Να μπει φρένο στην αστυνομική αυθαιρεσία!

Καθημερινά έρχονται στο φως υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αστυνομικοί κάθε βαθμίδας, γεγονός που αναδεικνύει τη σήψη και τη δυσωδία που επικρατεί στην ΕΛΑΣ. Όμως το πράγμα δεν σταματάει εκεί, αφού ακόμη και σε δεύτερο χρόνο εσωτερικά οι ανώτεροι φαίνεται να καλύπτουν τους κατώτερους μέσα από ΕΔΕ παρωδίες και ένα καθεστώς διαρκούς ατιμωρησίας. Όλα αυτά προφανώς με τις ευλογίες του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Απρόκλητη βία
Τελευταίο περιστατικό ακραίας αστυνομικής καταστολής ήταν η επίθεση των ΜΑΤ σε απλούς πολίτες που κατέβηκαν να διαδηλώσουν για τα Τέμπη την Κυριακή 26.01. Σε μια μνημειώδη συγκέντρωση με εκατοντάδες χιλιάδες άτομα στην Αθήνα, για ακόμη μια φορά δεν έλειψαν οι προκλήσεις από τη μεριά της αστυνομίας. Τα αναίτια χτυπήματα σε διαδηλωτές και η ανέλεγκτη χρήση δακρυγόνων και κρότου λάμψης έχουν αποτυπωθεί σε πληθώρα βίντεο και φωτογραφιών. Αποκορύφωμα αυτής της «επέμβασης» ήταν ο σοβαρός τραυματισμός του φωτορεπόρτερ Μάριου Λώλου από χειροβομβίδα κρότου λάμψης. Παράλληλα όμως και άλλοι φωτογράφοι και δημοσιογράφοι προπηλακίστηκαν από τα ΜΑΤ κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης. Όπως αναφέρει η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην ανακοίνωσή της «Σχετικά βίντεο καταδεικνύουν και άλλα περιστατικά, όπου γίνεται εκτεταμένη χρήση βίας από τις αστυνομικές δυνάμεις κατά φωτορεπόρτερ που βρέθηκαν στο Σύνταγμα για να καλύψουν την πορεία. Η ΕΑΞΤ στηρίζει τους συναδέλφους της και καλεί το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να διατάξει την άμεση και πλήρη διερεύνηση του περιστατικού και την τιμωρία κάθε υπεύθυνου».
Είναι δεδομένο πως καμία τιμωρία δεν πρόκειται να επιβληθεί στους ενόχους. Αυτό φάνηκε μάλιστα από τις απαντήσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου την αμέσως επόμενη ημέρα του συμβάντος. Ο Παύλος Μαρινάκης περισσότερο έσπευσε να υπερασπιστεί τη θέση του μέσου Έλληνα αστυνομικού παρά να εγγυηθεί ότι θα τιμωρηθούν οι ένοχοι. Όπως αφοπλιστικά δήλωσε για τους αστυνομικούς «Οι άνθρωποι αυτοί πληρώνονται, και μάλιστα δεν παίρνουν και πάρα πολλά λεφτά, και δέχτηκαν επίθεση με μολότοφ. Επιθέσεις οι οποίες μπορούν να δημιουργήσουν κίνδυνο ακόμα και για την ανθρώπινη ζωή, νομίζω το ξέρετε αυτό.  Ήταν, λοιπόν, η αντίδραση της Αστυνομίας σε μια επίθεση που δέχτηκε, η οποία ήταν, προφανώς, μια συντονισμένη επίθεση από κάποιους, κάποιες ομάδες. Δεν ξέρω πού ανήκουν αυτές οι ομάδες. Αυτά θα τα βρει η Αστυνομία». Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Μάριος Λώλος δεν τραυματίζεται πρώτη φορά από αστυνομικούς. Το 2012 ένας αστυνομικός των ΜΑΤ τον χτύπησε στο κεφάλι, με ανάποδο γκλοπ, σπάζοντας το κρανίο του. 
Συστηματική συγκάλυψη
Το ακόμη χειρότερο όμως είναι ότι πέρα από τις δολοφονικές πρακτικές της ελληνικής αστυνομίας, φαίνεται ότι στήνεται σε κάθε περίπτωση και ένα εκ των υστέρων καθεστώς συγκάλυψης. Αυτό έχει φανεί σε πληθώρα περιπτώσεων. Πριν λίγες ημέρες ο πατέρας του Βασίλη Μάγγου που κατέληξε το 2020 αφού προηγουμένως είχε δεχθεί μια βάναυση επίθεση από άνδρες των ΜΑΤ, απέστειλε μια επιστολή προς τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, εγκαλώντας τον για τα αποτελέσματα της περίφημης ΕΔΕ που διενήργησε η αστυνομία, αλλά και για το πόρισμα καταπέλτη του Συνηγόρου του Πολίτη κατά των εμπλεκόμενων αστυνομικών. Στην υπόθεση της Κυριακής Γρίβα, η οποία δολοφονήθηκε από τον πρώην σύντροφό της έξω ακριβώς από το ΑΤ Αγίων Αναργύρων ενώ μιλούσε με την Άμεση Δράση, ζητώντας περιπολικό για να λάβει την απάντηση πως η αστυνομία «δεν είναι ταξί», το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο επέβαλε πειθαρχικές ποινές χάδι στους τέσσερις αστυνομικούς. Συγκεκριμένα, δόθηκαν έξι μήνες αργία στον σκοπό, στην αξιωματικό υπηρεσίας και στην επόπτρια και 300 ευρώ πρόστιμο στον τηλεφωνητή, την ίδια στιγμή που η εισαγγελία άσκησε εις βάρος τους ποινικές διώξεις σε βαθμό κακουργήματος!
