Η Κρήτη εργαστήριο «ανάπτυξης» και πολέμου

Εδώ και χρόνια η Κρήτη συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που την μετατρέπουν σε ένα πραγματικό «εργαστήριο» ιδιωτικοποιήσεων και νεοφιλελευθερισμού. Με την ανοχή του πολιτικού προσωπικού, με το σταθερό ποντάρισμα στον επαρχιωτισμό των τοπικών παραγόντων που «θα φέρουν το μεγάλο έργο στο χωριό» και δυστυχώς με την ανοχή σε μεγάλο βαθμό των πολιτών – ψηφοφόρων. Μια μόνο περιληπτική ματιά στην αναπτυξιακή λογική που κυριάρχησε στο νησί την τελευταία δεκαετία φτάνει για να δεις τη μεγάλη εικόνα: 
Τουρισμός
«Ανάπτυξη» βαφτίστηκε η ξέφρενη αύξηση των ξενοδοχείων και των επενδυτικών σχεδίων στον τουρισμό, σε προστατευόμενες περιοχές, σε χώρους ιδιαίτερου κάλους (Τοπλού, Κόλπος Μιραμπέλου, Φαλάσαρνα, Παλίγκρεμνος κ.α.) ακολουθώντας το ίδιο άναρχο μοντέλο των δεκαετιών του ‘80 και του ‘90 που παράγει νεκρούς όπως πρόσφατα στην Αγία Πελαγία.  «Ανάπτυξη» βαφτίστηκε το συγχωροχάρτι από τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στις καταπατήσεις αιγιαλού και δημόσιου χώρου και τα ανεκτέλεστα πρωτόκολλα κατεδάφισης που μένουν στα συρτάρια. «Ανάπτυξη» βαφτίστηκε και το  αναμενόμενο καζίνο στην εκποιημένη έκταση της πρώην αμερικανικής βάσης στις Γούρνες που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και φέρνει η ΝΔ στα πρότυπα της συνεργασίας για το «Ελληνικό». «Ανάπτυξη» ονομάζουν και τη μεταφορά του αεροδρομίου Ηρακλείου 40 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη αυξάνοντας ραγδαία το μεταφορικό κόστος για τους πολίτες για να εξυπηρετηθούν, υποτίθεται, περισσότεροι τουρίστες. «Ανάπτυξη» ήταν και η ανυπολόγιστη καταστροφή στον αγροτικό τομέα με 250.000 ξεριζωμένες ελιές στο Καστέλλι και απώλεια εσόδων 12,5 εκατομμυρίων μόνο για φέτος στους αγρότες. «Ανάπτυξη», τέλος, βαφτίζεται και η υποθήκευση του σημερινού αεροδρομίου-φιλέτου δίπλα στο λιμάνι που ενώ μπορούσε να επεκταθεί και να λειτουργήσει για άλλα 50 χρόνια, προορίζεται και αυτό για την ΤΕΡΝΑ και για  εμπορικές χρήσεις, μαρίνες κτλ. Και αν περίμενε κάποιος όλα αυτά να έχουν τουλάχιστον ένα αποτύπωμα στο εργατικό δυναμικό του νησιού μάλλον θα περιμένει για πολύ ακόμα. Υποαμοιβόμενες δουλειές στον τουρισμό-επισιτισμό, ξενοδοχεία-γαλέρες με απάνθρωπα ωράρια και άφαντη Επιθεώρηση Εργασίας. Αυτή την «ανάπτυξη» απολαμβάνουν οι πάνω από  100.000 εργαζόμενοι στον τουριστικό κλάδο του νησιού. 
Ενέργεια – εξορύξεις 
Και εδώ το μοντέλο είναι το ίδιο. Τα επενδυτικά σχέδια επελαύνουν προσπαθώντας να κάμψουν με ύπουλα μέσα και με τη βοήθεια των τοπικών ΜΜΕ τις αντιδράσεις των κατοίκων εκεί όπου φυτεύεται με το ζόρι η «πράσινη ανάπτυξη». Περισσότερες από 350 ανεμογεννήτριες έχουν σκαρφαλώσει στις βουνοκορφές της Κρήτης και με την υποθαλάσσια ηλεκτρική διασύνδεση λογαριάζουν να τις πενταπλασιάσουν μέσα στα επόμενα χρόνια. Δασικές εκτάσεις μετατρέπονται σε γήπεδα αιολικών πάρκων και παραγωγική γη αφαιρέθηκε από τους αγρότες με την υπόσχεση φτηνότερου ρεύματος, που φυσικά όχι μόνο δεν είδαν αλλά σήμερα στενάζουν κάτω από τη βαριά σκιά τόσο των ανεμογεννητριών όσο και του χρηματιστηρίου ενέργειας. Στην ίδια λογική και τα λιγοστά ούτως ή άλλως αποθέματα νερού που κι αυτά -κόντρα σε κάθε έννοια χωροταξικού σχεδιασμού- προορίζονται για την παραγωγή ενέργειας, κλέβοντας ζωτικό χώρο από την  άρδευση και την ύδρευση. Είναι όλα αυτά «ανάπτυξη»; Ναι μας έλεγαν για χρόνια δεξιοί, κεντρώοι αλλά και αριστεροί: «Η πράσινη ενέργεια θα μας απεξαρτήσει από τα ορυκτά καύσιμα», μας είπαν.  
