Οι συμφωνίες αυτές δεν καταπολεμούν κανένα παράνομο δίκτυο διακινητών, αλλά αντιθέτως θεσμοθετούν αφενός ένα νέο πλαίσιο στυγνής εκμετάλλευσης των μεταναστών εργατών στην Ελλάδα, αφετέρου ένα νέο καθεστώς μαζικών απελάσεων από τη χώρα.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Τις ονειρώξεις των πιο ακραίων ρατσιστών έρχεται να κάνει πραγματικότητα ο Νότης Μηταράκης μετά τις συμφωνίες που σύνηψε με κυβερνητικούς αξιωματούχους σε Πακιστάν και Μπαγκλαντές. Στο επίκεντρό τους, βρίσκονται τα φτηνά εργατικά χέρια, οι μετανάστες χωρίς δικαιώματα, οι μαζικές απελάσεις και τα κέρδη για τα αφεντικά. Όλη η ξενοφοβική ατζέντα πασπαλισμένη με επίσημη φρασεολογία, ετοιμάζεται να τεθεί σε εφαρμογή, γεγονός που πρέπει να θέσει σε κίνηση το αντιρατσιστικό κίνημα και ενόψει 21 Μάρτη.
Εγκληματικές συμφωνίες
Έπειτα από την επίσκεψη στο Πακιστάν, ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότης Μηταράκης, επισκέφθηκε στα μέσα Φεβρουαρίου και το Μπαγκλαντές όπου συναντήθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών της χώρας, Αμπντούλ Μομέν, και τον υπουργό Αποδήμων και Εργαζομένων στο Εξωτερικό, Ιμράν Αχμάντ. Στο πλαίσιο της επίσκεψης υπεγράφη «διμερές Μνημόνιο Κατανόησης για την καλύτερη συνεργασία σε θέματα νόμιμης και παράνομης μετανάστευσης». Σύμφωνα με tweet του ίδιου του Μηταράκη, βασικός στόχος αυτής της συμφωνίας είναι «η προώθηση ενός νέου μοντέλου συνεργασίας με χώρες προέλευσης μεταναστών που εστιάζει στην παροχή δυνατοτήτων νόμιμης μετανάστευσης, ειδικότερα σε τομείς εποχικής εργασίας & στην από κοινού καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης & των δικτύων λαθροδιακινητών».
Πρόκειται για λόγια κενά και υποκριτικά. Οι συμφωνίες αυτές δεν καταπολεμούν κανένα παράνομο δίκτυο διακινητών, αλλά αντιθέτως θεσμοθετούν αφενός ένα νέο πλαίσιο στυγνής εκμετάλλευσης των μεταναστών εργατών στην Ελλάδα, αφετέρου ένα νέο καθεστώς μαζικών απελάσεων από τη χώρα.
Τι προβλέπεται συγκεκριμένα; Σε πρώτη φάση δίνεται η δυνατότητα σε 15.000 πολίτες του Μπανγκλαντές που σήμερα διαμένουν στην Ελλάδα να ενταχθούν στο καθεστώς των αδειών εποχικής εργασίας. Στην περίπτωση αυτή θα μπορούν να παραμένουν στη χώρα έως εννιά μήνες ανά έτος, ακολουθώντας τις διαδικασίες που προβλέπονται γι’ αυτή την άδεια παραμονής και στη συνέχεια μετά το πέρας του 9μήνου θα πρέπει να επιστρέφουν στη χώρα τους(!). Επιπλέον, θα διατεθούν 4.000 άδειες ανά έτος μέσα σε χρονικό ορίζοντα πενταετίας σε πολίτες Μπανγκλαντές που έχουν νέα σύμβαση εποχικής εργασίας με εργοδότες στην Ελλάδα. Η εν λόγω άδεια δεν οδηγεί σε καθεστώς μόνιμης παραμονής, ούτε δίνει δικαίωμα μετέπειτα πρόσβασης σε ιθαγένεια, και σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει την οικογενειακή επανένωση. Το μόνο δικαίωμα που έχουν οι δικαιούχοι είναι η πρόσβαση στην εποχική εργασία. Ούτε πολιτογραφούνται, ούτε ψηφίζουν. Μετά το πέρας της 5ετίας, θα επιστρέφουν αναγκαστικά στη χώρα τους (!).
