Και όμως γυρίζει...

Παλαιστίνη
Η νέα ισραηλινή κυβέρνηση, η αντιδραστικότερη στην ιστορία του σιωνιστικού κράτους, δεν έχασε χρόνο για να δείξει τα δόντια της, εξαπολύοντας ένα κύμα βίας στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, παράλληλα με μια κλιμάκωση «νομικών» επιθέσεων: Επιταχύνονται οι μαζικές εξώσεις Παλαιστινίων και οι κατεδαφίσεις των σπιτιών τους, ενώ επιταχύνθηκαν κι απλοποιήθηκαν ακόμα περισσότερο οι διαδικασίες που επιτρέπουν στους εποίκους να αποκτούν και να φέρουν όπλα. Κορυφαίο έγκλημα σε αυτή την τρομοκρατική εκστρατεία υπήρξε η φονική επιδρομή του Ισραηλινού στρατού στο στρατόπεδο προσφύγων της Τζενίν και η δολοφονία 9 Παλαιστινίων. Σε αυτό το φόντο, υπήρξαν δύο ατομικές ένοπλες επιθέσεις Παλαιστινίων κατά εποίκων -η πιο απελπισμένη κι απομονωμένη μορφή αντίστασης στην καθημερινή βαρβαρότητα. Η ισραηλινή κυβέρνηση απάντησε με ένα μέτρο που υπενθυμίζει ότι τα πάντα γίνονται από τη σκοπιά της συνεχιζόμενης εθνοκάθαρσης: Οι «τρομοκράτες» (ένας ορισμός πολύ «χαλαρός» όσον αφορά το πώς αντιμετωπίζει το Ισραήλ τους Παλαιστίνιους που αντιστέκονται), θα χάνουν (εάν τη διέθεταν) την ισραηλινή υπηκοότητα ή το στάτους «κατοίκου Ιερουσαλήμ». Αφού εκτίσουν την ποινή τους, θα απελαύνονται… στη Δυτική Όχθη! Για όλα αυτά δεν είχε λέξη να πει ο Άντονι Μπλίνκεν κατά την επίσκεψή του στο Τελ Αβίβ, υπενθυμίζοντας ότι η ευαισθησία της Ουάσινγκτον σε ζητήματα εισβολής-κατοχής-εθνοκάθαρσης-παραβίασης του διεθνούς δικαίου είναι ιδιαίτερα επιλεκτική. Αλλά ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ έχει σκεφτεί μια λύση στην ισραηλινή καταστολή των στρατοπέδων προσφύγων: Ταξιδεύοντας στη Δυτική Όχθη για να συναντήσει τον Αμπάς, πρότεινε να συγκροτήσει η Παλαιστινιακή Αρχή στρατιωτικοποιημένα αστυνομικά σώματα (σαν τα αμερικανικά SWAT) για να αναλάβει αυτή ως «εργολαβία» την καταστολή της αντίστασης…

Πορτογαλία
Οι εκπαιδευτικοί στην Πορτογαλία διεξάγουν ένα μεγάλο απεργιακό αγώνα, που αφορά και τις συνθήκες εργασίας (ενάντια σε ελαστικοποίηση, μετακινήσεις, κενά) αλλά και τις μισθολογικές απολαβές (αύξηση 120 ευρώ το μήνα, ξεπάγωμα των ωριμάνσεων). Το μαχητικό συνδικάτο STOP βρίσκεται σε απεργία διαρκείας από τις 9 Δεκέμβρη. Στις 16 Γενάρη, άλλα 8 συνδικάτα εκπαιδευτικών, προσχώρησαν στο απεργιακό μέτωπο, προκηρύσσοντας μια απεργία 18 ημερών -κυλιόμενη από περιφέρεια σε περιφέρεια, με τις αντίστοιχες τοπικές διαδηλώσεις σε κάθε πόλη. Πρόκειται για συνδικάτα που μέχρι πρότινος απέκλειαν μια απεργία ως «αντιπαραγωγική» εν μέσω διαπραγματεύσεων, αλλά έπεσαν πάνω στην κυβερνητική αδιαλλαξία. Αυτή κάμφθηκε σχετικά (με κάποιες παραχωρήσεις στα ζητήματα των συνθηκών εργασίας) μόλις προκηρύχθηκε η απεργία -υπενθυμίζοντας ποια μέθοδος είναι πραγματικά «παραγωγική». Ωστόσο παραμένει μεγάλο το χάσμα στις μισθολογικές διεκδικήσεις. Παράλληλα με τις απεργίες, τα κεντρικά σαββατιάτικα συλλαλητήρια στη Λισσαβόνα έχουν δείξει τη δύναμη του κλάδου αλλά και την παρουσία αλληλέγγυων -με πάνω από 100.000 να διαδηλώνουν στις 14 και στις 28 Γενάρη. Καθώς η «Ε.Α.» πήγαινε στο τυπογραφείο, έληγαν οι 18 μέρες απεργίας των 8 συνδικάτων με ανοιχτό το ερώτημα της συνέχειας, το STOP δήλωνε έτοιμο να συνεχίσει ως τα τέλη Φλεβάρη, ενώ η κυβέρνηση κλιμάκωνε τις απεργοσπαστικές πιέσεις για αυξημένο «προσωπικό ασφαλείας»…