Μόνο που όταν ήρθε η ώρα των εξορύξεων το πολιτικό προσωπικό είπε και πάλι «ναι σε όλα».  Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε τις συμβάσεις και η ΝΔ τις υλοποιεί ξεκινώντας την καταστροφή του θαλάσσιου οικοσυστήματος αλλά και βάζοντας σε τεράστιο κίνδυνο την οικονομική ζωή του νησιού (τουρισμό – αλιεία) από ένα πιθανό ατύχημα. Οι εξορύξεις στην Κρήτη προγραμματίζονται σε τεράστια βάθη 3-4 χιλιομέτρων (τα μεγαλύτερα παγκοσμίως) την ώρα που μας λένε να μην ανησυχούμε γιατί και στη Θάσο γίνονται τόσα χρόνια εξορύξεις χωρίς πρόβλημα (μόνο που εκεί γίνονται στα 50 μέτρα βάθος!). Και φυσικά με τα έσοδα από τις γεωτρήσεις να προορίζονται για την Exxon Mobil παραπλανώντας τις λαϊκές μάζες με το αφήγημα της αυτάρκειας, του φτηνότερου γεμίσματος στο ρεζερβουάρ ή ακόμα και της μετατροπής της χώρας σε… Κατάρ. 
Πόλεμος
Και αν δεν πειστούμε από τα προτάγματα της ανάπτυξης, αν ακόμα υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν το μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων των πάντων, του δημόσιου χώρου, των προστατευόμενων περιοχών, του αέρα και των θαλασσών τότε υπάρχει το φόβητρο του πολέμου για να κάμψει και τις τελευταίες αντιδράσεις. Ακόμα και εκπρόσωποι της μνημονιακής Αριστεράς παπαγάλισαν στο νησί πως το δικό μας «ναι» στις εξορύξεις «χάλασε τα σχέδια του Ερντογάν» και πως οι θάλασσες της Κρήτης μπήκαν σφήνα στο Τουρκολυβικό σύμφωνο, καθιστώντας την Κρήτη γεωστρατηγικό τοπόσημο ύψιστης σημασίας, όχι μόνο για  το ενεργειακό αλλά και για τα βαριά εθνικά θέματα, με τα οποία δεν πρέπει να παίζουμε. Ωραίο το παραμύθι και με κακό δράκο (Ερντογάν), όπως όλα τα παραμύθια. Για ακόμα μία φορά όμως  «Μας σκάβουν τον λάκκο» όπως φωνάζει εδώ και χρόνια η σχετική πρωτοβουλία αγωνιστών και στις δύο πλευρές του Αιγαίου (και στην Κρήτη) βυθίζοντας τις χώρες βαθύτερα στη δίνη του πολέμου και της εχθρότητας. 
Για την Κρήτη, ο πόλεμος είναι ούτως ή άλλως εδώ. Ήταν με τους πολέμους του Κόλπου, της Συρίας και της Λιβύης όταν πάνω από τα κεφάλια των Χανιωτών απογειώνονταν τα πολεμικά αεροπλάνα που σκότωναν αμάχους. Είναι και πάλι, με την όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή στον πόλεμο της Ουκρανίας. Η διατήρηση και επέκταση (πάλι επί ΣΥΡΙΖΑ και  στη συνέχεια επί ΝΔ) της νατοϊκής βάσης της Σούδας εγγυάται τη συνεχή εμπλοκή και στοχοποίηση του νησιού, που εκτός από τους αναπτυξιακούς στόχους θα επιτύχει ταυτόχρονα να είναι και στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας». 
Η «ανάπτυξή» τους βαδίζει χέρι - χέρι με τον πόλεμο, παρόλο που τα αφηγήματα της οικονομικής, ενεργειακής, εθνικής ασφάλειας  καταρρέουν κάθε μέρα με πάταγο. 
Το βασικό ερώτημα που έχουν να απαντήσουν οι πολίτες (και) στην Κρήτη είναι «Για ποιον;» Οικονομική μεγέθυνση, ανάπτυξη, ενέργεια, ασφάλεια για ποιον; Για τους λαούς ή για τις πολυεθνικές;