Τα σύγχρονα αιτήματα της εργαζόμενης γυναίκας
Ημερ.Δημοσίευσης
8 Μάρτη 2024, 167 χρόνια μετά την ιστορική διαδήλωση στη Νέα Υόρκη των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας για καλύτερες συνθήκες εργασίας, στην Ελλάδα οι γυναίκες συνεχίζουν να είναι πιο ευάλωτες στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, πιο εκτεθειμένες σε όλες τις μορφές βίας (κακοποιήσεις και γυναικοκτονίες) αλλά και να αγωνίζονται ενάντια στις ανισότητα και τις διακρίσεις στην εργασία, την εκπαίδευση, την υγεία, την πολιτική ζωή.
Ακόμη και οι επίσημοι δείκτες αυτό πιστοποιούν για μια ακόμη χρονιά Είναι χαρακτηριστικό ότι σε εκδήλωση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδας η υπουργός Οικογένειας και Κοινωνικής Συνοχής (σε αυτό υπάγεται η παλιά ΓΓΙΦ με το όνομα ΓΓ Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων)έβαλε στόχο τη μείωση της μισθολογικής διαφοράς σε βάρος των γυναικών το 2030!
Επίσης στην ίσια εκδήλωση από ειδικό ομιλητή επισημάνθηκε το τεράστιο πρόβλημα του συνταξιοδοτικού έμφυλου χάσματος όπως είναι επιστημονικότεχνοκρατικός όρος για το ότι οι γυναίκες παίρνουν κατά μεσο όρο πολύ χαμηλότερες συντάξεις από τις γενικά μικρές συντάξεις.
Ένα χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, βιώνουμε εντεινόμενη την επίθεση στα δημόσια αγαθά στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, από την κυβέρνηση η οποία επιβαρύνει δυσανάλογα τις γυναίκες που ξεκινούν την επαγγελματική και κοινωνική τους ζωή από χαμηλότερο επίπεδο, με άνισες σχέσεις.
Αγωνιζόμαστε τόσο η ΑΔΕΔΥ, ως τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο στο Δημόσιο τομέα, όσο και τα εργατικά κέντρα και τα πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού τομέα να φέρουν στην επιφάνεια τα προβλήματα των γυναικών, με στόχο όχι μόνο να συζητηθούν ευρέως στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, αλλά για να γίνει απολογισμός και σχεδιασμός συγκεκριμένων αγωνιστικών παρεμβάσεων για την επίλυσή τους.
Για να προβάλλουμε τα σύγχρονα αιτήματα της εργαζόμενης γυναίκας:
• Τέλος στις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων αγαθών, τα κέρδη τους δεν είναι πάνω από τις ζωές μας. Να σταματήσει άμεσα η ιδιωτικοποίηση ολόκληρων τομέων του δημοσίου (καθαριότητα, φύλαξη, ψηφιακές υπηρεσίες) η εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε ιδιωτικές εταιρείες.
Η υποστελέχωση των υπηρεσιών οδηγεί σε εντατικοποίηση της δουλειάς επιβαρύνοντας την υγεία των εργαζομένων και ιδιαίτερα των γυναικών που συχνά επιβαρύνονται και με την εργασία στο σπίτι.
Απαιτούμε ενδυνάμωση και ουσιαστική λειτουργία των κοινωνικά κρίσιμων υπηρεσιών όπως το ΣΕΠΕ και οι δομές ψυχοκοινωνικής φροντίδας λόγω αυξημένων αναγκών ( εργατικά ατυχήματα/εγκλήματα, αύξηση ενδοοικογενειακής βίας, εθισμού σε ουσίες και ψηφιακά μέσα)
• Δημόσια πανεπιστήμια με επαρκή χρηματοδότηση για να σπουδάζουν σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο δωρεάν όλες/οι χωρίς ταξικούς φραγμούς και σεξιστικά στερεότυπα
• Ασφαλή και δημόσια μέσα μεταφοράς για όλες/α/ους. Παροχή φθηνών και ποιοτικών υπηρεσιών προς τους εργαζόμενους/ες, νέους/ες συνταξιούχους/ες (πλειονότητα γυναίκες)
• Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς/ τέλος στις μισθολογικές ανισότητες λόγω φύλου
• Οικονομική ενίσχυση από το κράτος για τις/τους άνεργες/ους μέσα από πραγματικά δημόσια υπηρεσία και πολιτική απασχόλησης
• Τέρμα στην ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια και την στεγαστική επισφάλεια που ζημιώνει ακόμα περισσότερο τις γυναίκες.
