνο δύο καθηγητές για όλο το συγκρότημα ενώ η συνεχής υποχρηματοδότηση τους αναγκάζει να καλύπτουν τις  ελλείψεις σε χαρτί και γραφική ύλη με χρήματα από την τσέπη τους ώστε να πραγματοποιηθούν τα μαθήματα. Αντίστοιχα προβλήματα αντιμετωπίζει και το Δεύτερο ΙΕΚ Κορυδαλλού (ΙΕΚ Φυλακών), ενώ οι εκπαιδευτικοί θέτουν στο στόχαστρο και τις επαναλαμβανόμενες μεταγωγές κρατουμένων, που διακόπτουν την εκπαιδευτική διαδικασία τους, χωρίς να διαβεβαιώνεται ότι αυτή θα συνεχιστεί στο ίδρυμα που μεταφέρονται. Για ακόμα μια φορά γίνεται εμφανές ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους φυλακισμένους ως πολίτες 2ης κατηγορίας. Το υποτιθέμενο «σωφρονιστικό» σύστημα είναι ένα σύστημα βαθιά τιμωρητικό, που οδηγεί στον αποκλεισμό χιλιάδων ανθρώπων από τα βασικά δικαιώματά τους. Μετά τις συνεχείς καταγγελίες για παντελή έλλειψη μέτρων για την προστασία των κρατούμενων από τον κορονοϊό και για έλλειψη ιατρικού προσωπικού, οι καταγγελίες των εκπαιδευτικών έρχονται να συμπληρώσουν την εικόνα. Μια εικόνα ενός σκληρά τιμωρητικού κράτους που ενάντια σε κάθε έννοια δικαιωμάτων αντιμετωπίζει τους κρατούμενους απάνθρωπα.

***

Στο κλείσιμο του προγράμματος ESTIA προχωράει η ελληνική κυβέρνηση, απολύοντας 17.000 εργαζόμενους -με την κατάργηση των θέσεών τους- αλλά και αφήνοντας τους επωφελούμενους πρόσφυγες στον αέρα. Πρόκειται για ένα «πολυταξιδεμένο» πρόγραμμα, το οποίο ξεκίνησε ως δράση της Ύπατης Αρμοστείας για να περάσει στα χέρια του υπουργείου Μετανάστευσης και σταδιακά να καταργηθεί. Το πρόγραμμα αυτό είχε ως στόχο της ένταξη των προσφύγων στον αστικό ιστό, την εύρεση κατοικίας αλλά και την κοινωνική και ψυχολογική στήριξή τους. Το υπουργείο αναφέρει ότι το πρόγραμμα δεν είναι αναγκαίο πλέον καθώς μειώνονται οι αιτήσεις επωφελούμενων. Για να γίνει δεκτός όμως ένας πρόσφυγας στο πρόγραμμα χρειάζεται να είναι αιτών άσυλο.  Ωστόσο, με αφορμή τον κορονοϊό, οι αιτήσεις για άσυλο έχουν «παγώσει», με αποτέλεσμα να μειώνεται τραγικά ο αριθμός των προσφύγων που αιτούνται και άρα και όσων θα μπορούσαν να επωφεληθούν από το πρόγραμμα. Το κλείσιμο του προγράμματος θα έχει ως αποτέλεσμα οι επωφελούμενοι πρόσφυγες να μείνουν χωρίς κατοικία αλλά και χωρίς στήριξη και να βρεθούν είτε άστεγοι στα αστικά κέντρα είτε να εγκλωβιστούν για ακόμα μια φορά στις άθλιες συνθήκες των καμπ. Είναι εμφανές ότι είναι ακόμα ένα βήμα στη συνεχή προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να εξαφανίσει τους πρόσφυγες από τον αστικό ιστό και να τους «κρύψει» σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, με στόχο τόσο να μην χρειαστεί να πάρει κανένα μέτρο για την προστασία τους αλλά και η απάνθρωπη αντιμετώπισή τους να λειτουργήσει αποτρεπτικά για όσους προσπαθούν να έρθουν.

***

Πριν ένα χρόνο, το Ανώτατο Δικαστήριο του Μεξικού αποφάσισε ομόφωνα να αποποινικοποιήσει την έκτρωση σε όλη τη χώρα. Πλέον όμως οι ακτιβίστριες και οι ακτιβιστές της χώρας στρέφουν τις προσπάθειές τους προ τα βόρεια. Προσπαθούν να στείλουν φάρμακα που προκαλούν έκτρωση πέρα από τα σύνορα, στην Πολιτεία του Τέξας, όπου από τον περασμένο Σεπτέμβρη μια δρακόντεια νομοθεσία έχει πρακτικά απαγορεύσει την έκτρωση. Ένας νέος νόμος του Τέξας, ποινικοποιεί την παράδοση τέτοιων φαρμακευτικών σκευασμάτων σε εγγύους γυναίκες, σπρώχνοντας στην «παρανομία» τις ακτιβίστριες που προσπαθούν να βοηθήσουν τις Αμερικανές αδελφές τους, αρκετές από τις οποίες διασχίζουν τα σύνορα προς το Μεξικό  για να τερματίσουν ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Πρόκειται για μια εικόνα που μπορεί να γενικευθεί μέσα στο 2022, καθώς το Ανώτατο Δικαστήριο εξετάζει σοβαρά την ανατροπή της ιστορικής απόφασης Roe εναντίον Wade του 1973, που έκτοτε εμποδίζει δεκάδες Πολιτείες να ενεργοποιήσουν δρακόντειες νομοθεσίες κατά του δικαιώματος στην έκτρωση, τις οποίες έχουν «στα συρτάρια». Όπως αναδεικνύει και η αντίστροφη πορεία τους με το Μεξικό (ή άλλες λατινοαμερικάνικες χώρες με σκληρή καθολική παράδοση), οι ΗΠΑ για μια σειρά ιδιαίτερους λόγους αποτελούν μια από τις πιο καθυστερημένες χώρες στο ζήτημα της έκτρωσης. Ωστόσο πολλές φορές, οι μάχες που δίνει η αμερικανική σκληρή Δεξιά  γίνονται «φάρος» για τους αντιδραστικούς-συντηρητικούς διεθνώς. Η αμφισβήτηση του δικαιώματος στην έκτρωση θα είναι μια καταστροφή για εκατομμύρια γυναίκες στις ΗΠΑ, αλλά ένα τέτοιο πισωγύρισμα, στην «καρδιά» του «ανεπτυγμένου κόσμου», θα δημιουργήσει ένα τρομακτικό προηγούμενο για όλες μας…

Φύλλο Εφημερίδας

Κατηγορία