*στίχος των Rationalistas
Ημερ.Δημοσίευσης
Τα ξημερώματα της 18ης Αυγούστου, αστυνομικές δυνάμεις των ΜΑΤ εφόρμησαν στο προσφυγικό καμπ του Ελαιώνα σε μια προσπάθεια εκκένωσής του. Η κυβέρνηση είχε εξαγγείλει την εκκένωση του καμπ δύο μέρες πριν, με στόχο να μεταφερθούν οι πρόσφυγες που διαμένουν εκεί σε άλλα κέντρα κράτησης στην ενδοχώρα, όπως αυτό του Σχιστού. Η απόφαση αυτή δεν έγινε δεκτή από τους πρόσφυγες, οι οποίοι αρνούνται να ζήσουν έναν δεύτερο ξεριζωμό χωρίς να έχει διασφαλιστεί ότι θα διαμείνουν με αξιοπρεπείς συνθήκες σε διαμερίσματα στον αστικό ιστό. Τις μέρες που ακολούθησαν την απόπειρα εκκένωσης αλληλέγγυοι και πρόσφυγες στάθηκαν δίπλα δίπλα και προσπάθησαν να υπερασπιστούν τον χώρο με αποτέλεσμα να υπάρξουν συλληφθέντες. Η εκκένωση του Ελαιώνα είναι μια ακόμα κίνηση αναλγησίας από την κυβέρνηση, μια προσπάθεια να εξορίσει ακόμα πιο μακριά από τα μάτια του κόσμου τους πρόσφυγες στριμώχνοντας τους σε ήδη φριχτά συνωστισμένα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πράξη αναλγησίας ήταν όμως και η ίδια η ύπαρξη του Ελαιώνα. Ο αγώνας των προσφύγων για να μην αναγκαστούν για ακόμα μια φορά σε βίαιο εκτοπισμό είναι δίκαιος, αλλά χρειάζεται να συμπληρώνεται με αιτήματα για την αξιοπρεπή διαβίωση τους όπου αυτοί επιλέγουν. Ο Ελαιώνας έγινε σπίτι για αυτούς τους ανθρώπους γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή: στόχος δεν είναι να μην εκκενωθεί ο Ελαιώνας για να μείνουν εκεί, αλλά να μην εκκενωθεί ο Ελαιώνας για να μην χάσουν τη δυνατότητα για να μεταφερθούν σε σπίτια μέσα στην πόλη, να ζήσουν με αξιοπρέπεια, να έχουν χαρτιά, ασφάλιση, ευκαιρίες στην εκπαίδευση, στην εργασία και στην μετακίνηση όπου επιθυμούν.
***
Μετά από ένα καλοκαίρι που σημαδεύτηκε από το αποτέλεσμα της δίκης Λιγνάδη και των παρεμβάσεων εναντίον της, οι δικαστικοί αγώνες για τις επιζήσασες έμφυλης βίας συνεχίζονται. Η Γεωργία Μπίκα, στις 01/09 κατέφυγε στον Άρειο Πάγο για να ασκήσει έφεση στο βούλευμα που απαλλάσσει έναν από τους βιαστές της. Η Μπίκα καταγγέλλει τη συντονισμένη προσπάθεια συγκάλυψης και δηλώνει πρόθυμη να διεκδικήσει την δικαίωσή της μέχρι και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Την ίδια στιγμή συνεχίζεται μετά την καλοκαιρινή διακοπή της η δίκη του Φιλιππίδη. Η αποφυλάκισή του με γελοίες δικαιολογίες δείχνει πως παρά την πληθώρα μαρτύρων και καταγγέλουσων, η θετική έκβαση της δίκης δεν είναι δεδομένη. Χωρίς καμία εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη και τον ρόλο της, είναι πολύ σημαντικό οι δίκες αυτές να μην περάσουν στην αφάνεια. Όπως έδειξε και η δίκη για τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, η κινητοποίηση του φεμινιστικού κινήματος και ολόκληρης την κοινωνίας έχει τη δυνατότητα να παίξει καταλυτικό ρόλο σε αποφάσεις τέτοιων δικαστηρίων. Για αυτό έχει σημασία οι δίκες αυτές -όπως και κάθε εκδίκαση έμφυλης βίας- να στηριχτούν από παρουσία φεμινιστικών ομάδων, τόσο για την ηθική και όχι μόνο στήριξη των επιζήσασων όσο και για να ασκείται πίεση στην έδρα. Η εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων, επηρεάζεται όμως και από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και την κατάσταση του φεμινιστικού κινήματος. Για αυτό είναι εξίσου σημαντική η δυναμική παρουσία και η συστηματική παρέμβαση του φεμινιστικού κινήματος στους δρόμους, τις σχολές, τους χώρους εργασίας και τις γειτονιές.