Ωμός ρατσισμός
Σε Συνέντευξη Τύπου σχετικά με το ζήτημα, που οργάνωσαν στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος “η Ενότητα”, η Ένωση Μεταναστών Εργατών, το Συμβούλιο Δικαιωμάτων Μπαγκλαντεσιανών της Διασποράς -Τμήμα Ελλάδος και η ΚΕΕΡΦΑ στις 14/2, ασκήθηκε έντονη κριτική στο περιεχόμενο των συμφωνιών αυτών από τη σκοπιά των μεταναστών εργατών. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασαν οι επισημάνσεις του Αποστόλη Καψάλη, ερευνητή του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, ο οποίος τόνισε ότι η κυβέρνηση αξιοποιεί το πνεύμα μιας πρόσφατης Οδηγίας της ΕΕ για την εποχική απασχόληση, και αντιμετωπίζει μετανάστες που ζουν για πάνω από μια εφταετία στην Ελλάδα, ως ανθρώπους που έχουν έρθει για πρώτη φορά στη χώρα.
Έτσι, λοιπόν, αντί η κυβέρνηση να δώσει άδεια διαμονής σε όσους ήδη βρίσκονται στη χώρα, τους εντάσσει στο καθεστώς της εποχικής εργασίας και τους αντιμετωπίζει ως νεοεισερχόμενους. Με αυτό τον τρόπο οι μετανάστες από το Μπαγκλαντές χάνουν τα όποια δικαιώματα έχουν διεκδικήσει και κερδίσει όσα χρόνια ζουν και εργάζονται στη χώρα και υπάγονται στο νέο στυγνό καθεστώς εργασιακής αφαίμαξης και έπειτα εξόδου ή απέλασης από τη χώρα. Θα πρέπει δηλαδή, ως εποχικά εργαζόμενοι, να υπογράφουν εννιάμηνες συμβάσεις εργασίας κομμένες και ραμμένες στις ορέξεις του εκάστοτε εργοδότη, και μετά το εννιάμηνο να επιστρέφουνστη χώρα προέλευσης. Πρόκειται για ένα μέτρο ρατσιστικό και ταξικό, που ρουφάει τον ιδρώτα των εργαζόμενων μεταναστών και τους αφαιρεί σημαντικά δικαιώματα, όπως αυτό της οικογενειακής επανένωσης.
Όμως το βαθύτερο στοιχείο των προωθούμενων ρυθμίσεων είναι η δημιουργία μιας νέας βιομηχανίας απελάσεων. Είναι η εξώθηση χιλιάδων μεταναστών που ήδη διαμένουν και εργάζονται στην Ελλάδα, να υπαχθούν -και αυτομάτως παγιδευτούν- στο νέο καθεστώς, υπό το φόβο και την απειλή της απέλασης. Ήδη έχουν υπάρξει στοχευμένες απελάσεις που δημιουργούν το πλαίσιο του θεσμικού εκβιασμού για όσα σχεδιάζει να φέρει η κυβέρνηση με νομοθετική ρύθμιση έπειτα από τα ταξίδια Μηταράκη σε Μπαγκλαντές και Πακιστάν. Στόχος όλων των παραπάνω, σύμφωνα με τον Καψάλη, είναι οι μετανάστες να απασχολούνται «με όρους καταναγκαστικής εργασίας, με πλήρη εξάρτηση από την εργοδοτική πλευρά και χωρίς τη δυνατότητα να έχουν άδεια διαμονής με ό,τι συνεπάγεται αυτή για ελεύθερη μετακίνηση στη χώρα, για αλλαγή νομού και για αλλαγή επαγγέλματος».