ΗΠΑ
Ο 29χρονος Τάιρ Νίκολς παραβίασε τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Πέντε αστυνομικοί τον σταμάτησαν και τον έβγαλαν από το αυτοκίνητό του. Παρότι ήταν «συνεργάσιμος», τον ξυλοκόπησαν με γροθιές, κλωτσιές και κλομπ επί 3 λεπτά. Τρεις μέρες μετά, ο Τάιρ πέθανε από αιμορραγία που του προκάλεσε ο ξυλοδαρμός. Η μαύρη κοινότητα, γεμάτη άλλη μια φορά με πόνο και οργή, κατέβηκε στους δρόμους πολλών αμερικανικών πόλεων. Ως απάντηση στη μαύρη οργή -και στο φόντο της μεγάλης έκρηξης του Black Lives Matter- οι Αρχές υποχρεώθηκαν να κάνουν τα αυτονόητα πιο γρήγορα σε σχέση με το συνηθισμένο. Οι 5 απολύθηκαν και διώκονται για δολοφονία, ενώ διαλύθηκε το σώμα στο οποίο ανήκαν (που είχε τον όμορφο τίτλο «Scorpion»). Είναι μια θλιβερή υπενθύμιση των συνεπειών της  «αστυνόμευσης του σπασμένου παραθύρου», δηλαδή των γενικευμένων αρμοδιοτήτων των ένοπλων σωμάτων της αστυνομίας. Στη θέση της Τροχαίας, κυκλοφορούν… «Σκορπιοί». Εν τω μεταξύ, οι δολοφόνοι ένστολοι τραμπούκοι ήταν και οι 5 μαύροι. Στους κύκλους ακτιβιστών έχει ανοίξει μια συζήτηση για το αν η ενδημική φονική καταστολή «αφορά τη φυλή, ή την Αστυνομία». Τα αφορά και τα δύο. Η Αστυνομία είναι από τη φύση της ένα βίαιο σώμα που εκπαιδεύει τα μέλη της στην επιθετικότητα. Στις ΗΠΑ συγκεκριμένα, αυτή η κουλτούρα βίαιης επιθετικότητας καλλιεργείται πιο συστηματικά απέναντι στους Μαύρους και τους Ισπανόφωνους. Ήταν πολύ πιο πιθανό να ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου ο μαύρος Τάιρ από ότι ένας λευκός παραβάτης του ΚΟΚ. Η φυλή των αστυνομικών αποτελεί μια υπενθύμιση ότι αυτός ο δομικός χαρακτήρας της Αστυνομίας δεν πρόκειται να αλλάξει αν γίνει πιο «συμπεριληπτική». Άλλωστε τη συζήτηση για τη σχέση αστυνομικής βίας και ρατσισμού την έχει επιλύσει η λαϊκή σοφία των γκέτο προ καιρού, με τη ρήση: «Δεν μπορείς να είσαι και Μαύρος και Μπλε, πρέπει να διαλέξεις».

Περού
Η αντίσταση στο «βελούδινο πραξικόπημα» που ανέτρεψε τον Πέδρο Καστίγιο συνεχίζεται στο Περού, με μαζικές διαδηλώσεις, συγκρούσεις και πορείες από την ύπαιθρο στην πρωτεύουσα Λίμα, παρά το αιματηρό κόστος (τουλάχιστον 50 νεκροί). Η κυβέρνηση ενεργοποίησε γενικευμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης μέσα στο Γενάρη και διεύρυνε τις αρμοδιότητες του στρατού για την «περιφρούρηση της τάξης». Όμως η κυβέρνηση της Μπολουάρτε, της πρώην αντιπροέδρου του Καστίγιο που ανέλαβε να εκπροσωπήσει την «εθνική ενότητα» εντός κοινοβουλίου, τρεκλίζει. Δύο υπουργοί παραιτήθηκαν, δηλώνοντας ότι οι εκλογές δεν μπορούν να περιμένουν ως το 2024, σε μια αντανάκλαση της πίεσης που ασκεί το κίνημα αντίστασης (απαιτώντας άμεσες εκλογές). Προς το παρόν, η Μπολουάρτε και άλλα κυβερνητικά στελέχη επιμένουν να καταγγέλουν μια «μειοψηφία», στην οποία -λένε- δεν θα υποκύψουν. Αλλά οι αρνητικές γνώμες για την Μπολουάρτε βρίσκονται στο 71%, και για το Κογκρέσο που ανέτρεψε τον Καστίγιο και «νομιμοποιεί» την εξουσία της βρίσκονται στο 88%...