Ο τελευταίος χρόνος ήταν ένας από τους πιο πυκνούς πολιτικά. Οι εκλογές που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση, το δημοψήφισμα και η υποταγή του στο πλαίσιο της ΕΕ, οι εκλογές του Σεπτέμβρη και η νέα ασταθής κυβέρνηση, συμπυκνώνουν με συντομία τους κορυφαίους σταθμούς του τελευταίου χρόνου. Το ίδιο πυκνή ήταν η χρονιά και για την Αριστερή Ενότητα, η οποία στο προηγούμενο πανελλαδικό της επικύρωσε την παραμονή της στο στρατόπεδο των «από κάτω», αποφασίζοντας να συνεχίσει να λειτουργεί σε αντικυβερνητική κατεύθυνση.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Το πολιτικό αυτό πλαίσιο οδήγησε τα μέλη της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ να αποχωρήσουν. Η ανασυγκρότηση των δυνάμεών μας αποτέλεσε το στόχο αυτού του διαστήματος και θα συνεχίσει να τίθεται πολύ υψηλά στην πολιτική ατζέντα.
Η ανασυγκρότηση όμως αυτή δεν περιλαμβάνει μόνο τις δυνάμεις της ΑΡΕΝ, αλλά και άλλες ριζοσπαστικές αριστερές δυνάμεις εντός των σχολών. Η αναζωογόνηση της φοιτητικής Αριστεράς θα βοηθήσει το φοιτητικό κίνημα να αρθρώσει έναν πολιτικό λόγο και να εμπνεύσει ξανά τους κάπως «άτονους» φοιτητές. Η ενότητα λοιπόν τέθηκε ως ζητούμενο της περιόδου και μέχρι τώρα έχουν γίνει προσπάθειες συνεννόησης με ευρύτερες δυνάμεις, κυρίως των ΕΑΑΚ και του ΑΡΔΙΝ, οι οποίες ως έναν βαθμό έχουν αποδώσει καρπούς.
Το πανελλαδικό θα μπορούσε να είναι μία διαδικασία περαιτέρω εμβάθυνσης της ενότητας μεταξύ αυτών των δυνάμεων, καθώς μια απόφαση για τη δημιουργία ενός πολιτικού μετώπου, το οποίο θα κατέβει στις φοιτητικές εκλογές, αν επικυρωνόταν, θα έδινε μια άμεση κατεύθυνση στα σχήματα της αριστερής ενότητας και ένα νέο βάρος στα καλέσματα για συνεργασία. Όμως δεν αρκεί να δημιουργηθεί ένα μέτωπο μόνο για τις φοιτητικές εκλογές. Μια εκλογική στρατηγική θα είναι θνησιγενής και θα αποτελέσει μοιραίο λάθος, αν επιτευχθεί μια τέτοια συνάντηση δυνάμεων, να περιοριστεί σε στενά εκλογικά όρια. Επομένως τίθεται εκ των πραγμάτων η συζήτηση για την ενότητα και τη δημιουργία ενός μετώπου, που θα υπερβαίνει και τις υπάρχουσες οντότητες, και δεν θα περιορίζεται στην εκλογική καταγραφή.
Η τρίτη και εξίσου ουσιαστική συζήτηση είναι αυτή της αντεπίθεσης. Οι δυνάμεις της αριστερής ενότητας, αλλά και της ευρύτερης Αριστεράς, οφείλουν να συζητήσουν τα άμεσα και πολλές φορές τα πιο κουραστικά ζητήματα, το πώς δηλαδή θα καταφέρουν να πετύχουν νίκες σε αυτή τη συγκυρία. Η αντεπίθεση του ανασυνταγμένου φοιτητικού κινήματος είναι η προϋπόθεση για την απόσυρση του νόμου Φίλη, για την παύση του διαλόγου για την παιδεία, αλλά και ευρύτερα για νίκες που ξεφεύγουν από τις φοιτητικές μάχες και συνδέονται ευρύτερα με την κοινωνία, όπως η μάχη για το Ασφαλιστικό και το Προσφυγικό.
Σε αυτά τα τρία ζητήματα θα μετρηθεί η αριστερή ενότητα και όχι μόνο στο επόμενο διάστημα. Ας κάνουμε αυτό το πανελλαδικό μια ευκαιρία για να δημιουργήσουμε τα σταθερά θεμέλια μιας ενωτικής και ανατρεπτικής πορείας.