Κι όμως γυρίζει...

Αφγανιστάν
Το Αφγανιστάν είναι από τις φτωχότερες και πιο καθυστερημένες οικονομικά χώρες του πλανήτη. Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα γνωρίζουν μόνο τις ΜΚΟ ως το πλησιέστερο σε «κράτος» (με την έννοια της οργάνωσης της στοιχειώδους καθημερινότητας και της κοινωνικής αναπαραγωγής). Αυτό δεν άλλαξε ούτε στα 20 χρόνια αμερικανικής «ανοικοδόμησης». Η ακραία φτώχεια συνέχισε να καλπάζει ενώ η «ανοικοδόμηση» αφορούσε αρπαχτές Αμερικανών εργολάβων και Αφγανών πολεμάρχων που μόνο «υποδομές» δεν άφησαν πίσω τους. Η σκληρή αυτή πραγματικότητα -της οικονομικής αθλιότητας- υπέπεσε στην αντίληψη των διεθνών ΜΜΕ κατά τις πρώτες εβδομάδες μετά την αμερικανική στρατιωτική αποχώρηση. Το μήνυμα ήταν ότι το Αφγανιστάν «καταρρέει» τώρα, που ξανάρχονται στα πράγματα οι «κακοί» Ταλιμπάν και -δυστυχώς- πρέπει να φύγουν οι «καλές» αμερικανικές δυνάμεις κατοχής. Αλλά σήμερα η κατάρρευση, με την έννοια της ραγδαίας επιδείνωσης μιας ήδη τραγικής κατάστασης, γίνεται πραγματικότητα. Και σύμφωνα με όλους τους διεθνείς οργανισμούς, τα χειρότερα είναι μπροστά: Το 98% δεν τρέφεται επαρκώς, ενώ 21 εκατομμύρια άνθρωποι, πάνω από το μισό πληθυσμό, αντιμετωπίζει σοβαρή πείνα. Το πρόβλημα γίνεται οξύτερο στα παιδιά. Η χώρα αντιμετωπίζει το φάσμα της καθολικής φτώχειας μέσα στο 2022. Ήταν αναπόφευκτο όμως; Αποχωρώντας, η αμερικανική κυβέρνηση δέσμευσε και «πάγωσε» τα αποθεματικά της Κεντρικής Τράπεζας του Αφγανιστάν (περίπου 7 δισ. βρίσκονται στις ΗΠΑ και άλλα 2 σε Ευρώπη και Εμιράτα). Πρόκειται για το μισό του μεγέθους της αφγανικής οικονομίας ή αλλιώς 18 μήνες πολύτιμων εισαγωγών (τρόφιμα, φάρμακα κ.ά.). Αυτό το χυδαίο πλιάτσικο απειλεί να κοστίσει περισσότερους νεκρούς από όσους τα 20 χρόνια του πολέμου. Αλλά γίνεται, λέει, στο όνομα της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία παραβιάζουν οι Ταλιμπάν. Πρόσφατα ο Μπάιντεν «ξεπάγωσε» τα μισά (3,5 δισ.), αναζητώντας όμως «διαδρόμους» παράκαμψης του αφγανικού κράτους για να πάνε ως μορφή «βοήθειας»! Πιο εξοργιστική όμως είναι η λογική που κρατούνται ακόμα τα άλλα 3,5 δισ. Εκκρεμούν αποφάσεις των δικαστηρίων για αγωγές συγγενών των θυμάτων της 11ης Σεπτέμβρη που ζητάνε αποζημιώσεις από την Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν. Αν  αποφασίσουν υπέρ τους τα δικαστήρια, τα χρήματα αυτά θα πάνε στις αποζημιώσεις! Ακόμα κι αν εμπλέκονταν Αφγανοί στην επίθεση, μια τέτοια απόφαση θα ήταν μια χυδαία συλλογική τιμωρία ενός ολόκληρου λαού. Αλλά το κάνει ακόμα χειρότερο το γεγονός ότι ούτε ένας Αφγανός δεν είχε εμπλοκή στην 11η Σεπτέμβρη…

