Οι φοιτητές αντιστέκονται στις κυβερνητικές επιθέσεις

Οι δηλώσεις του Μητσοτάκη για το «Ελεύθερο πανεπιστήμιο» που θα ήταν νόμος του κράτους μέχρι τα μέσα Γενάρη, έχουν διαψευστεί, αρχές Φλεβάρη κι ακόμα το νομοσχέδιο δεν έχει καν κατατεθεί. Ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης, επανέρχεται σε συνέντευξή του ότι το νομοσχέδιο θα κατατεθεί άμεσα σε διαβούλευση με στόχο να ψηφιστεί στα τέλη Φλεβάρη. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πως ο αγώνας των φοιτητικών συλλόγων ασκεί πιέσεις, με την παρεμπόδιση της εκπαιδευτικής αλλά και της ερευνητικής διαδικασίας, η οποία κοστίζει εκατομμύρια στο επιχειρηματικό κεφάλαιο. Την ίδια στιγμή που πολλοί σύλλογοι διδασκόντων και μελών ΔΕΠ, αλλά και εκατοντάδες σχολεία πανελλαδικά τάσσονται στο πλευρό τους, προετοιμάζοντας ένα κίνημα με παλλαϊκά χαρακτηριστικά που τους τρομάζει. Για τον λόγο αυτό, η κυβέρνηση έχει αρχίσει να εξαπολύει όλα της τα μέσα προκειμένου να τρομοκρατήσει, να εκβιάσει και ν’ αδρανοποιήσει τους φοιτητές.
Οι απειλές Άδωνι Γεωργιάδη για οριστική διακοπή της χρηματοδότησης των δημόσιων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αναδεικνύει τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν τους ενδιαφέρει το δημόσιο πανεπιστήμιο, όπως θέλουν να ισχυρίζονται, το οποίο, σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα, θα βελτιωθεί μετά την ίδρυση και τον ανταγωνισμό με τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Ποιους απειλούν με διακοπή της χρηματοδότησης του δημοσίου πανεπιστημίου; Τους φοιτητές νομικής που πληρώνουν τους κώδικες; Τους φοιτητές καλών τεχνών που πληρώνουν απ’ την τσέπη τους τα υλικά τους; Τους φοιτητές που διαθέτουν τεράστια ποσά για σίτιση και στέγαση επειδή η φοιτητική μέριμνα έχει γίνει κερδοσκοπικό πεδίο των εργολάβων; Οι φοιτητές γνωρίζουν καλά πως το ήδη υποβαθμισμένο δημόσιο πανεπιστήμιο θα εξαθλιωθεί πλήρως με την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και ο μόνος τρόπος υπεράσπισης του είναι η συνέχεια του αγώνα τους.
Την ίδια στιγμή, οι φοιτητές/τριες που πολιτικοποιούνται και δρουν μέσα στον πανεπιστημιακό τους χώρο τρομοκρατούνται με πειθαρχικές διώξεις και καταστολή. Είδαμε τα ΜΑΤ να μπαίνουν στην κατάληψη της πρυτανείας του ΕΜΠ και να ξυλοκοπούν φοιτητές και φοιτήτριες, όπως προσπάθησαν να κάνουν και στο ΑΠΘ αλλά ο φοιτητόκοσμος υπερασπίστηκε το άσυλο και τα απώθησε. Οι πειθαρχικές διώξεις στρέφονται και στους διδάσκοντες που εναντιώνονται στην κυβερνητική πολιτική, δυσκολεύοντας έντονα το συντονισμό και τη συμπόρευση τους με τους φοιτητικούς συλλόγους.
