Καθημερινό μακελειό στην λαμπερή βιομηχανία του Τουρισμού

Η  φετινή σεζόν για τον τουρισμό ξεκίνησε με το θάνατο δύο συναδέλφων μας. Μια 59χρονη καμαριέρα τραυματίστηκε θανάσιμα στην Οία της Σαντορίνης όταν έπεσε πάνω της πτυσσόμενο κρεβάτι και την επόμενη μέρα ένας 65χρονος στο Φαληράκι της Ρόδου όταν εγκλωβίστηκε σε πρέσα πλυντηρίου. Αυτό το γεγονός δεν απέτρεψε τον πρωθυπουργό από το να δηλώσει πως η σεζόν άρχισε με ενθαρρυντικά μηνύματα. 
Η αναλγησία του πρωθυπουργού δεν εκπλήσσει κανένας. Τα ρεκόρ αφίξεων που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια βαραίνουν περισσότερο στην ζυγαριά της κυβέρνησης από τα ρεκόρ των εργατικών ατυχημάτων και δυστυχημάτων στον τουρισμό. Η ΓΣΕΕ καταγγέλλει ρεκόρ 25ετίας στα εργατικά ατυχήματα ενώ φορείς και σωματεία ξενοδοχϋπαλλήλων συνδέουν τα ατυχήματα με την ανυπαρξία επιθεώρησης εργασίας και ελεγκτικών μηχανισμών. 15.000 επιχειρήσεις του Νοτίου Αιγαίου υπάγονται στο τμήμα Τεχνικής Επιθεώρησης Εργασίας του Πειραιά του οποίου ο προϋπολογισμός δεν προβλέπει μετάβαση στα νησιά για προληπτικούς ελέγχους. 
Εργοδοτική ασυδοσία
Για άλλη μια σεζόν η κυβέρνηση και ο κρατικός μηχανισμός αφήνει χιλιάδες εργαζόμενους/ες στον τουρισμό απροστάτευτους απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία. Οι απαράδεκτες συνθήκες εργασίας που κατά καιρούς απασχολούν τα μέσα ενημέρωσης δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Είναι κοινό μυστικό πως στην πλειοψηφία τους τα εργατικά ατυχήματα δεν καταγράφονται ως τέτοια και οι συνέπειες βαραίνουν σχεδόν αποκλειστικά τους εργαζόμενους/ες. 
Με την απειλή της απόλυσης ή/και της ανεργίας οι εργαζόμενοι/ες είναι αναγκασμένοι/ες να δουλεύουν δεκάωρες βάρδιες, για έξι ή και επτά μέρες την εβδομάδα, με όλες τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτό για την σωματική και ψυχική υγεία και ακεραιότητα, χωρίς βέβαια τις ανάλογες αμοιβές. Οι συμβάσεις εργασίας, όταν υπάρχουν, δεν αντικατοπτρίζουν τα πραγματικά ωράρια ή τα καθήκοντα και η εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας εργασίας είναι ανέκδοτο για τους περισσότερους/ες από εμάς και σε καμία περίπτωση δε θα μειώσει τα φαινόμενα της αδήλωτης εργασίας. Η 59χρονη καμαριέρα δούλευε ανασφάλιστη, όπως δημοσιεύτηκε σε πολλά μέσα αλλά μετά από τη σύλληψη των ιδιοκτητών της επιχείρησης δεν φαίνεται να έχει δοθεί συνέχεια στις έρευνες και να έχουν παρθεί τα απαραίτητα μέτρα για την αποφυγή αντίστοιχων περιστατικών. 
Η πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη για εκατοντάδες συναδέλφους μας από χώρες του τρίτου κόσμου (Πακιστάν, Μπαγκλαντές κλπ) που καλύπτουν όλο και περισσότερες θέσεις εργασίας με ακόμη λιγότερα δικαιώματα. Εκτός από τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους εξευτελιστικούς μισθούς οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται συχνά αντιμέτωποι με ρατσιστικές συμπεριφορές και από τους εργοδότες αλλά δυστυχώς και από αρκετούς εργαζόμενους. Μια συνθήκη που είναι ιδιαιτέρως κερδοφόρα για τους επιχειρηματίες αφού έχει δημιουργήσει εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων και έχει ελαχιστοποιήσει τα δικαιώματα και τις απαιτήσεις του εργατικού δυναμικού. 