• Κατάργηση της ελαστικής εργασίας, μόνιμες και σταθερές δουλειές με δικαιώματα και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας όπου θα κατοχυρώνονται λύσεις και στα έμφυλα ζητήματα
• Δημόσιες και δωρεάν δομές στήριξης για τα θύματα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας. Νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία Ανασύσταση και ενίσχυση ΓΓ Ισότητας Φύλων Παροχή άμεσης, δωρεάν, ασφαλούς διαμονής των γυναικών, παιδιών, αναπήρων και ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων που αντιμετωπίζουν έμφυλη ή/και ενδοοικογενειακή βία. Πλήρη ψυχολογική, νομική και κοινωνική στήριξη μέχρι να βρουν στέγη και δουλειά
• Πλήρη προστασία της μητρότητας με απαγόρευση της απόλυσης χωρίς αποκλεισμούς (προστασία σε υπαλλήλους Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου (ΙΔΟΧ) του Δημοσίου και των ΝΠΔΔ) Άδειες επιμέλειας και φροντίδας των παιδιών και για τους δύο γονείς, επιδόματα για όλες τις οικογένειες που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους. Πλήρη προστασία και κατοχύρωση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων μητέρων (άδειες, επιδόματα κ.ά.) χωρίς αποκλεισμούς. Εφαρμογή ειδικών μέτρων προστασίας για τις εργαζόμενες (απαλλαγή από νυχτερινή εργασία και βαριές και ανθυγιεινές εργασίες, εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου, άδειες, κλπ).
• Άμεση ενίσχυση στα μονογονεϊκά νοικοκυριά (συντριπτικά περισσότερα με ενήλικο μέλος γυναίκα). Υποστήριξη και ενδυνάμωση των γονιών, με μόνιμα και σταθερά επιδόματα, που θα καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες
• Άμεση χορήγηση ασύλου, στέγης, εκπαίδευσης, κοινωνικής φροντίδας στις προσφύγισσες και τις μετανάστριες/-άστες που φτάνουν στη Ελλάδα από όποια καταστροφή κι αν προσπαθούν να ξεφύγουν. Ενίσχυση σε προσωπικό και αναγκαίους πόρους των κατάλληλων δημόσιων δομών.
• Μέτρα στήριξης του ΕΣΥ, περισσότερες προσλήψεις , οικονομική ενίσχυση για την αναβάθμιση των υποδομών και του εξοπλισμού Σε έναν χώρο με πολύ σημαντική απασχόληση γυναικών (ιατρικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό) είναι επείγουσα η ανάγκη προσλήψεων ώστε να εργάζεται με δικαιώματα το εξουθενωμένο προσωπικό και να αναβαθμιστούν οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας.
• Μείωση των δαπανών για την αστυνομία και τους εξοπλισμούς,. και ανακατανομή των πόρων για την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών (υγεία, παιδεία, πρόνοια). Δεν είναι ατομική «γυναικεία» ευθύνη η κάλυψή τους.
• Δημιουργία και επέκταση δημόσιων υπηρεσιών για την προσχολική αγωγή (βρεφονηπιακοί παιδικοί σταθμοί), παροχή παιδικών κατασκηνώσεων υπηρεσιών ενισχυτικής διδασκαλίας και δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και ΑμεΑ.
• Ένταξη στην εκπαίδευση της σεξουαλική αγωγής και μαθημάτων για την ισότητα των φύλων.
