Φύλλο Νο 511 (5 Φλεβάρη 2025)

Binder511.pdf (14.18 MB)

Τα συλλαλητήρια της 26ης Γενάρη αποτέλεσαν το μεγαλύτερο κινηματικό γεγονός της τελευταίας δεκαετίας.

Από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, συνεχίζεται ο αγώνας των αγροτών για αξιοπρεπή ζωή. Με τα μπλόκα να παραμένουν στις θέσεις τους και να ενισχύονται, με συντονισμένες και πολύμορφες δράσεις όπως άνοιγμα διοδίων, αποκλεισμούς εθνικών οδών, μηχανοκίνητες πορείες μέσα σε πόλεις και άλλες αγωνιστικές παρεμβάσεις, οι μικροί αγρότες και κτηνοτρόφοι δίνουν καθημερινά μαχητική απάντηση στην άρνηση της κυβέρνησης να εξετάσει τα αιτήματά τους. Πάντα με πρόσχημα το περίφημο «δημοσιονομικό κόστος». 
 

Δύο χρόνια μετά το τραγικό έγκλημα των Τεμπών τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει στη συγκάλυψη, η Hellenic Train συνεχίζει να κερδοσκοπεί, η δικαστική εξουσία εξακολουθεί να προκαλεί με την αδιαφορία της και τα συστημικά ΜΜΕ δεν σταματούν να αναπαράγουν το κυβερνητικό αφήγημα. Οι οικογένειες των 57 θυμάτων των Τεμπών βρίσκονται αντιμέτωπες με το πιο βάναυσο πρόσωπο του αστικού κράτους. Όμως δεν έχουν σκύψει το κεφάλι και ζητούν δικαίωση.
 

Στο ότι ο κόσμος κινείται στους ρυθμούς της πολεμικής οικονομίας συμφωνούν πλέον όλοι οι διεθνείς αναλυτές. Σε μια συνθήκη ακραίων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που απειλεί την ειρήνη, τις ζωές και τα δικαιώματα των εργαζομένων, η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των πολεμόχαρων ηγεσιών. 
 

Η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας υπέγραψαν σύμβαση με το Ίδρυμα Ωνάση για τη δημιουργία 22 πρότυπων Ωνάσειων Σχολείων, που αφορά υφιστάμενα δημόσια γυμνάσια και λύκεια, με στόχο την υποτιθεμένη αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας και του εκπαιδευτικού συστήματος, σύμφωνα πάντα με την επιχειρηματολογία κυβέρνησης και φιλικών ΜΜΕ.

Στο προηγούμενο φύλλο της «Εργατικής Αριστεράς» δώσαμε ένα γενικό περίγραμμα της άποψής μας σχετικά με το ερώτημα του πώς και γιατί χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία του 2015 και το μεγάλο κίνημα της «αντιμνημονιακής» περιόδου οδηγήθηκε σε μια βαριά ήττα. 
 

Ο διάσημος «ετερόδοξος» αστός οικονομολόγος Γιόζεφ Σουμπέτερ σχολίασε τη συμμετοχή του ως υπουργός οικονομικών στη σοσιαλιστική κυβέρνηση της Αυστρίας το 1919, λέγοντας ότι στην πυρκαγιά χρειάζεται πάντα ένας πυροσβέστης.
 

Πέρασαν δέκα χρόνια από τον Ιανουάριο του 2015, όταν ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 36,34%, μέσα από τους αγώνες που αναπτύχθηκαν ενάντια στα μνημόνια, από την προσπάθεια να τεθεί τέλος στη λιτότητα, στη φτωχοποίηση των εργαζομένων, στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας, την αντιμετώπιση και τη βαθιά διαγραφή του δημόσιου χρέους.
 

Στις 12 Φεβρουαρίου 1945 υπογράφεται από την κυβέρνηση Πλαστήρα και την αντιπροσωπεία του ΕΑΜ η συμφωνία της Βάρκιζας. Το πόσο καταστροφική ήταν για τον κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς δεν χρειάζεται να το αποδείξουμε σε αυτό το άρθρο. Στην αρθρογραφία όλης της Αριστεράς συνοδεύεται πάντα από τις φράσεις «απαράδεκτη συνθηκολόγηση», «ταφόπλακα του κινήματος», «προδοσία και ξεπούλημα του αγώνα» ενώ ακόμα και ο αστικός Τύπος δυσκολεύεται να την υπερασπιστεί χωρίς ναι μεν, αλλά. 
 

Στα τέλη Γενάρη, μια «Συνδιάσκεψη για την Αναγγελία της Νίκης της Συριακής Επανάστασης» ανακοίνωσε την ανάληψη της προεδρίας της χώρας από τον Αχμέντ Αλ Σάρα (γνωστός με το πολεμικό του όνομα «Αλ Τζολάνι»), τη διάλυση του κόμματος Μπάαθ, του κοινοβουλίου, του στρατού και των μυστικών του υπηρεσιών, την αναστολή του υπάρχοντος συντάγματος, όπως και τη διάλυση των ένοπλων παρατάξεων (συμπεριλαμβανομένης της Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ) που θα ενσωματωθούν σε έναν νέο εθνικό στρατό. 
 

Όπως σημειώνουμε στις πίσω σελίδες, η συμφωνία που συνόδευσε την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, σκιαγραφεί μια επιστροφή στη μη-βιώσιμη συνθήκη που επικρατούσε πριν από 15 μήνες. Αυτό γεννά τα δύο μεγάλα ερωτήματα που συνοδεύουν την ανακούφιση για τη συμφωνία: Γιατί έγινε τώρα δεκτή από τον Νετανιάχου, εφόσον είχε απορρίψει μια παρόμοια από τον Μάη του 2024; Τι επιφυλάσσει το μέλλον;