ΚΚΕ: Θεωρητικά προσχήματα την ώρα που η μάχη επείγει

Φωτογραφία

Η επίθεση στο πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε από τη σκοπιά μιας πιο προωθημένης για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης πρότασης, αλλά από τη σκοπιά του «τίποτα δεν μπορεί να γίνει».

Ημερ.Δημοσίευσης
Συντάκτης
Μαρία Μπόλαρη, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ά Αθήνας

Η ηγεσία του ΚΚΕ, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την άρνησή της για συμπαράταξη της Αριστεράς, εδώ και καιρό επιστρατεύει κάθε λογής επιχειρήματα. Το «σχήμα»-ανάλυση, που παρέθεσε στη βουλή τις προηγούμενες μέρες, ξεπερνά κάθε όριο. Οι αντιφάσεις και η αντιστροφή της πραγματικότητας είναι εμφανείς.

Οικονομία
Ο ΣΥΡΙΖΑ από «ευρωλάγνος» έγινε τώρα «δραχμολάγνος». Το εργατικό κίνημα όλα αυτά τα χρόνια, που παλεύει για την ανατροπή των μνημονίων, δεν σηκώνει τη δική του «σημαία», αλλά ενισχύει πτέρυγες του κεφαλαίου. Και ενώ όντως υπάρχουν μερίδες του κεφαλαίου –σωστά τους ονομάτισε η γ.γ. Αλ. Παπαρήγα, μεγαλοξενοδόχοι, εξαγωγείς, τσιμεντάδες– που σκέπτονται τα οφέλη μιας υποτίμησης, προς το παρόν συντάσσονται με την κεντρική επιλογή της αστικής τάξης για παραμονή στην ευρωζώνη. Η Αλέκα Παπαρήγα όμως λησμόνησε ότι η ντόπια και διεθνής κυρίαρχη τάξη έδωσαν τα ρέστα τους για να μην ενισχυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μην προκύψει η δυνατότητα συγκρότησης κυβέρνησης της Αριστεράς.
Όμως το σοβαρότερο λάθος και εξαιρετικά επικίνδυνο στην ανάλυση του ΚΚΕ είναι η εντυπωσιακή υποτίμηση του κινήματος στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Η υποτίμηση της δυνατότητας να επηρεάσει τις εξελίξεις, να ανοίξει το δρόμο για την αντικαπιταλιστική ανατροπή.
Είναι γεγονός ότι η αστική τάξη της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας διαπραγματεύονται τα δικά τους συμφέροντα μέσα στην ΕΕ. Όμως αυτό είναι τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που εκστόμισε η Αλ. Παπαρήγα ότι τα εκεί αριστερά κόμματα και κινήματα διαδηλώνουν, απεργούν, συγκρούονται κάτω από την επίδραση της αστικής τους τάξης.

Αδράνεια
Η επίθεση στο πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε από τη σκοπιά μιας πιο προωθημένης για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης πρότασης, αλλά από τη σκοπιά του «τίποτα δεν μπορεί να γίνει». Και μάλιστα με επιχειρήματα συντηρητικά που καμιά σχέση δεν έχουν με το μαρξισμό και το λενινισμό που επικαλείται το ΚΚΕ.
«Εάν φορολογήσετε το κεφάλαιο 45%, θα πάρουν τις επιχειρήσεις και θα φύγουν έξω. Πώς θα κάνετε συσσώρευση, πού θα βρείτε τα λεφτά για μισθούς και συντάξεις για χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ; Τι θα κάνετε με τις τράπεζες;». Ενδιαφέρουσες ερωτήσεις που αφορούν κρίσιμα διλήμματα για την Αριστερά. Όμως, η Αλ. Παπαρήγα ηθελημένα δεν είπε τι θα κάνει το ΚΚΕ, όταν βρεθούμε στην κατάσταση, όπου μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα επιχειρεί να ανατρέψει τις συνέπειες των μνημονίων, να επιβάλλει μέτρα υπέρ των φτωχών στρωμάτων, να φορολογήσει τον πλούτο, να σταματήσει την αιμορραγία από τους ξένους και ντόπιους τοκογλύφους.
Ούτε μπήκε στον κόπο να εξηγήσει πώς θα επιβληθεί η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αν το κίνημα και η Αριστερά δεν περάσουν τη δοκιμασία των ταξικών και πολιτικών μαχών που προηγούνται.
Εδώ να σημειώσουμε ότι εντύπωση μας έκανε η αναφορά στο δίλημμα: «μονοπώλια ή παραγωγικός λαϊκός συνεταιρισμός». Τι σημαίνει ο δεύτερος πόλος ενάντια στα μονοπώλια και σε τι διαφέρει από το σοσιαλισμό;
Ούτε καταλάβαμε πώς θα «αξιοποιηθεί» η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, όταν θα υπάρξει η λαϊκή εξουσία, συμφωνώντας βέβαια ότι πρέπει να σταματήσει κάθε σχέση με το Ισραήλ.

Κυβέρνηση Αριστεράς
Στο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχουμε επίγνωση, να προετοιμαζόμαστε και να προετοιμάζουμε την εργατική τάξη και τα φτωχά στρώματα για τον πόλεμο που θα δεχθούν. Να δουλέψουμε για την οργάνωση και την ενεργοποίησή τους, γιατί χωρίς αυτά δεν θα αντέξει η κυβέρνηση της Αριστεράς.
Το ΚΚΕ μιλώντας αφηρημένα για στρατηγικές επιλογές, σηκώνει λευκή σημαία απέναντι στις υπαρκτές επιλογές και τις επιθέσεις της κυρίαρχης τάξης.
Στιγμές σαν αυτές της 7ης Νοέμβρη στο Σύνταγμα, όταν μέσα σε τόνους χημικών ο κόσμος του ΠΑΜΕ ενώθηκε με τους άλλους διαδηλωτές, θα έπρεπε να ήταν καθημερινή εικόνα στους εργασιακούς χώρους και τις γειτονιές. Αντίθετα στα όσα ισχυρίζεται η ηγεσία του ΚΚΕ και η αρθρογραφία του «Ριζοσπάστη», η δυνατότητα για μια γενικευμένη εργατική και λαϊκή αντεπίθεση υπάρχει.

Φύλλο Εφημερίδας

Κατηγορία