Και όμως γυρίζει...

Γερμανία

Όπως αποκάλυψε το ερευνητικό σάιτ Correctiv, τον περασμένο Νοέμβρη έγινε μια μυστική συνάντηση ανάμεσα σε στελέχη της ακροδεξιάς AfD και νεοναζιστικών ομάδων, με αντικείμενο την «επαναμετανάστευση», δηλαδή την προοπτική απέλασης εκατομμυρίων  «ξένων», συμπεριλαμβανομένων ανθρώπων με γερμανικά διαβατήρια. Η αποκάλυψη προκάλεσε τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις που έχουν γίνει ποτέ κατά του ακροδεξιού κόμματος. Διακόσιες χιλιάδες στο Μόναχο, εκατό χιλιάδες στο Βερολίνο και συνολικά πάνω ένα εκατομμύριο άνθρωποι συμμετείχαν σε διαδηλώσεις που έγιναν σε δεκάδες μικρές και μεγάλες πόλεις σε όλη τη Γερμανία. Αυτές οι ογκώδεις κινητοποιήσεις (που συνεχίζονται αδιάκοπα, παίρνοντας τη μορφή παρατεταμένου «κινήματος») έχουν σημασία στην προσπάθεια να ανακοπεί η τάση «κανονικοποίησης» της AfD, σε μια συγκυρία που επιχειρεί να «καβαλήσει το κύμα» των αγροτικών κινητοποιήσεων, ενισχύοντας τις πιο αντιδραστικές πτυχές τους (ενάντια σε περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, υπέρ επιδοτήσεων που ευνοούν συντριπτικά τις μεγάλες φάρμες). Όμως η αντιπαράθεση με την ακροδεξιά δεν μπορεί να γίνει με κορμό το «συνταγματικό τόξο», όπως αποτυπώθηκε πχ στο σύνθημα της διαδήλωσης στο Πότσδαμ, με την παρουσία του Όλαφ Σολτζ, «Να υπερασπιστούμε το κράτος μας». Το «δημοκρατικό» αυτό κράτος, έχει ξεσαλώσει κυριολεκτικά στην επίδειξη κατασταλτικής πυγμής ενάντια σε κάθε έκφραση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη ή και την παραμικρή έκφραση παλαιστινιακής ύπαρξης, ενώ τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού που σήμερα κατακεραυνώνουν με όμορφα αντιρατσιστικά λόγια την AfD, έχουν σκληρύνει την πολιτική απελάσεων. Μόλις 3 μήνες πριν, ο ίδιος ο Σολτζ δήλωνε ότι «Πρέπει να απελάσουμε περισσότερους και συχνότερα». Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που εξοργίζονται από τις προθέσεις της AfD, χρειάζεται να κερδηθούν στις αντιρατσιστικές ιδέες και να κινηθούν αριστερά.

Αργεντινή
Μια μεγάλη και πετυχημένη γενική απεργία στις 24 Γενάρη έδειξε τη διάθεση μεγάλων τμημάτων της εργατικής τάξης στην Αργεντινή να αντιπαρατεθεί αποφασιστικά με την «Θεραπεία Σοκ» που εξαπέλυσε ο ακροδεξιός «ελευθεριακός» πρόεδρος Μιλέι, που επιχειρεί με ένα διάταγμα κι ένα πολυνομοσχέδιο να ξηλώσει μονομιάς εκατοντάδες εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα και να παραδώσει τα πάντα στον ιδιωτικό τομέα. Η γενική απεργία ήρθε στο φόντο των πρώτων αυθόρμητων «κατσαρολάδων» που ξέσπασαν τη νύχτα ανακοίνωσης των μέτρων, αλλά και άλλων οργανωμένων κινητοποιήσεων, είτε από την αντικαπιταλιστική Αριστερά, είτε από τις δυνάμεις (συνδικαλιστικές, φεμινιστικές, ανέργων, γειτονιάς κλπ) που βρίσκονται κοντά της. Σε πιο πρωτοπόρους κλάδους (πχ πολιτισμός), έχουν εμφανιστεί συνελεύσεις, επιτροπές και άλλες «παραδόσεις» της μεγάλης εξέγερσης του 2001. Το ζήτημα είναι η συνέχεια. Όπως σημείωσε αναλυτής αστικού ΜΜΕ: «Μια γενική απεργία ως τέτοια δεν είναι απειλή για τον Μιλέι. Το ερώτημα είναι αν αυτή θα αποδειχθεί πρόγευση των πραγμάτων που θα ακολουθήσουν». Σε μια χώρα που μεγάλοι αγώνες έχουν εξασφαλίσει την επιβίωση πολλών «σοσιαλδημοκρατικών» στοιχείων (από τη δύναμη και τα δικαιώματα των συνδικάτων μέχρι το μέγεθος του δημόσιου τομέα και διάφορες κοινωνικές λειτουργίες του), η μετωπική επίθεση του Μιλέι αποτελεί υπαρξιακή απειλή για τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Μένει να φανεί αν θα κινηθούν όπως απαιτεί αυτή η επίγνωση, ή αν θα μπορέσουν οι δυνάμεις στα αριστερά του περονισμού και της συνδικαλιστικής του γραφειοκρατίας να οικοδομήσουν έναν εναλλακτικό «πόλο» που θα είναι σε θέση να οργανώσει πραγματικά μαζικές κινητοποιήσεις…

