ΕΥΑΘ: Προβλήματα στο δίκτυο ή… προβληματική λογική των ιδιωτικοποιήσεων;

Στη Θεσσαλονίκη έχει ήδη παραγγελθεί από τις 17 Γενάρη η διενέργεια προκαταρκτικής εισαγγελικής έρευνας για τις διακοπές νερού στην πόλη. Ο προϊστάμενος Εισαγγελίας Πρωτοδικών κ. Τσόγκας παρήγγειλε την έρευνα προκειμένου να διερευνηθεί αν στοιχειοθετούνται τα αδικήματα της κοινώς επικίνδυνης βλάβης και της έκθεσης σε κίνδυνο.

Ημερ.Δημοσίευσης
Συντάκτης
Χάρης Παπαδόπουλος

Εμείς δεν έχουμε καμιά ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη, και διατηρούμε την υποψία πως η εισαγγελική παραγγελία έγινε μονάχα για να εκτονωθεί κάπως η οργή του κόσμου στην πόλη για τις διακοπές νερού που κράτησαν πάρα πολλές μέρες. 
Παρ’ όλα αυτά, είναι γεγονός πως η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ, της εταιρείας που διαχειρίζεται το δημόσιο αγαθό του νερού στη Θεσσαλονίκη, είναι τόσο κραυγαλέα που είχε παρέμβει πάλι ο εισαγγελέας εγκλημάτων διαφθοράς το 2014. Αφορμή τότε ήταν οι εργασίες ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ που διενεργούνταν με χρήματα του Δημοσίου για να δοθούν «προίκα» στον ιδιώτη επενδυτή (εταιρεία «Άκτωρ») που θα αναλάμβανε την ΕΥΑΘ. 
Αλλά χρειάζεται ο εισαγγελέας για να καταλάβουμε πως τα πράγματα δεν πάνε καλά στην ΕΥΑΘ, όταν έχουν να γίνουν προσλήψεις στην επιχείρηση εδώ και δεκατέσσερα χρόνια; Χρειάζεται η παρέμβαση της κρατικής δικαιοσύνης για να αντιληφθούμε πως είναι ασυμβίβαστα πράγματα οι ιδιωτικοποιήσεις και το κυνήγι του κέρδους από τη μια και το δικαίωμα των ανθρώπων για ποιοτικές υπηρεσίες ύδρευσης; 
ΣΔΙΤ
Η ΕΥΑΘ, όπως και η αθηναϊκή ΕΥΔΑΠ, έχουν μεταφερθεί στο ΤΑΙΠΕΔ με σκοπό την πώληση μέρους των μετοχών τους. Το επιχείρημα της κυβέρνησης είναι πως δεν θα πωληθεί η πλειοψηφία των μετοχών στους ιδιώτες, αλλά «μόνο» το 11% της ΕΥΔΑΠ και το 23% της ΕΥΑΘ, ενώ το 51% των μετοχών και των δύο εταιρειών θα παραμείνει στο Δημόσιο. 
Όμως όλα αυτά δεν είναι παραχωρήσεις προς την απαίτηση των εργαζομένων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης να απολαμβάνουν φτηνό και καλής ποιότητας νερό. Αντίθετα, είναι η κατεύθυνση της ίδιας της Παγκόσμιας Τράπεζας που προτείνει στις πολυεθνικές εταιρείες να αποφεύγουν τις πλήρεις ιδιωτικοποιήσεις και να στρέφονται στις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) ως πιο επικερδείς και χαμηλότερου ρίσκου επενδύσεις! 
Το παραπάνω μοντέλο εφαρμόστηκε στην ύδρευση των πόλεων του Παρισιού και του Βερολίνου. Και στις δύο περιπτώσεις, οι εταιρείες νερού στο τέλος επανακρατικοποιήθηκαν. Και στις δύο πόλεις η τιμή του νερού αυξήθηκε, ενώ η ποιότητά του υποβαθμίστηκε, εξαιτίας των επενδύσεων που ΔΕΝ αναλάμβαναν οι ιδιώτες που ασκούσαν τη διοίκηση. Και στις δύο επανακρατικοποιήσεις, οι ιδιώτες αποζημιώθηκαν αδρά για όλα τα κέρδη που ΘΑ πραγματοποιούσαν κάποια στιγμή στο μέλλον, για να επιστρέψουν τις μετοχές τους! 
Να τονίσουμε ότι στη σύμβαση παραχώρησης της ΕΥΑΘ το 2014 είχε επίσης προβλεφθεί ανάλογος όρος αποζημίωσης του ιδιώτη, ακόμη και των πιθανών μελλοντικών του κερδών σε περίπτωση που το Δημόσιο τον έδιωχνε!
Όπως σε όλα τα μοντέλα ΣΔΙΤ, το κράτος αφήνει τη διαχείριση στον ιδιωτικό τομέα, υποστηρίζοντας ότι το Δημόσιο εξακολουθεί να κατέχει το 51% ή παραπάνω. Αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα επικοινωνιακό κόλπο, για να νομίζει ο κόσμος ότι εξακολουθεί να είναι υπό δημόσιο έλεγχο.
Οι ιδιωτικές εταιρείες έχουν εγγυημένο κέρδος, όποιες εξελίξεις και αν υπάρξουν, ακόμη και αυτή της επανακρατικοποίησης. 
Ομηρία
Τα παραδείγματα διεθνώς έχουν δείξει ότι οι ιδιωτικές εταιρείες δημιουργούν μικρότερες θυγατρικές οι οποίες στη συνέχεια «πουλάνε» εξειδικευμένες υπηρεσίες στην εταιρεία ύδρευσης, οδηγώντας σε μια πλήρη εξάρτησή της από αυτές. Η αποχώρηση έμπειρων στελεχών λόγω συνταξιοδότησης και η μη ανανέωση του προσωπικού της εταιρείας, όπως συμβαίνουν χαρακτηριστικά τα τελευταία χρόνια στην ΕΥΑΘ, δημιουργούν ένα «έλλειμμα γνώσης» και οδηγούν σε μια κατάσταση ομηρίας της από τις συνεργαζόμενες θυγατρικές, που έχουν τελικά και όλη την τεχνογνωσία. 
Έτσι, από τη στιγμή που θα ιδιωτικοποιηθεί η ΕΥΑΘ, ακόμη κι αν επανακρατικοποιηθεί κάποια στιγμή στο μέλλον, θα παραμείνει όμηρος των θυγατρικών αυτών.
Πανάκριβες χρεώσεις
Αυτό λοιπόν που ζήσαμε οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης με τις απανωτές διακοπές μέσα στη γεναριάτικη κακοκαιρία είναι απλώς μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει αν προχωρήσει το Υπερταμείο στην παραχώρηση των μετοχών και της διοίκησης της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ στους «επενδυτές»: Πανάκριβες χρεώσεις για ελεεινές υπηρεσίες, και σε κάθε κρίσιμη στιγμή να μην υπάρχει ούτε το στοιχειώδες προσωπικό. 
Με άλλα λόγια, ακόμη και για να εξασφαλίσουμε τα πιο βασικά δικαιώματα των ταπεινών, όπως το νερό, τον καθαρό αέρα, την υγεία και την παιδεία, πρέπει να αμφισβητήσουμε ολόκληρο το σύστημα! Για να λειτουργήσουν απλώς τα αυτονόητα, πρέπει ή οι τραπεζίτες και οι «επενδυτές» να είναι οι κερδισμένοι, ή οι εργαζόμενοι και οι αδικημένοι. Επειδή, σε όλα τα ζητήματα, στο τέλος πρέπει να ξεκαθαριστεί: πιο σημαντικοί είναι οι άνθρωποι ή τα κέρδη;

Φύλλο Εφημερίδας

Κατηγορία