Για ουσιατικά αγωνιστικό γιορτασμό της 8ης Μάρτη 2024 η Συνέλευση 8 Μάρτη αλλά και άλλες φεμινιστικές συλλογικότητες, σε συνεργασία με συνδικαλιστικές οργανώσεις σωματεία και παρατάξεις θα οργανώσουν και φέτος συζητήσεις κι εκδηλώσεις σε όσο το δυνατόν περισσότερους χώρους δουλειας με σημαντικούς άξονες πέρα από την έμφυλη βία και τις ανισότητες την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις και την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη ενάντια στην φιλοσιωνιστική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης.
Ήδη η ΑΔΕΔΥ, το ΕΚΑ αλλά και πολλά σωματεία έχουν καλέσει στάση εργασίας για τις 8 Μάρτη και συμμετοχή στην συγκέντρωση που θα γίνει στην πλ. Κλαυθμώνος και στην πορεία που θα ακολουθήσει. Όπως κάθε χρόνο θα υπάρχει και απογευματινή διαδήλωση για όσες δεν μπορούν να συμμετέχουν το πρωί.
Δημόσιο και δωρεάν κοινωνικό
κράτος, χωρίς αποκλεισμούς
Της Κατερίνας Καλλέργη
Η φετινή 8η Μάρτη μας βρίσκει να νιώθουμε περισσότερο από ποτέ ότι ζούμε σε μια εποχή τεράτων. Κάθε μέρα κάτι από το συλλογικό και κοινωνικό περνάει στα χέρια των ιδιωτών και στην υπηρεσία του κέρδους. Το κράτος πρόνοιας και οι υπηρεσίες των δημόσιων αγαθών (υγεία παιδεία ρεύμα και νερό) βρίσκονται σε διαδικασία πλήρους ιδιωτικοποίησης. Οι συνθήκες εργασίας και οι αποδοχές για τα εργαζόμενα άτομα και τις /τους συνταξιούχους χειροτερεύουν. Οι υπηρεσίες προς τους/τις καταναλώτριες/τές ισχύουν μόνο αν υπάρχουν λεφτά αλλιώς η ζωή δεν μετρά. Το δυστύχημα των Τεμπών, οι καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες, τα εργατικά ατυχήματα και οι γυναικοκτονίες, η καταστολή της αστυνομίας και τα άγρια περιστατικά βίας που ξεκινάνε από τις πολύ μικρές πια ηλικίες, μας υπενθυμίζουν πως μόνο από τύχη αναπνέουμε.
Το εισόδημα των γυναικών που είναι ήδη χαμηλό και αναντίστοιχο της εργασίας τους, λόγω της υπερεκπροσώπησής τους σε επισφαλείς θέσεις εργασίας και των χαμηλότερων συντάξεων που λαμβάνουν επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο καθώς η ακρίβεια επηρεάζει περισσότερο τις φτωχότερες των φτωχών.
Το ίδιο και οι ιδιωτικοποιήσεις που έρχονται να κατεδαφίσουν κάθε ψήγμα κοινωνικού κράτους που είχε απομείνει και να επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τις γυναίκες με τα βάρη της φροντίδας. Στους δημόσιους παιδικούς σταθμούς περάστηκαν τροφεία με αποτέλεσμα να καταργηθεί στην πράξη ο δημόσιος χαρακτήρας τους. Αντί να ενισχύσει την δημόσια προσχολική εκπαίδευση και φροντίδα η κυβέρνηση επέλεξε να δώσει voucher στις οικογένειες καλύπτοντάς ένα ποσοστό του κόστους των ιδιωτικών παιδικών σταθμών, με το υπόλοιπο να επιβαρύνει τις οικογένειες.
Στο κομμάτι τις φροντίδας των ηλικιωμένων, λόγω της πλήρης ιδιωτικοποίησης των γηροκομείων και των δομών φροντίδας οι γυναίκες βρίσκονται μπροστά στο δίλλημα είτε να αναλάβουν από μόνες τους την φροντίδα, χωρίς να έχουν τις γνώσεις, τον χρόνο, τις σωματικές και τις ψυχολογικές αντοχές ή να θυσιάσουν από τον μισθό τους καθώς δεν αρκεί η σύνταξη των ηλικιωμένων για μία θέση σε ιδιωτικά γηροκομεία. Για τα οποία ιδιωτικά γηροκομεία κάθε τρεις και λίγο ακούμε κάποια ιστορία φρίκης για απάνθρωπες αντιμετωπίσεις των ηλικιωμένων καθώς στόχος δεν είναι η φροντίδα, αλλά το κέρδος, εις βάρος της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Ταυτόχρονα, είναι κέντρα εκμετάλλευσης εργαζομένων, στις οποίες φορτώνονται γιγάντιες ευθύνες, με ψίχουλα για μισθούς.
