Κανένας άλλος νεκρός πρόσφυγας στο όνομά μας

Στον Έβρο αλλά και στα νησιά του Αιγαίου έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία διώξεων, επαναπροωθήσεων και απωθήσεων, με την υπογραφή τόσο του Νότη Μηταράκη, όσο και των ευρωπαίων φίλων του. Και όποιος τολμήσει να ψελλίσει κάτι γίνεται αμέσως «πράκτορας του Ερντογάν» και «υπονομευτής του επιτελικού κράτους».
Τραγικά γεγονότα 
Το φετινό καλοκαίρι ήταν ένα κυριολεκτικά «μαύρο καλοκαίρι». Στη σκιά των σκανδάλων των υποκλοπών, της δυσθεώρητης ακρίβειας, των ανατιμήσεων, της ενεργειακής κρίσης και της έξαρσης της πανδημίας, χιλιάδες άνθρωποι συνέχισαν να πνίγονται, να φυλακίζονται, να διώκονται, να βασανίζονται. Να οδηγούνται σε θάνατο με κάθε τρόπο. Η μικρή Μαρία είναι η χαρακτηριστικότερη περίπτωση. Στα πέντε της χρόνια βίωσε όλη την αναλγησία και το ρατσισμό της πολιτισμένης Δύσης. Εκείνης που υποκριτικά ανοίγει της πόρτες της -και ορθώς- σε πρόσφυγες από την Ουκρανία, την ίδια στιγμή που κλείνει τα σύνορά της εξ ανατολάς. Από τσίμπημα σκορπιού σε μια νησίδα στον Έβρο. Δεν υπάρχουν λόγια. Αυτές οι νησίδες που υπό άλλες συνθήκες αποτελούν casus belli για τους εκατέρωθεν εθνικισμούς, στην προκείμενη περίπτωση, επειδή φιλοξενούσαν ανθρώπους και όχι απλώς… φύκια, έγιναν μια κινητή βόμβα που την έσπρωχνε ο ένας στον άλλο.
Όμως τι μπορεί να πει κανείς όταν 170 πρόσφυγες αφήνονται ντάλα καλοκαίρι να κοιμηθούν σε μια τσιμεντένια προβλήτα στα Κύθηρα, με τη θερμοκρασία εκείνη την ημέρα να αγγίζει τους 40 βαθμούς και τα σώματά τους να αποκτούν εγκαύματα από το καυτό τσιμέντο; Τι μπορεί να πει κανείς για το κλείσιμο της δομής του Ελαιώνα και τη βίαιη έξωση των προσφύγων που ζουν εκεί; Τι μπορεί να πει κανείς για το θάνατο του Πακιστανού πρόσφυγα Wares Ali στο καμπ του Ελαιώνα, λόγω της αδιαφορίας των υγειονομικών αρχών επί μία ώρα και την παντελή έλλειψη γιατρού στη δομή; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ντροπιαστικά περιστατικά που συνέβησαν το καλοκαίρι και ήρθαν στο φως της δημοσιότητας. Γιατί είμαστε σίγουροι ότι στο σκοτάδι της κυβερνητικής ρατσιστικής πρακτικής υπάρχουν πολλά ακόμη.
Πολιτική ευθύνη
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πατώντας στα πεπραγμένα των προκατόχων της, φέρει ακέραια την ευθύνη για όλη αυτή την ντροπή και το διεθνή διασυρμό της χώρας σε ζητήματα διαφύλαξης των δικαιωμάτων των προσφύγων. Στην πρωτολογία του στη συζήτηση της βουλής για τις υποκλοπές, ο πρωθυπουργός δε δίστασε να λειτουργήσει ως ένας κοινός λασπολόγος ή ένα troll του διαδικτύου λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «Δεν γίνεται να υπάρχουν δυνάμεις σε αυτή την χώρα που να σιγοντάρουν με ψέματα και ότι η Ελλάδα άφησε ένα μωρό να πεθάνει και το βάφτισαν και Μαρία την ημέρα της Παναγίας. Ντροπή να λέγονται τέτοια πράγματα». Δεν είναι αστείο, ο Έλληνας πρωθυπουργός δημόσια και ανερυθρίαστα αμφισβήτησε την ευθύνη του για τον τραγικό θάνατο ενός πεντάχρονου κοριτσιού καθώς και το ίδιο του το όνομα. 