Οι επιχειρηματίες του τουρισμού δεν φαίνεται να συμμερίζονται την αισιοδοξία του πρωθυπουργού για την νέα σεζόν. Στη Σαντορίνη, για παράδειγμα, η ένωση ξενοδόχων με πρόφαση τη σεισμική δραστηριότητα ζητά από την κυβέρνηση κι άλλα μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων η απαλλαγή από φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις και την κατάργηση της ψηφιακής κάρτας. Η ελαστικοποίηση της εργασίας που είναι ήδη πραγματικότητα για τους περισσότερους/ες προβλέπεται να ενταθεί χωρίς καμία μέριμνα για την ασφάλεια για την υγεία μας με τη δικαιολογία πως “έτσι είναι η σεζόν, δεν βγαίνουμε αλλιώς” και άλλα κλασικά και αγαπημένα που ακούμε εδώ και χρόνια. Αυτό είναι ένα περιβάλλον που ευδοκιμούν τα “ατυχήματα” για τα οποία θα κατηγορηθούν οι ίδιοι/ες εργαζόμενοι/ες που ήταν απρόσεχτοι, αφηρημένοι, βιαστικοί κλπ. 
Απάντηση των σωματείων
Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι πραγματικά εγκληματικές. Όπως αναφέρει και η ανακοίνωση του Συνδικάτου Εργαζομένων στον Τουρισμό – Επισιτισμό: “Βλέπουμε καθημερινά στους χώρους δουλειάς να γίνεται ένα πραγματικό μακελειό, με θύματα τους ίδιους τους εργαζόμενους που πληρώνουν κυριολεκτικά με τη ζωή και το αίμα τους την εγκληματική έλλειψη μέτρων ασφάλειας και υγιείας. Αυτά είναι τα καθημερινά «Τέμπη» που αντιμετωπίζουμε μέσα στα σύγχρονα κάτεργα της λαμπερής βιομηχανίας του Τουρισμού, της ναυαρχίδας της ελληνικής οικονομίας. Φτάνει πια!
Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι το 2025 άνθρωποι ξεκινούν να πάνε στη δουλειά τους για το μεροκάματο και να καταλήγουν να το πληρώνουν με τη ζωή τους. Δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά ούτε η «κακιά η ώρα». Είναι αυτή η πολιτική που εφαρμόζουν διαχρονικά όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν που δίνουν αέρα στα πανιά της εργοδοσίας να δρα ανεξέλεγκτα, χωρίς να τηρεί ούτε καν τα στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας.”
Η ανακοίνωση και η κινητοποίηση του κλάδου για την Πρωτομαγιά ήταν μια καλή αρχή. Οφείλουμε όμως να διευρύνουμε και να κλιμακώσουμε τις δράσεις μας. Πρέπει να δυναμώσουν οι φωνές μας σε κάθε νησί και τουριστικό θέρετρο με ενωτικές πρωτοβουλίες και αγωνιστικές δράσεις. Γνωρίζουμε όλοι, όλες και όλ@ τα δισεκατομμύρια των κερδών που βγάζει κάθε χρόνο ο κλάδος από τη δική μας εργασία και είναι ντροπή τα αιτήματα μας να περιορίζονται σε έναν αυθαίρετο ρεαλισμό. Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ που ελέγχει την πλειοψηφία των σωματείων του κλάδου φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για τις υποτονικές δηλώσεις και δράσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα αλλά πρέπει και οι υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις να δοκιμάσουν τις μαχητικές τους προτάσεις στην αρένα της ταξικής πάλης και διεκδίκησης. 
Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για το μέλλον που μας ετοιμάζουν. Ένα μέλλον όπου οι ζωές μας είναι αναλώσιμες τόσο στους χώρους της δουλειάς όσο και στα πολεμικά παιχνίδια. Σε αυτό το μέλλον πρέπει να προτάξουμε το δικό μας όραμα, ένα όραμα ειρήνης και συμφιλίωσης με αξιοπρεπείς μισθούς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας. Οι συλλογικές και μαζικές δράσεις και κινητοποιήσεις είναι το μόνο αποτελεσματικό μέτρο προστασίας και οφείλουμε να πάρουμε περισσότερες πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση. Ή εμείς ή αυτοί. Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους.