*στίχος των Rationalistas
Ημερ.Δημοσίευσης
Το ότι αυτή η κυβέρνηση είναι βουτηγμένη στο αίμα το ξέρουμε καλά. Η υπόθεση της Πύλου αποτελεί ένα από τα πιο πολύνεκρα ναυάγια διαχρονικά στη Μεσόγειο, κι όμως κανείς δε μιλάει για τους υπαίτιους αυτής της ανείπωτης φρίκης. Τον Δεκέμβριο ολοκληρώθηκε η προκαταρκτική εξέταση από την Εισαγγελία του Ναυτοδικείου Πειραιά για το ναυάγιο, αποτέλεσμα της οποίας είναι μια δικογραφία που αφήνει στο απυρόβλητο τους βασικούς ενόχους του εγκλήματος του πνιγμού των άνω των 600 προσφύγων στο ναυάγιο στις 14 Ιούνη του 2023. Το αμέσως προσεχές διάστημα θα ξεκαθαρίσει αν θα ασκηθούν τελικά ποινικές διώξεις, σε ποια πρόσωπα και σε ποια βάση. Όμως για ακόμη μια φορά πολιτική και δικαστική εξουσία φαίνεται να τέμνονται σε μια και μόνο λέξη: Συγκάλυψη. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των επιζώντων προσφύγων, η στάση της ελληνικής πολιτείας υπήρξε εγκληματική με κάθε έννοια του όρου. Επί δεκαπέντε ώρες σκάφος του λιμενικού και της Frontex παρακολουθούσε το σαπιοκάραβο του θανάτου χωρίς να κάνει καμία ενέργεια διάσωσης. Αντί να σταλεί διασωστικό σκάφος, εστάλη περιπολικό με σκοπό τη ρυμούλκηση και απώθηση του σάπιου σκάφους με εκατοντάδες ανθρώπους επάνω του προς την Ιταλία. Αποτέλεσμα αυτής της επιχείρησης, σύμφωνα με τους επιβαίνοντες, ήταν η ανατροπή και βύθιση του σκάφους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως ακριβώς έκανε και στην υπόθεση των Τεμπών, από την πρώτη στιγμή αρνήθηκε κάθε ευθύνη και έκανε λόγο για θεωρίες συνωμοσίας σε όσους κατήγγειλαν τις εγκληματικές ενέργειες του λιμενικού. Δυστυχώς για εκείνον όμως τα στοιχεία είναι αμείλικτα. Η ριζοσπαστική Αριστερά οφείλει να μην ξεχάσει το έγκλημα της Πύλου. Είναι χρέος μας το επόμενο διάστημα να οργανώσουμε εκδηλώσεις, πορείες και συγκεντρώσεις προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη, να τιμωρηθούν οι ένοχοι και να αλλάξουν επιτέλους οι δολοφονικές πολιτικές στις θάλασσες και τα σύνορα.
***
Συγκλονιστικές είναι οι μαρτυρίες που έρχονται στο φως κατά τη διάρκεια της δίκης για το βίαιο θάνατο του Αντώνη Καρυώτη το Σεπτέμβριο του 2023. Οι καταθέσεις τόσο των αδερφών του θύματος, όσο και των αυτοπτών μαρτύρων προκαλούν θλίψη και οργή. Απέναντι στην αισχρή λασπολογία εκείνων των ημερών ότι ο Αντώνης ήταν «λαθρεπιβάτης» και δεν είχε εισιτήριο, τα αδέρφια του απάντησαν πως έκανε πολύ συχνά το συγκεκριμένο δρομολόγιο πάντα με εισιτήριο και μάλιστα με το συγκεκριμένο πλοίο γιατί τον γνώριζε το πλήρωμα. Σύμφωνα με κατάθεση αυτόπτη μάρτυρα ο Αντώνης απωθήθηκε όχι μία, ούτε δύο, αλλά τρεις φορές από τα μέλη του πληρώματος της Blue Horizon. Αποτέλεσμα αυτής της βίαιης πρακτικής ήταν να τον ρίξουν στη θάλασσα και να πνιγεί μπροστά στην προβλήτα. Τα αδέρφια του τόνισαν ότι είχε αφήσει το τσαντάκι του με τα πράγματά του μέσα στο πλοίο και γι’ αυτό επέμενε να μπει συναντώντας την άρνηση του πληρώματος. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες οι επιβάτες του πλοίου αντέδρασαν έντονα αντικρίζοντας την εικόνα των επαναλαμβανόμενων απωθήσεων πάνω στην μπουκαπόρτα του πλοίου. Η εταιρεία αρνήθηκε από την πρώτη στιγμή κάθε ευθύνη, καθώς σύμφωνα με τους μάρτυρες στην ανακοίνωσή της εν πλω ότι το πλοίο πρέπει να επιστρέψει στο λιμάνι, τόνισε ότι «για το συμβάν δεν φταίει το πλοίο ή η εταιρεία».