Την ίδια στιγμή ο Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Νότης Μηταράκης, φάσκει και αντιφάσκει παραδεχόμενος από τη μία την παρουσία των προσφύγων, αλλά αμφισβητώντας το όνομα του κοριτσιού από την άλλη. Όλα αυτά τη στιγμή που λίγα 24ωρα πιο πριν κυβερνητικά στελέχη διέψευδαν εν γένει την παρουσία προσφύγων επί μέρες στη νησίδα του θανάτου. Τα όσα τραγικά διαδραματίστηκαν εκείνες τις ημέρες, με παράλληλη στοχοποίηση αλληλέγγυων, ακτιβιστών και οργανώσεων που έδωσαν δημοσιότητα στο θέμα, οδήγησαν σε διεθνή κατακραυγή από κορυφαία αστικά μέσα χωρία καμία υπόνοια αριστερίστικης απόχρωσης. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel έθεσε ζήτημα παραπομπής της Ελλάδας στο δικαστήριο της ΕΕ για το ζήτημα τον προσφύγων σημειώνοντας ότι «Οι ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας έχουν επαναπροωθήσει χιλιάδες πρόσφυγες στην Τουρκία τα τελευταία δύο χρόνια. Χρησιμοποίησαν μετανάστες σαν σκλάβους για αυτές τις παράνομες επαναπροωθήσεις, απήγαγαν ανθρώπους που ζητούσαν προστασία στα ελληνικά νησιά και τους εγκατέλειψαν στη θάλασσα. Οι Έλληνες αξιωματούχοι φαίνεται ότι δε λογοδοτούν για τα εγκλήματά τους στα σύνορα». Και όμως εδώ με εξαίρεση κάποιες οργανώσεις αλληλεγγύης, ορισμένες ΜΚΟ και συγκεκριμένα ΜΜΕ, όλοι οι άλλοι σφυρίζουν αδιάφορα.
Ανάγκη απάντησης
Είχαμε σημειώσει και στο φύλλο πριν το καλοκαίρι, ότι είναι ανάγκη τα μαζικότατα αντιρατσιστικά φεστιβάλ σε όλη τη χώρα να κεφαλαιοποιηθούν πολιτικά και όχι απλώς να αποτελέσουν ένα γιορτινό πυροτέχνημα. Το προσφυγικό ζήτημα έχει εισέλθει εδώ και καιρό σε μια νέα φάση κατά την οποία οι επίσημες αρχές δρουν ως παρακρατικές εγκληματικές οργανώσεις μη λογοδοτώντας σε κανέναν και πουθενά. Οι διαρκείς επαναπροωθήσεις και βασανισμοί προσφύγων καθώς και η διαπόμπευση και στοχοποίηση όσων επιχειρούν να φέρουν στο φως την αλήθεια, αναβαθμίζει τα καθήκοντα του αντιρατσιστικού κινήματος και της Αριστεράς. 
Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες με ανακοίνωσή του έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τη διολίσθηση της χώρας στον πλήρη αυταρχισμό και την καταπάτηση δικαιωμάτων, αναφέροντας μεταξύ άλλων όσων αφορά στη ρητορική της κυβέρνησης ότι «μας λυπούν οι προσβλητικές και αυθαίρετες αναφορές για δήθεν ανθρωπιστικά προσωπεία, για οργανώσεις συνεργαζόμενες με λαθροδιακινητές ή με τις τουρκικές αρχές. Ιδιαίτερα δε προσβλητικές είναι οι αναφορές για modus operandi οργανώσεων, όταν οι ενέργειες αυτές αφορούν απεύθυνση στην ελληνική ή στην ευρωπαϊκή δικαιοσύνη, όπως με συνέπεια πράττει εδώ και πάρα πολλά χρόνια το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες».
Απέναντι στον ωμό ρατσισμό της κυβέρνησης πρέπει να στηθεί ένα πολυεπίπεδο κίνημα αλληλεγγύης και υπεράσπισης των δικαιωμάτων των προσφύγων. Ένα κίνημα που θα ξεκινάει από τον Ελαιώνα και θα φτάνει μέχρι τον Έβρο και τα νησιά. Ένα κίνημα που θα επαναφέρει το προσφυγικό στην κεντρικοπολιτική ατζέντα, που σε κάθε σχολείο, σχολή και χώρο δουλειάς θα θέτει το ζήτημα του ανοίγματος των συνόρων, της εξασφάλισης ασφαλών διόδων διέλευσης και της επαρκούς φιλοξενίας σε ανοιχτές δομές. Σήμερα είναι πιο σημαντικό από ποτέ να πούμε Ως εδώ! Κανένας άλλος νεκρός πρόσφυγας στο όνομά μας. 

Στον απόηχο του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη η δίκη στο Εφετείο

Φέτος συμπληρώνονται εννέα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, του γεγονότος που αποτέλεσε την αρχή του τέλους των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Άλλος ένας αντιφασιστικός Σεπτέμβρης ετοιμάζεται να ανοίξει τις πύλες του, τη στιγμή που στις 28 Σεπτέμβρη συνεχίζεται η δίκη των νεοναζί σε δεύτερο βαθμό. 