ΗΠΑ
Στα τέλη της χρονιάς που πέρασε, η κυβέρνηση του Τέξας άρχισε να εγκαθιστά συρματοπλέγματα με ξυράφια στην αμερικανική πλευρά του ποταμού Ρίο Γκράντε, ενώ κινητοποίησε την Εθνοφυλακή για να αποκλείσει την ομοσπονδιακή συνοριοφυλακή από την πρόσβαση σε σημεία εισόδου μεταναστών. Ο κυβερνήτης και ο γενικός εισαγγελέας του Τέξας καταγγέλουν γενικώς την ομοσπονδιακή κυβέρνηση Μπάιντεν ότι είναι «χαλαρή» στη μετανάστευση –μια «κατηγορία» που σε καμία περίπτωση δεν ευσταθεί, αν εξετάσει κανείς τα ομοσπονδιακά εγκλήματα στα σύνορα. Πιο συγκεκριμένα, εμποδίζουν τους συνοριοφύλακες επειδή οι δεύτεροι παραμένουν νομικά υποχρεωμένοι να παρεμβαίνουν διασωστικά όταν ζωές τίθενται σε κίνδυνο. Μετά τον πνιγμό 3 μεταναστών, το υπουργείο Δικαιοσύνης προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο αποφάσισε ότι η ομοσπονδιακή συνοριοφυλακή έχει το δικαίωμα να αφαιρεί συρματοπλέγματα που εμποδίζουν τη δράση της. Αλλά η απόφαση δεν έλεγε λέξη για το τι μπορεί να κάνει ή να μην κάνει η Τεξανή κυβέρνηση, πχ να αποκαθιστά το συρματόπλεγμα ή να συνεχίσει να παρεμποδίζει τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες. Η πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στο ομοσπονδιακό κράτος και την Τεξανή κυβέρνηση συνεχίζεται. Από τη μεριά του Τέξας, επιχειρείται να πάρει τη μορφή συνταγματικής κρίσης, καθώς κυβερνήτης και εισαγγελέας επικαλούνται την ανωτερότητα της δικαιοδοσίας τους έναντι της ομοσπονδιακής και έχουν τη δημόσια στήριξη δεκάδων Πολιτειών που ελέγχονται από τους Ρεπουμπλικάνους. Βραχυπρόθεσμα, η επιδίωξη είναι να εκμεταλλευτούν την «κρίση στα σύνορα» ενόψει των προεδρικών εκλογών, χτίζοντας ένα ξενοφοβικό ρεύμα υπέρ του Τραμπ. Αλλά δεν αποκλείεται η μάχη να αποδειχτεί ευρύτερη και πιο μακροπρόθεσμη –ως αρχή μιας πορείας που θα επιχειρήσει να κατοχυρώσει (και νομικά) την «αυτονομία» των Πολιτειών να αποφασίζουν για ένα εμβληματικό (για την Ρεπουμπλικανική ακροδεξιά) ζήτημα όπως είναι η μετανάστευση. Άλλωστε με βάση αυτή την «αυτονομία» κάθε Πολιτείας να αποφασίζει έχουν ξηλωθεί τον τελευταίο καιρό και άλλες συνταγματικές προστασίες, από το δικαίωμα στην άμβλωση μέχρι τις «θετικές διακρίσεις» υπέρ καταπιεσμένων μειονοτήτων στα πανεπιστήμια. Εν τω μεταξύ, η «ανταρσία» μιας συντηρητικής Πολιτείας του Νότου έχει εξάψει το συλλογικό φαντασιακό της πλατιάς αμερικανικής ακροδεξιάς: «Ο Νότος θα εγερθεί ξανά»…