Το νεό κόλπο της κυβέρνησης είναι η εγκύκλιος για τη διεξαγωγή ηλεκτρονικών εξεταστικών. Αυτές επιβάλλονται από το υπουργείο Παιδείας, τις πρυτανικές αρχές και τις κοσμητείες πολλών σχολών πανελλαδικά. Δημιουργούν σημαντικό εμπόδιο στον αγώνα των φοιτητικών συλλόγων, αφού στην πραγματικότητα αναιρούν το βασικό μέσο πάλης, την κατάληψη και την παρεμπόδιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ενώ, τα εντατικά μαθήματα ασκούν πίεση στους/ις φοιτητές/τριες με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να ενταχθούν στο κίνημα, απομαζικοποιώντας το με τον τρόπο αυτό. Τουλάχιστον, αυτή είναι η στόχευση. Φυσικά, το ίδιο ζήτημα δημιουργείται και σε πολλές σχολικές καταλήψεις που τάχθηκαν κατά του νομοσχεδίου για ιδιωτικά πανεπιστήμια. Οι καθηγητές, λοιπόν, καλούνται να υποταχθούν και να προχωρήσουν σε ηλεκτρονικές εξεταστικές, με τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία της κυβέρνησης. Παρόλα αυτά, ήδη διδάσκοντες του Φυσικού τμήματος του ΕΚΠΑ και της Παντείου μετέφεραν τις εξεταστικές επ’ αόριστον, δείχνοντας τον δρόμο και υπενθυμίζοντας πως υπάρχει εναλλακτική. Ακόμα και η ΠΟΣΔΕΠ (ομοσπονδία των διδασκόντων στα πανεπιστήμια), στο συνέδριό της αποφάσισε να στηρίξει το φοιτητικό κίνημα προκηρύσσοντας και απεργία γις 8 Φλεβάρη, δηλώνοντας στους φοιτητές  την κρίσιμη αγωνιστική στήριξη των εργαζομένων στο εκπαιδευτικό έργο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Στο ίδιο πλαίσιο της επίθεσης απέναντι στο φοιτητικό κίνημα, η κυβερνητική παράταξη της ΔΑΠ ΝΔΦΚ, με μοναδικό επιχείρημα την πραγματοποίηση της εξεταστικής, άρχισε μετά από χρόνια να εμφανίζεται στην γενικές συνελεύσεις για να περιορίσει τις αγωνιστικές αποφάσεις και ν’ αδρανοποιήσει τους φοιτητικούς συλλόγους. Η στόχευση αυτή επιτεύχθηκε σε ελάχιστες σχολές πανελλαδικά, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις που αποτελούσαν και «κάστρα» της, όπως το ΠΑΜΑΚ, ηττήθηκε. 
Αν και τα κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης επιλέγουν να δείχνουν το αντίθετο, προβάλλοντας μόνο εκπροσώπους της για να μιλήσουν για «αντιδημοκρατικές διαδικασίες» και «τραμπουκισμούς». Οι φοιτητές, όμως, γνωρίζουν καλά ποιος «τραπουκίζει» και «μπαχαλεύει» τις γενικές συνελεύσεις. Άλλωστε, από την αρχή του κινήματος, τα καθεστωτικά ΜΜΕ λασπολογούν τους φοιτητές που αγωνίζονται, παρουσιάζοντας δήθεν ως «κουκουλοφόρους» και «ληστές» τους νέους και τις νέες που αγωνίζονται για την υπεράσπιση του άρθρου 16 και της δημόσιας και δωρεάν παιδείας για όλο το λαό.
Η απάντηση στις επιθέσεις της κυβέρνησης είναι επιτακτική και απαιτεί μαζικοποίηση των γενικών συνελεύσεων, συλλογικές, αγωνιστικές αποφάσεις από τα κάτω, εξώστρεφη και διαρκή παρέμβαση σε όλους τους κοινωνικούς χώρους. Λύση δεν μπορούν ν’ αποτελέσουν οι «συμβολικές συγκρούσεις» με τις αστυνομικές δυνάμεις, που μετατρέπονται σε εύκολο επιχείρημα συκοφάντησης και αποπροσανατολισμού του δίκαιου αγώνα του φοιτητικού κινήματος, αλλά ενδεχομένως εμποδίζουν και νέο κόσμο να υπάρξει, να διαμορφωθεί πολιτικά και να προσφέρει στο κίνημα. 
Μοναδική απάντηση, η κλιμάκωση του αγώνα με την απεύθυνση και το συντονισμό με τα σωματεία, τα συνδικάτα, το μαθητικό κίνημα, τους αγρότες και τα κοινωνικά κινήματα εν γένει. Όσο κι αν προσπαθούν, απαντάμε με συλλογικότητα, αλληλεγγύη και αγωνιστικότητα, ακολουθώντας το παράδειγμα του νικηφόρου φοιτητικού κινήματος του 2006-2007. Όπως και τότε έτσι και τώρα τα σχέδια της κυβέρνησης μπορούν να μείνουν στα χαρτιά και να μην περάσει η ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με το μαζικό και ενωτικό αγώνα φοιτητών και εργαζομένων.