Αντίστοιχη είναι και η κατάσταση στα κέντρα φροντίδας, αποκατάστασης και ειδικής αγωγής για ΑμεΑ. Οι γυναίκες συχνά είναι οι μοναδικές φροντίστριες, καθώς σε ποσοστό πάνω από 50% οι άντρες εγκαταλείπουν τις μητέρες με ανάπηρα παιδιά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι μονογονείς παιδιών με αναπηρία να εξαναγκάζονται να θυσιάσουν την ζωή τους για την φροντίδα των παιδιών, αλλά και τα ίδια τα παιδιά να ζουν ζωές φυλακισμένες, λόγω της μη προσβασιμότητας στην εκπαίδευση αλλά και των ταξικών φραγμών στην ειδική αγωγή. Ταυτόχρονα, το κλείσιμο δομών όπως το μοναδικό ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ στο δήμο Θεσσαλονίκης γιατί δεν πληρούσε τους όρους λειτουργίας έβαλε σε κίνδυνο τις θέσεις εργασίας των μητέρων..
Την ίδια στιγμή, οι ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία καταργούν στην πράξη τα αναπαραγωγικά δικαιώματα. Στα ιδιωτικά νοσοκομεία, η άμβλωση κοστίζει, με αποτέλεσμα να είναι λίγες αυτές που θα μπορούν να καλύψουν το κόστος. Αυτό σημαίνει όχι μόνο ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, αλλά και άνοδο των ανασφαλών μεθόδων έκτρωσης.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι γυναίκες χτυπιούνται πολλαπλά. Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι έμμεση μείωση του μισθού τους, τις θίγουν ως εργαζόμενες αλλά και τις επιφορτίζουν με το βάρος της φροντίδας. Γίνονται έτσι αυτές που χωρίς να το θέλουν καλούνται να καλύψουν τα κενά που αφήνει πίσω της η διάλυση του κοινωνικού κράτους μέσω των ιδιωτικοποιήσεων. Καλούνται να επιλέξουν αν θα πληρώσουν το νοίκι ή θα κάνουν γυναικολογικό έλεγχο. Και συχνά δεν έχουν καν την επιλογή αυτή.
Για αυτούς τους λόγους η Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη στην Θεσσαλονίκη αποφάσισε να αφιερώσει την φετινή 8η Μάρτη στον αγώνα απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις. Οι κινητοποιήσεις των φοιτητριών/ών και των εργαζομένων που εξελίσσονται είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας. Όντας κομμάτι αυτού του αγώνα η Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη σχεδιάζει τις δύο διαδηλώσεις της 8ης Μάρτη, απεργιακή και απογευματινή με κέντρο το δωρεάν και δημόσιο κοινωνικό κράτος χωρίς αποκλεισμούς. Στόχος είναι τα φεμινιστικά αιτήματα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις να γίνουν κομμάτι όλων των κινημάτων της περιόδου.
Φεμινιστική αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη
Στη φετινή συγκυρία ο κόσμος συγκλονίζεται από τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη με θύματα σε συντριπτικά ποσοστά γυναίκες και στη χώρα μας από την μαχητική δράση του φοιτητικού κινήματος και των εργαζόμενων για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστήμιου.
