Με όλο και μεγαλύτερη ένταση το τελευταίο διάστημα συνεχίζονται οι διαδικασίες για το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.
Ημερ.Δημοσίευσης
Πέρα από τον ΟΠΑΠ και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, στα άμεσα σχέδια του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) βρίσκεται η παραχώρηση περίπου 3.000 ακινήτων του δημοσίου: παραθαλάσσιες εκτάσεις (ανάμεσά τους και η παράκτια ζώνη της Αττικής, από το Φάληρο έως το Σούνιο), μαρίνες, κτίρια των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, 12 μεγάλα λιμάνια, στρατόπεδα, ακόμα και ολόκληροι οικισμοί.
Το «πλιάτσικο» από ντόπιους και ξένους καπιταλιστές αναμένεται να κορυφωθεί με την απόπειρα ιδιωτικοποίησης των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας (ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ και των δικτύων της ΔΕΗ), που αποτελούν πάντα το «φιλέτο» στις διαδικασίες μεταφοράς πλούτου από τα δημόσια ταμεία στα θησαυροφυλάκια των αρπακτικών της αγοράς.
Προπαγάνδα
Η κυβερνητική προπαγάνδα για τις διαβόητες «αποκρατικοποιήσεις» ισχυρίζεται ότι όλο αυτό το ξεπούλημα γίνεται για την αποπληρωμή του χρέους. Τα αίτια όμως είναι βαθύτερα. Ο πραγματικός τους στόχος είναι η ανεύρεση νέων και ασφαλών πεδίων για την κερδοφορία του κεφαλαίου: επενδύσεις με ελάχιστο ρίσκο και την καταβολή υποπολλαπλάσιου τιμήματος από την πραγματική αξία. Έτοιμες υποδομές, σίγουρα κέρδη και πολυάριθμη πελατεία.
Αντίθετα, η ιδιωτικοποίηση του νερού, του ηλεκτρικού, των μεταφορών, δεν πρόκειται να φέρει κανένα όφελος για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, όπως μας παραμυθιάζουν. Όπου εφαρμόστηκαν εκτεταμένα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων, το αποτέλεσμα ήταν χειρότερες και ακριβότερες υπηρεσίες για τον κόσμο.
Επαναφορά στο Δημόσιο
Η συγκυβέρνηση καταφεύγει στην πιο ακραία εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού, τη στιγμή που σε μια σειρά από χώρες έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για επαναφορά στο δημόσιο επιχειρήσεων και υπηρεσιών που είχαν δοθεί σε ιδιώτες.
Το αγγλικό μετρό, ενώ δούλευε με σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, τώρα ξανάγινε δημόσιο. Παράλληλα, γίνεται συζήτηση για επανακρατικοποίηση των βρετανικών σιδηροδρόμων, λόγω υψηλού κόστους χρήσης και άθλιων υπηρεσιών για τους επιβάτες. Στην Ολλανδία με νόμο και στην Ιταλία με δημοψήφισμα το 2011 απαγορεύεται η ιδιωτικοποίηση του νερού. Στο Παρίσι και σε πολλούς δήμους της Γερμανίας τα τελευταία χρόνια, το νερό ξαναπέρασε στην ευθύνη των δημοτικών αρχών, καθώς είχε φτάσει σε σημείο να μην πίνεται.
Απέναντι στα ιδεολογήματα της «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας» που δήθεν θα φέρουν δουλειές και καλύτερες παροχές, το εργατικό κίνημα και η Αριστερά, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει στόχο την κυβερνητική εξουσία, πρέπει να είναι ξεκάθαροι. Καμία ιδιωτικοποίηση, καμία εμπορευματοποίηση της δημόσιας περιουσίας και των κοινωνικών αγαθών.
Εθνικοποίηση και επαναφορά υπό δημόσιο έλεγχο όλων των ΔΕΚΟ στρατηγικής σημασίας, ως τμήμα των ριζοσπαστικών μέτρων αναστροφής της λιτότητας και εξυπηρέτησης των αναγκών της κοινωνίας. Αξιοποίηση των χιλιάδων ακινήτων του δημοσίου για τους άστεγους, τους μετανάστες και κάθε αδύναμο που χρειάζεται την προστασία του κράτους.