Με κόκκινο μελάνι

ΝΕΟ ΚΥΜΑ COVID
Παρά τις κυβερνητικές προβλέψεις, ο κορωνοϊός δεν πήγε διακοπές…για να επιστρέψει το καλοκαίρι. Τα μεγάλα αστικά κέντρα και τα τουριστικά νησιά «βράζουν» από δεκάδες χιλιάδες κρούσματα, όπως και τα προηγούμενα δύο χρόνια. Οι παραλλαγές Όμικρον 4 και 5, που δείχνουν διαφυγή από την ανοσία και υψηλή μεταδοτικότητα, είναι πλέον κυρίαρχες. Φυσιολογικά, αυξάνονται και οι νοσηλείες, ενώ ο καθημερινός αριθμός θανάτων από τις επιπλοκές της covid-19 παρουσιάζεται ως ένα απλό στατιστικό στοιχείο στις ανακοινώσεις του ΕΟΔΥ. Η απροθυμία λήψης οποιαδήποτε μέτρου προστασίας του πληθυσμού από την κυβέρνηση -ώστε να μην διαταραχτεί η τουριστική περίοδος και η προσδοκία των υψηλών εσόδων- δεν προκαλεί πλέον καμία έκπληξη. Ούτε η απροθυμία του κόσμου να προσέλθει για την 4η δόση εμβολίου (το 6ο% των διασωληνωμένων ασθενών αφορά εμβολιασμένους/ες με τρεις δόσεις), η οποία είναι η μοναδική σύσταση του υπουργείου Υγείας, μπροστά στο νέο κύμα της επιδημίας. Τα σχέδια ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ, οι ελλείψεις σε δομές και προσωπικό, η μετατροπή της ΠΦΥ σε «φραγμό» προς τα νοσοκομεία μέσω του «προσωπικού γιατρού», είναι ενδεικτικά της κυνικής αδιαφορίας των κυβερνώντων για τη δημόσια Υγεία και τις ζωές μας.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ «ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ»
Ενώ η «Ε.Α.» πήγαινε προς το τυπογραφείο, αναμενόταν άλλη μια «κοκορομαχία» Μητσοτάκη-Τσίπρα στη βουλή, στη συζήτηση που συγκάλεσε ο πρωθυπουργός με αντικείμενο την κοινωνική πολιτική. Το πλαίσιο της αντιπαράθεσης δύσκολα θα ξεφύγει από τις επικοινωνιακές ατάκες και την ανούσια διαμάχη, για το ποιος από τους δύο «παίχτες» του διπολισμού, έχει δώσει περισσότερα «ψίχουλα» στους «από κάτω». Γιατί αυτό αντιλαμβάνονται ως κοινωνική πολιτική η νεοφιλελεύθερη και σοσιαλφιλελεύθερη εκδοχή διαχείρισης. Αντί για μισθούς, συντάξεις, δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, εξασφάλιση στέγης, φαγητού, ψυχαγωγίας για όλους/ες που ζουν στη χώρα, πανηγυρίζουν για τον κατώτατο μισθό που φτάνει τα 713 ευρώ μεικτά, δηλαδή χαμηλότερα από το 2009, όταν ξεκίνησε η εκδήλωση της κρίσης, που ήταν 739 ευρώ. Κάνουν πώς δεν θυμούνται ότι δεν υπάρχει πια 13η και 14η  σύνταξη (όπως και 13ος-14ος μισθός στο Δημόσιο), ενώ και οι υπόλοιπες συντάξεις έχουν «ψαλιδιστεί» δραματικά τα τελευταία χρόνια. Αντί για κρατική παρέμβαση που θα σταματήσει την κερδοσκοπία στην ενέργεια και στην αγορά καυσίμων, που θα περιορίσει την ενεργειακή φτώχεια, ο «Μωυσής» θεσπίζει επιδόματα βενζίνης και ρεύματος μερικών ευρώ, για τα οποία πρέπει να είμαστε και ευγνώμονες. Πρώτα φτωχοποίηση δηλαδή, θυσίες χωρίς τέλος στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και μετά επιδόματα στοιχειώδους επιβίωσης, που προβάλονται ως καρικατούα κοινωνικού κράτους. Ακόμα και αυτά βέβαια τα «μέτρα ανακούφισης» έχουν χρηματοδοτηθεί από τις περικοπές στον κοινωνικό μισθό και τη φοροκλοπή των εργαζομένων, που βλέπουν το εισόδημά τους να λεηλατείται μήνα με το μήνα, με τον πληθωρισμό να τρέχει με 12%. Τόσο κοινωνικά «ευαίσθητοι»!

ΑΥΤΑΡΧΙΚΗ ΘΩΡΑΚΙΣΗ 
Νέες αλλαγές στο διαβόητο άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα που αφορά την τρομοκρατία, επέφερε ξανά το υπουργείο Δικαιοσύνης. Με νομοσχέδιο που ψηφίστηκε μέσα σε μια μέρα, περιστέλλεται η ελευθερία λόγου και σκέψης, αφού και ένα απλό σχόλιο στο διαδίκτυο ή ακόμα και η προσπάθεια κάποιου να «υποκινήσει», χωρίς αποτέλεσμα, σε διάπραξη τρομοκρατικής ενέργειας, θα μπορεί να οδηγήσει σε ποινική δίωξη για «υποκίνηση σε τρομοκρατία». Μέσα σε ώρες οι αρχές μπορούν να κατεβάζουν από το διαδίκτυο αναρτήσεις, ακόμα και ιδιωτικές συζητήσεις όταν υπάρχει υποψία ότι «υποκινούν σε τρομοκρατικές ενέργειες». Και όλοι ξέρουμε πόσο εύκολα βαφτίζει το κράτος «τρομοκρατική πράξη» κάθε μορφή λαϊκής διαμαρτυρίας και  πολιτικής ανυπακοής ή μιας δυναμικής κινητοποίησης στο δρόμο. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε, πόσοι αγωνιστές-τριες έχουν συρθεί σε πολύχρονες δικαστικές περιπέτειες, που κατέληξαν σε άδικες φυλακίσεις, επειδή δεν σκέφτονταν σύμφωνα με τις κυρίαρχη ιδεολογία. Η διαρκής πάλη για τη διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών είναι κομβική ενάντια στην καταστολή και την τάση αυταρχικής θωράκισης του κράτους, σε καιρούς βαθιάς συστημικής κρίσης.