Παλαιστίνη
Στη συνοικία της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, Σεΐχ Τζαράχ, «λίκνο» της περσινής παλαιστινιακής εξέγερσης, ισραηλινές ειδικές δυνάμεις συνέλαβαν μια 5μελη οικογένεια, εκκένωσαν το σπίτι της και οι μπουλντόζες διέλυσαν όλο το κτίριο. Η οικογένεια Σαλίγια ανήκει στους εσωτερικούς πρόσφυγες, που ξεριζώθηκαν το 1948 από τα χωριά τους και επανεγκαταστάθηκαν σε άλλες παλαιστινιακές περιοχές που δεν είχαν πέσει ακόμα θύματα της ισραηλινής επέκτασης. Σήμερα το Ισραήλ επικαλείται το νόμο που δίνει δικαίωμα στο κράτος να κατάσχει την ιδιοκτησία Παλαιστινίων που «απουσίαζαν» κατά την ίδρυσή του, ενώ δηλώνει ότι το οικόπεδο ανήκε στο Μεγάλο Μουφτή της Ιερουσαλήμ και το Κράτος του Ισραήλ απέκτησε το δικαίωμα να το κατάσχει μετά την εισβολή στην ανατολική Ιερουσαλήμ το 1967. Οι Σαλίγια γίνονται πρόσφυγες για δεύτερη φορά. Εν τω μεταξύ, στην έρημο Νεγκέβ, ισραηλινές δυνάμεις συγκρούονται με διαδηλωτές, καθώς χιλιάδες Βεδουΐνοι αντιστέκονται στην προσπάθεια εξαφάνισης ολόκληρων χωριών τους, καθώς οι ισραηλινές Αρχές χαρακτηρίζουν «μη-αναγνωρισμένη» την παρουσία τους σε γη που ανήκει στο Κράτος του Ισραήλ. Το 1948 ισοπεδώθηκαν τα παλαιστινιακά χωριά που υπήρχαν στην έρημο Νεγκέβ, για να μην υπάρχει «αναγνωρισμένη» παλαιστινιακή παρουσία. Σήμερα, το Εβραϊκό Εθνικό Ταμείο δηλώνει την πρόθεσή του να εγκαταστήσει 500.000 ανθρώπους στην περιοχή, που ως αραιοκατοικημένη «δίνει άνευ προηγούμενου ευκαιρίες για μεγέθυνση». Η σύνδεση των σημερινών εγκλημάτων με εκείνα του 1948 υπογραμμίζει καθαρά τί σημαίνει η διαπίστωση ότι «η Νάκμπα συνεχίζεται» και ότι το σιωνιστικό σχέδιο εποικιστικής αποικιοκρατίας «παραμένει ενεργό».  Ενώ η συστηματική συνέχεια τέτοιων (και άλλων) πρακτικών, έκανε πρόσφατα τη Διεθνή Αμνηστία, την ανθρωπιστική οργάνωση με το μεγαλύτερο κύρος παγκοσμίως, να περιγράψει το Ισραήλ ως ένα ενιαίο σύστημα αντιπαλαιστινιακού απαρτχάιντ, από το ποτάμι ως τη θάλασσα…

Σαχέλ
Μετά από 9 χρόνια «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», ο γαλλικός στρατός αποχωρεί επίσημα από το Μάλι, μετά τη σχετική ανακοίνωση από τον Εμμανουέλ Μακρόν. Οι δυνάμεις της Γαλλίας δεν εγκαταλείπουν την περιοχή, καθώς αναδιπλώνονται σε γειτονικές, πιο φιλικές χώρες. Ωστόσο κάθε στοιχειωδώς σοβαρός αναλυτής, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, αν δεν είναι σκέτος αυλοκόλακας, κάνει ήδη λόγο για το «Βατερλώ» του Γάλλου προέδρου. Η στρατιωτική χούντα που κατέλαβε την εξουσία ανατρέποντας την αντιδημοφιλή φιλοδυτική κυβέρνηση, προχωρά σε ρήξη των σχέσεων με το Παρίσι, του οποίου τα στρατιωτικά κονβόι δέχονταν επιθέσεις κατά την αποχώρησή τους -όχι μόνο από τζιχαντιστικές ένοπλες ομάδες, αλλά και από… χωρικούς. Η ρήξη με τη Γαλλία αφορούσε ένα συγχυσμένο συνδυασμό του ιστορικού αντιαποικιακού αισθήματος με μια κριτική στο γαλλικό στρατό για «αναποτελεσματικότητα» στην αποστολή του. Και καθώς η «κατάρα» των μικρότερων εθνών στον ιμπεριαλιστικό κόσμο είναι να επιλέγουν «προστάτη», τις τελευταίες μέρες αποβιβάζονται στο Μάλι εκατοντάδες Ρώσοι στρατιωτικοί σύμβουλοι, για να «αναπληρώσουν» το γαλλικό κενό. Η πλάκα είναι ότι η ρωσική διείσδυση στην Αφρική (με δεκάδες διμερείς στρατιωτικές συμφωνίες μετά το 2014), που επιχειρεί σταδιακά να εκτοπίσει τη Γαλλία, είχε αποκτήσει τη μεγαλύτερη αρχική ώθησή της μέσω… Γαλλίας: Όταν το γαλλικό υπ.Εξ., πρότεινε στον πρόεδρο της Κεντρικής Αφρικανικής Δημοκρατίας (ΚΑΔ) να ζητήσει ρωσικά όπλα, ως τρόπο να καμφθεί το ρωσικό βέτο (υπήρχε εμπάργκο όπλων και απόφαση να αίρεται μόνο υπό τη σύμφωνη γνώμη όλων των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας). Ο Λαβρόφ ανταποκρίθηκε στο αίτημα της ΚΑΔ και ρώτησε με γενναιοδωρία «να βάλω και μερικούς μισθοφόρους που ξέρουν να τα χειρίζονται;». Έκτοτε, η «Wagner», το διαβόητο αντίστοιχο της εξίσου διαβόητης αμερικανικής «Blackwater», δρα στην κεντρική Αφρική. Η άφιξη Ρώσων αξιωματικών στο Μάλι προκαλεί το ερώτημα να θα συνδυαστεί με γεωγραφική «διεύρυνση» της παρουσίας της Wagner. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, κρίνοντας και από τις καταγγελίες των ντόπιων σε άλλες αφρικανικές χώρες για τις πρακτικές της εν λόγω μισθοφορικής δύναμης, δυστυχώς η δίκαιη σημερινή χαρά των χωρικών που βλέπουν τα γαλλικά κονβόι να ξεκουμπίζονται, δεν θα κρατήσει πολύ…