Για να εκφραστεί και να δυναμώσει η διεθνιστική φεμινιστική αλληλεγγύη στις 19/1/24 οι φεμινιστικές συλλογικότητες Κιουρί@, Μαχητικές και Ελεύθερες, Συνέλευση 8 Μάρτη, Το ΜΩΒ οργάνωσαν στην καταλειμένη από τις φοιτήτριες/ες Νομική Σχολή εκδήλωση με τίτλο
«Δεν υπάρχει ελεύθερη γη χωρίς ελεύθερες γυναίκες»
Ελεύθερη Παλαιστίνη - Τερματισμός της ισραηλινής κατοχής
Διεθνιστική φεμινιστική αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη
Περιελάμβανε προβολή παλαιστινιακών ταινιών μικρού μήκους-βίντεοκλιπ, έκθεση παλαιστινιακού βιβλίου και φωτογραφίας ανοιχτή συζήτηση με Παλαιστίνιες αγωνίστριες από τη Δυτική Όχθη και μέλη φεμινιστικων συλλογικοτήτων που δρουν στην Αθήνα
Ηταν μια εκδήλωση κυριολεκτικά συγκλονιστική που κατάφερε να αναδείξει την φεμινιστική αντίσταση στην Παλαιστίνη και στην διασπορά δίνοντας τον πρώτο λόγο σε Παλαιστίνιες αγωνίστριες. Νοιώσαμε με το μυαλό και την καρδιά ότι η φεμινιστική οπτική είναι κομβική για να κατανοήσουμε την σχέση αποικιοκρατίας, κατοχής και έμφυλης βίας.
Μάθαμε περισσότερα για όλες αυτές που δεκαετίες τώρα βάζουν τα σώματά τους μπροστά σε όπλα και μπουλντόζες, υπερασπιζόμενες τα σπίτια, τα δέντρα, το νερό και τη γη τους, για όλες αυτές που συμμετείχαν στην Ιντιφάντα, που φυλακίστηκαν, που εργάζονται ως δικηγόροι, νοσηλεύτριες, δασκάλες, γιατροί, καθηγήτριες, εργάτριες γης.
Στη συζήτηση που ακολούθησε εκδηλώθηκε ενδιαφέρον και διατυπώθηκαν πρότασεις έκφρασης της φεμινιστικής αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και στο πλαίσιο αυτό βλέπουμε την πετυχημένη αυτή εκδήλωση ως την πρώτη μιας σειράς εκδηλώσεων που θα θέλαμε να ακολουθήσουν και θα είναι αφιερωμένες στον αγώνα για μια ελεύθερη Παλαιστίνη.
Πέντε χρόνια Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη
Ταυτόχρονα, φέτος η Συνέλευση γιορτάζει τα πέντε χρόνια λειτουργίας της. Πέντε χρόνια που ξεκίνησαν με μία δυναμική άνοδο του φεμινιστικού κινήματος, πέντε χρόνια που στιγματίστηκαν από αγώνες. Από το κίνημα του metoo και τις φοιτήτριες της Μαιευτικής που οδήγησαν σε καταδίκη τον βιαστή - καθηγητή, μέχρι τους αγώνες των εργατριών φροντίδας και από τις διαδηλώσεις ενάντια στην γυναικοκτονία στην μάχη για την υπεράσπιση του οικογενειακού δικαίου απέναντι στον νόμο Τσιάρα. Για αυτό, πιστή στην άποψη που θέλει το φεμινιστικό κίνημα ενωμένο με την κοινωνία η ΣΓ8Μ συνδιοργανώνει εορταστικές εκδηλώσεις. Μέσα σε αυτές, μία αφήγηση φεμινιστικών λαϊκών παραμυθιών με την ομάδα γυναικών αφηγητριών Ντίλι- Ντίλι, μία προβολή του ντοκιμαντέρ «ΆΒΑΤΟΝ» που συζητάει την απαγόρευση της πρόσβασης των γυναικών στο Άγιον Όρος μαζί με την Ένωση Άθεων και Αγνωστικιστών αλλά και μία μεγάλη ανοιχτή συζήτηση για όλες τις μάχες του προηγούμενου διαστήματος και τα μαθήματα που έχουμε να πάρουμε με αυτές. Όλα αυτά, για να θυμίσουμε ότι ο φεμινισμός δεν είναι κάτι ξέχωρο, ένα είδος πολυτελείας, αλλά μία βασική ανάγκη μας, ένα κίνημα που διαπερνά κάθε διεκδίκηση για να είμαστε ζωντανές και ελεύθερες.