***
Σε μαζικό κάλεσμα ενάντια στην ακροδεξιά φιέστα των Ιμίων κάλεσε και φέτος πλήθος αριστερών συλλογικοτήτων και αντιφασιστικών οργανώσεων. Δυστυχώς όμως για ακόμη μια χρονιά η συγκεκριμένη επέτειος αξιοποιήθηκε από το σύστημα για την αναπαραγωγή της θεωρίας των δύο άκρων και της εξίσωσης των δύο συγκεντρώσεων. Η αστυνομία σε μια άκρως υποκριτική ανακοίνωση προχώρησε σε απαγόρευση όλων των συγκεντρώσεων αναφέροντας ότι «από την ταυτόχρονη διεξαγωγή συναθροίσεων που έχουν εξαγγελθεί από ομάδες αντίπαλων θέσεων εγκυμονείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια λόγω πιθανής διάπραξης σοβαρών εγκλημάτων». Βέβαια τα μοναδικά εγκλήματα μέχρι τώρα βρίσκονται στα ματωμένα χέρια των μαχαιροβγαλτών νεοναζί, κανενός άλλου. Ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας-Πειραιά αντέδρασε άμεσα σε αυτή την απαράδεκτη αστυνομική στάση που εξισώνει τους Κασιδιάρηδες και τους Μιχαλολιάκους με το αντιφασιστικό κίνημα. Συγκεκριμένα ανέφερε: «Η απαράδεκτη τακτική της εξίσωσης μιας χαρακτηρισμένης εγκληματικής οργάνωσης με το αντιφασιστικό κίνημα, στην πράξη σημαίνει κλείσιμο του ματιού στις φασιστικές και ακροδεξιές οργανώσεις. Αυτό συνέβαινε για χρόνια ολόκληρα όταν αστυνομία και Δήμος Αθηναίων έδιναν άδεια στη ΧΑ να κάνει τις φιέστες της στην πλατεία Ρηγίλλης που κατά κανόνα κατέληγαν σε πογκρόμ. Αυτό έκανε και την Παρασκευή 31/1, όταν απέκλεισε τις αντιφασιστικές συλλογικότητες στο πάρκο του Ευαγγελισμού, επιτρέποντας στις φασιστικές γκρούπες να πάνε στην πλατεία Ρηγίλλης. Θα το πούμε για άλλη μια φορά. Δεν είναι το ίδιο πράγμα ο Παύλος και η Μάγδα Φύσσα με τον Φύρερ Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη. Ούτε οι νεκροί του Άουσβιτς με τον Χιτλερ».
***
Συνεχίστηκαν τον Ιανουάριο οι συνεδριάσεις για την δίκη της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό. Για ακόμη μια φορά ήρθαν στο φως στοιχεία για την ιεραρχία, τη δομή και τις πρακτικές της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης. Η κατάθεση του πρώην πυρηνάρχη των Νοτίων Προαστίων καίει τους Γιάννη Λαγό και Ηλία Παναγιώταρο. Σχετικά με τον πυρήνα της Νίκαιας του οποίου ηγούνταν ο Λαγός, δήλωσε χαρακτηριστικά «Στη Νίκαια ήταν πιο στρατιωτικοποιημένα [...] Υπήρχε ένας ακραίος φανατισμός. Ο ίδιος υπήρχε και στη δικιά μας οργάνωση, αλλά ήταν πιο ήρεμα. Δεν κάναμε τέτοιες δράσεις. Θεωρώ ότι ήταν θέμα χρόνου να έχουμε τραυματισμό ή κάποιον θάνατο», ενώ αναφερόμενος στον ιεραρχικά ανώτερό του Παναγιώταρο, τον περιέγραψε ως «πονηρό», που «προσπαθούσε να μη φαίνεται πολύ ο ίδιος», σε αντίθεση με τον Γ. Λαγό, η βίαιη συμπεριφορά του οποίου «παρέσυρε τους άλλους», δηλαδή τα μέλη της οργάνωσης. Μέσα στον Ιανουάριο κατέθεσαν και μέλη αριστερών κομμάτων και οργανώσεων όπως η βουλεύτρια του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη και ο πρώην δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων Πέτρος Κωνσταντίνου. Η πρώτη αναφέρθηκε εκτενώς στη σχεδιασμένη δολοφονική επίθεση εις βάρος μελών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα λίγες ημέρες πριν τη δολοφονία Φύσσα καθώς και στην επίθεση που δέχθηκε από τον Ηλία Κασιδιάρη, ενώ ο δεύτερος εστίασε στις αλλεπάλληλες δολοφονικές επιθέσεις των χρυσαυγιτών πριν τη δολοφονία Φύσσα και τη στάση του Νίκου Μιχαλολιάκου στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας παρουσία ένοπλων μπράβων.