***
Την ώρα που συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας μαζί με παπάδες προσπαθούν από το πουθενά να ανοίξουν το ζήτημα της ποινικοποίησης της άμβλωσης για το «καλό του έθνους», μια ακόμα εργαζόμενη γυναίκα απολύθηκε γιατί τόλμησε να γίνει μητέρα. Το ιδιωτικό εκπαιδευτήριο Κωστέα-Γείτονα απέλυσε εργαζόμενη η οποία δούλευε για 6 χρόνια εκεί μόνο μία μέρα μετά την επιστροφή της από την άδεια μητρότητας. Στην ανακοίνωση της, η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ) αναφέρει πως η απόλυση αυτή είναι αποτέλεσμα του νόμου Κεραμέως, που δίνει τη δυνατότητα στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια να καταγγέλουν συμβάσεις μία μέρα μετά την λήξη των αδειών μητρότητας και λοχείας. Η περίπτωση της εκπαιδευτικού είναι μία από τις πολλές οι οποίες καταρτίζουν τον φάκελο με τον οποίο η ΟΙΕΛΕ θα καταφύγει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς για να καταγγείλει απολύσεις λόγω διακρίσεων. Η ίδια κυβέρνηση που υποτίθεται θέλει να προστατέψει την μητρότητα αφήνει τις εργαζόμενες μητέρες πολλαπλά εκτεθειμένες στην εργοδοτική αυθαιρεσία, μέσα από τις διατάξεις του νόμου Χατζιδάκη. Χρειάζεται φεμινιστικός και συνδικαλιστικός αγώνας για νομοθεσία που θα προστατεύει τις εργαζόμενες από αυθαίρετες απολύσεις.
***
Επιδείνωση των συνθηκών στις φυλακές και στους χώρους κράτησης μεταναστών και προσφύγων χωρίς χαρτιά παρατηρεί ο Συνήγορος του Πολίτη σε ειδική έκθεση που δημοσίευσε. Σύμφωνα με την έκθεση, ο υπερπληθυσμός, οι χρόνιες παθογένειες και η πανδημία είναι οι βασικές αιτίες του προβλήματος. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα όπου δεν επιτράπηκε σε κλιμάκιο του Εθνικού Μηχανισμού Πρόληψης των Βασανιστηρίων και της Κακομεταχείρισης να επισκεφτεί κέντρα κράτησης μεταναστών για να πραγματοποιήσει αυτοψία για τις συνθήκες κράτησης. Στις ελληνικές φυλακές, είτε πρόκειται για κέντρα κράτησης μεταναστών είτε για «σωφρονιστικά» ιδρύματα, η καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι καθημερινή. Όπως ανέδειξαν και μέσα στον χρόνο οι απεργίες πείνας κρατούμενων, η αναστολή αδειών και επισκεπτηρίων, είτε επ’ αφορμή κόβιντ είτε ξεκάθαρα τιμωρητικά προς συγκεκριμένους κρατούμενους, είναι ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια ενός συστήματος που μόνο κατ’ επίφαση είναι σωφρονιστικό. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να βασίσει την στέρηση των αδειών (εκπαιδευτικών και τακτικών) σε μια τρομολαγνεία περί αποδράσεων καταρρακώθηκε από τα συμπεράσματα της έκθεσης: κατά την περίοδο 2015 έως 2020 οι όροι των αδειών που είχαν χορηγηθεί τηρήθηκαν σε ποσοστό 98%. Τα γεγονότα αυτά κάνουν ακόμα πιο εμφανή την εκδικητικότητα στις περιπτώσεις άρνησης υπό όρους απόλυσης, όπως αυτή του Μιχαηλίδη και τον τιμωρητικό χαρακτήρα του υποτιθέμενου σωφρονιστικού συστήματος.