Πριν εννέα χρόνια τέτοια εποχή η εγκληματική οργάνωση του Μιχαλολιάκου δρούσε πλήρως ανεξέλεγκτα. Παρότι είχαν καταγγελθεί επανειλημμένως επιθέσεις της σε μετανάστες, μέλη της lgbtqi κοινότητας και αριστερούς/αναρχικούς αγωνιστές, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, ενεργοποίησε τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά της, μόνο όταν η Χρυσή Αυγή επεδίωξε να διεκδικήσει ένα σοβαρό κομμάτι του δεξιού ακροατηρίου, κάνοντας δυναμική εμφάνιση στην επέτειο του Μελιγαλά, καταδιώκοντας αφισοκολλητές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα και δολοφονώντας τον Παύλο Φύσσα. Αυτό καλό είναι να το θυμόμαστε για όσους κατά καιρούς προβάλλουν το επιχείρημα της ανάγκης ενός δημοκρατικού μετώπου απέναντι στους νεοναζί.
Σήμερα, εννέα χρόνια μετά, ο άλλοτε ακλόνητος και αδιαμφισβήτητος φυρερίσκος, κρύβεται πίσω από μικροπροβλήματα υγείας ζητώντας τη μία αναβολή μετά την άλλη. Στην εκδίκαση του Ιουλίου, οι συνήγοροί του ισχυρίστηκαν ότι ο εντολέας τους αντιμετωπίζει ζητήματα αντιληπτικής ικανότητας, μετά την πολυήμερη νοσηλεία του σε ΜΕΘ λόγω κορωνοϊού. Ο δικηγόρος Δημ. Παπαδέλης προσκόμισε, μάλιστα, ιατρική βεβαίωση, σύμφωνα με την οποία ο επικεφαλής της Χρυσής Αυγής πάσχει από σύνδρομο post Covid-19 και βρίσκεται σε πρόγραμμα αποκατάστασης εργοθεραπείας, λογοθεραπείας και αυτοεξυπηρέτησης, δηλώνοντας ότι ο ασθενής χρειάζεται 3-4 μήνες νοσηλείας για την αποκατάστασή του.
Αυτό σε καμία περίπτωση δεν έπεισε ούτε την Πολιτική Αγωγή, ούτε και την εισαγγελέα. Η πρώτη αμφισβήτησε τα θέματα αντίληψης και επιπέδου συνείδησης του Νίκου Μιχαλολιάκου, που έθεσαν οι συνήγοροί του, προσκομίζοντας, μάλιστα, δημοσίευμα από προσωπική ιστοσελίδα του αρχηγού της Χρυσής Αυγής όπου ο κατηγορούμενος φαίνεται να σχολιάζει πρόσφατη απόφαση για υπόθεση βιασμών ανηλίκων. Την ίδια στιγμή η εισαγγελέας χαρακτήρισε καταχρηστικό το αίτημα αναβολής από τον Νίκο Μιχαλολιάκο, καθώς αφενός «δύναται να προσέρχεται στο δικαστήριο με αναπηρικό αμαξίδιο όπως κάθε κατηγορούμενος με κινητικά προβλήματα», αφετέρου όπως ανέφερε, το αντικείμενο της δίκης «είναι δημοσίου συμφέροντος καθώς αφορά τη λειτουργία κοινοβουλευτικού κόμματος και τεράστιου κοινωνικού ενδιαφέροντος». Ενάντιος στο αίτημα Μιχαλολιάκου, όμως, στάθηκε και ο Γιάννης Λαγός, ο οποίος δήλωσε για ακόμη μια φορά «πολιτικός κρατούμενος» έχοντας πάντα στο πλευρό του τον Κωνσταντίνο Πλεύρη. Μιλάμε για τον ορισμό του παραλόγου.
Παρόλα αυτά το δικαστήριο ανέβαλε την εκδίκαση για τις 28 Σεπτέμβρη. Στον απόηχο της αντιφασιστικής συγκέντρωσης στο Κερατσίνι και του πλήθους εκδηλώσεων που έχουν οργανωθεί από τις 12 έως τις 16 Σεπτέμβρη στα Παλαιά Σφαγεία Λιπασμάτων, οι νεοναζί θα επιχειρήσουν εκ νέου να ξεπλυθούν και να αποποιηθούν κάθε ευθύνη για την εγκληματική τους δραστηριότητα, τη στιγμή που συνεχίζουν διαδικτυακά να χύνουν το πολιτικό τους δηλητήριο απέναντι σε κάθε αδύναμο. Αυτός είναι και ο λόγος που το αντιφασιστικό κίνημα και η Αριστερά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εφησυχάσουν και να τους αφήσουν χώρο να παίξουν το παιχνίδι τους. Όλοι/ες πρέπει να δώσουμε ένα δυναμικό «παρών» σε κάθε κάλεσμα που θα βγει στα δικαστήρια, σε κάθε σοβαρή αντιφασιστική κινητοποίηση, σε κάθε προσπάθεια να μην αποκτήσουν ξανά πρόσβαση σε κοινωνικούς χώρους οι νεοναζί