Στην υπόθεση της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου, μάρτυρας κλειδί στην υπόθεση ήταν ο άνδρας με την κίτρινη μπλούζα που φαινόταν στο βίντεο της δολοφονίας. Η αστυνομία από το 2018 έως σήμερα διατεινόταν ότι δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει τον συγκεκριμένο μάρτυρα. Κι όμως, αυτός απ’ ότι φάνηκε, βρίσκεται ανάμεσα στους 19 βασικούς κατηγορούμενους –μεταξύ των οποίων και 4 αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ- ως μέλος εγκληματικής οργάνωσης που προχωρούσε σε απάτες σε βάρος του Δημοσίου μέσω δημιουργίας 40 εταιρειών «φαντασμάτων». Επίσης, το 2022 ενόσω η δίκη της δολοφονίας ήταν σε εξέλιξη με την ΕΛΑΣ να ισχυρίζεται ότι αδυνατεί να εντοπίσει τον άνδρα, εκείνος συνελήφθη δύο φορές, με την αστυνομία να απαντά ξανά ότι «δεν μπορεί να εντοπιστεί». Αντίστοιχη συγκάλυψη επιχειρήθηκε και στην υπόθεση Μανιουδάκη στην Κρήτη. Ο 58χρονος έπεσε νεκρός στη διάρκεια αστυνομικού ελέγχου σε επαρχιακή οδό στον Αποκόρωνα, με την αστυνομία να ισχυρίζεται ότι έπαθε καρδιακή προσβολή. Από την πρώτη στιγμή όμως ο γιος του αντέδρασε ισχυριζόμενος ότι υπήρξε κακοποίηση του πατέρα του. Τελικά η εισαγγελία με βάση τα στοιχεία που συγκέντρωσε, άσκησε ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση στους αστυνομικούς.
Οργανωμένος μηχανισμός
Ο κατάλογος αντίστοιχων περιστατικών ακραίας αστυνομικής βίας και βρώμικης εκ των υστέρων συγκάλυψης είναι μακρύς και ατελείωτος. Αυτό που συμπεραίνεται από την πληθώρα των υποθέσεων είναι ότι δεν μιλάμε για μεμονωμένες περιπτώσεις αλλά για έναν διαχρονικό και θεσμικά οργανωμένο μηχανισμό που δρα όχι απλώς με την ανοχή αλλά με τη συνδρομή της επίσημης πολιτείας. Η πολυδιαφημισμένη ΕΛΑΣ του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη σε πληθώρα περιπτώσεων δρα με όρους παρακράτους. Την ίδια στιγμή επιχειρείται μια κανονικοποίηση της αστυνομικής παρουσίας σε δελτία ειδήσεων από πάσης φύσεως αστυνομικούς αναλυτές που μιλούν επί παντός επιστητού. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα εκπρόσωποι της ΕΛΑΣ καλούνται να μιλήσουν για τη διαφθορά του ίδιου του σώματος στο οποίο υπηρετούν, όπως στην περίπτωση του κακοποιητή αστυνομικού της βουλής, ενώ δεν δίνεται ο λόγος στα θύματα και σε όσους έχουν υποστεί την αστυνομική βία.
Πολιτικές οργανώσεις, εργατικά σωματεία, οργανισμοί προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου και πλήθος συλλογικών φορέων έχουν καταγγείλει κατά καιρούς τις αστυνομικές πρακτικές. Πολλές φορές μάλιστα έχουν εκδοθεί και καταδικαστικές αποφάσεις ακόμη και από διεθνή δικαστήρια. Δυστυχώς, όμως, δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Αντιθέτως, η Ελληνική Αστυνομία χαίρει της ασυλίας των συστημικών ΜΜΕ και της στήριξης των Ελλήνων καπιταλιστών που όποτε θέλουν να φανούν γαλαντόμοι κάνουν δωρεές στο σώμα. Την ίδια στιγμή τα θύματα της αστυνομικής αυθαιρεσίας και καταστολής βρίσκονται αντιμέτωπα με ένα πανίσχυρο σύστημα που κάνει πλάτες στους ενόχους. Είναι μεγάλο διακύβευμα το επόμενο διάστημα να βάλουμε φρένο σε αυτή την κατάσταση. Όσο οι κοινωνικοί αγώνες θα δυναμώνουν, τόσο θα βρίσκουμε μπροστά μας το πιο σκληρό πρόσωπο του κράτους και των κατασταλτικών του μηχανισμών. Και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε.