Απεργία στο συγκρότημα Μπόμπολα: Οι εφημερίδες «Goal news», «Έθνος» και «Ημερησία» που ανήκουν στην Πήγασος Εκδοτική, ιδιοκτησίας Μπόμπολα, δεν κυκλοφόρησαν την Παρασκευή 17 Ιουλίου, ενώ δεν έγινε ανανέωση των σελίδων και στις ιστοσελίδες ethnos.gr, imerisia.gr και sentragoal.gr, λόγω της 24ωρης απεργίας που πραγματοποίησαν οι δημοσιογράφοι και οι διοικητικοί υπάλληλοι σε αυτές. Η Πήγασος Εκδοτική, που έχει προχωρήσει επανειλημμένα σε μειώσεις μισθών, τώρα δεν τους πληρώνει κιόλας.
Οι εργαζόμενοι στις παραπάνω εφημερίδες και ιστοσελίδες είναι δυόμισι μήνες απλήρωτοι, όπως καταγγέλλουν και τα ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, της ΕΠΗΕΑ και της ΕΣΠΗΤ, που σε έκτακτη συνεδρίασή τους αποφάσισαν την 24ωρη απεργία. Δεν έχουν καταβληθεί τα δεδουλευμένα Μαΐου και Ιουνίου και το επίδομα αδείας 2015.
Γίνονται έτσι φανεροί και οι εκβιασμοί που άσκησε μερίδα εργοδοτών σε βάρος εργαζομένων όχι μόνο για να ψηφίσουν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα αλλά για να προπαγανδίσουν υπέρ του. Γίνεται επίσης φανερό για πολλοστή φορά γιατί οι μεγαλοεργοδότες είναι υπέρ των μνημονίων. Για να μειώνουν τους μισθούς κατά το δοκούν αλλά και για να πληρώνουν όποτε θέλουν.
Ποτέ δουλειά την Κυριακή
Η πρώτη κλαδική απεργία ενάντια στο Μνημόνιο 3 έλαχε να είναι αυτή των εργαζομένων στο εμπόριο. Η απεργία είχε προγραμματιστεί πριν από την ψήφιση του νέου μνημονίου λόγω του ότι σε εφαρμογή του νόμου που ίσχυε ως τώρα η πρώτη Κυριακή σε περίοδο εκπτώσεων δεν θεωρείται πια αργία.
Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν δύο μαζικές συγκεντρώσεις. Η μία από την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ) και από το Σύλλογο Βιβλίου Χάρτου και η δεύτερη από το Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας (στην ουσία πρόσκειται στο ΠΑΜΕ). Κινητοποιήσεις κατά τη διάρκεια της απεργίας πραγματοποιήθηκαν επίσης στη Θεσσαλονίκη, στη Χαλκίδα, την Πάτρα κ.α.
Στην κινητοποίηση που καλούσε ο Σύλλογος Βιβλίου Χάρτου καταγγέλθηκε και η κατασταλτική λογική επιβολής του μνημονίου από τα ΜΑΤ του Τσίπρα και του Πανούση στη συγκέντρωση της Τετάρτης 15 Ιουλίου, όταν δυνάμεις των ΜΑΤ πρώτα ξυλοφόρτωσαν και μετά συνέλαβαν και παραπέμπουν μάλιστα και σε δίκη τον πρόεδρο του Συλλόγου Βιβλίου Χάρτου. Δείγμα της ποινικοποίησης της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης που ακολουθείται ως τώρα πιστά από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις.
Με το νέο μνημόνιο η κυβέρνηση Τσίπρα επιμένει στην αποτυχημένη πολιτική του ανοίγματος των καταστημάτων τις Κυριακές, στην ουσία στην πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Χωρίς μάλιστα πρόβλεψη, κάτι που ίσως περίμεναν πολλοί, για μισθολογικές αυξήσεις σε όσους δουλεύουν αυτήν τη μέρα, χωρίς καμιά δέσμευση για προσλήψεις προσωπικού από τους μεγαλοεργοδότες, που ευνοούνται από αυτή την απόφαση.
Ούτε καν τους ίσους όρους στην αγορά δεν κρατούν, καθώς λόγω της έλλειψης ρευστού στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού οι μικροέμποροι δεν ευνοούνται από το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Συνήθως το ανάποδο συμβαίνει. Κάτι άλλωστε που έχει παραδεχθεί με δηλώσεις του και το αντιδραστικό και υπέρ της συμφωνίας Τσίπρα και τοκογλύφων προεδρείο της ΕΣΕΕ.
Στον κλάδο των εμποροϋπαλλήλων, που έχει χτυπηθεί άσχημα από τα προηγούμενα μνημόνια και επικρατεί μεσαίωνας λόγω και των δυσκολιών που υπάρχουν παρά τη δράση των δύο σωματείων και της ΟΙΥΕ - έχει και ο μη συντονισμός της δράσης αυτών παίξει το ρόλο του -, δεν πρέπει να επικρατήσει η απογοήτευση. Μπορεί να προδόθηκε η ελπίδα για νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας που είχε υποσχεθεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο αγώνας μπορεί να είναι νικηφόρος.
Χρειάζεται να γίνει ένας κρίκος στην αλυσίδα των κινητοποιήσεων ενάντια στο Μνημόνιο 3. Και χρειάζεται να διορθωθούν και συνδικαλιστικά τα λάθη του παρελθόντος. Οι εργαζόμενοι αν δράσουν σαν μια γροθιά μπορούν να καταφέρουν να πετύχουν νίκες που θα αλλάξουν το κλίμα, θα προσδώσουν νέα πνοή στον αγώνα τους και θα βάλουν μια πολύτιμη παρακαταθήκη για τη συνολική ανατροπή των μνημονίων και της λιτότητας.
Απολύσεις με το τσουβάλι!
Πριν καλά καλά εκδοθεί το ΦΕΚ με τη συμφωνία κυβέρνησης και τοκογλύφων δανειστών που απελευθερώνει τις ομαδικές απολύσεις, μια σειρά εργοδότες αποθρασύνθηκαν και άρχισαν να προχωρούν σε απολύσεις ή και σε αναγκαστικές άδειες. Ο χορός ξεκίνησε από το Μετρό Θεσσαλονίκης. Τριάντα απολύσεις προφορικές, καθώς η εργοδοσία επικαλέστηκε αδυναμία να καταβάλει άμεσα τις αποζημιώσεις λόγω του capital control, κάτι που αναμένεται να λήξει από μέρα σε μέρα.
Οι απολύσεις είναι καθαρά εκδικητικές, γιατί έγιναν σε βάρος όσων εργαζομένων στον αρχαιολογικό τομέα του Μετρό Θεσσαλονίκης δεν δέχτηκαν να μπουν στη διαδικασία να συμμορφωθούν με τις προφορικές αναγκαστικές άδειες τις οποίες έκανε η κοινοπραξία. Και ενώ όλοι οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι εδώ και δύο μήνες.
Τα κρούσματα εργοδοτικής ασυδοσίας και αυθαιρεσίας όμως δεν σταματάνε στο Μετρό Θεσσαλονίκης. Αντίστοιχες πρακτικές ακολουθούν και άλλες επιχειρήσεις στον ιδιωτικό τομέα. Μία από αυτές είναι οι «Παππάς Ανελκυστήρες», που εδρεύει στον Ασπρόπυργο.
Η εργοδοσία στην εταιρεία αυτή είχε ανακοινώσει αναγκαστικές άδειες μόλις ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα. Τώρα, και ενώ ο αγώνας των εργοδοτών υπέρ του ΝΑΙ δικαιώνεται από την κυβέρνηση Τσίπρα, οι αναγκαστικές άδειες μετατρέπονται σε απολύσεις. Η δικαιολογία των εργοδοτών είναι το πάγωμα των έργων, η «αφερεγγυότητα» της ελληνικής αγοράς προς τους ξένους επενδυτές, αλλά και η οικονομική κατάσταση που διαμορφώθηκε με το κλείσιμο των τραπεζών. Όλα αυτά όμως είναι οικτρά ψέματα.
Στην πραγματικότητα η εταιρεία σημειώνει κέρδη και με το παραπάνω, καθώς έχει υπογράψει σύμβαση πολλών εκατομμυρίων με την COSCO ενώ συμμετέχει σε έργα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και απλά ρίχνει στις πλάτες των εργαζομένων τα βάρη της κρίσης.
«Λοκ άουτ» και στη «ΒΙΚΗ»
Τα ιδιότυπα λοκ άουτ που επιβάλλουν μια σειρά εργοδοτών με το καθεστώς αναγκαστικών αδειών αυξάνουν μέρα με τη μέρα. Σε αυτό το καθεστώς υποχρεώθηκαν να μπουν και οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο αλλαντικών «ΒΙΚΗ» στην Άρτα. Και εδώ όπως και σε άλλες περιπτώσεις η εργοδοσία επικαλείται οικονομικές δυσχέρειες.
Η υποκρισία της εργοδοσίας της αλλαντοβιομηχανίας «ΒΙΚΗ» δεν έχει τελειωμό, αφού έδωσε υποχρεωτικές άδειες ενώ μέχρι τώρα είχε τόση δουλειά που καλούσε τους εργαζόμενους να δουλεύουν υπερωρίες, τις οποίες μάλιστα δεν πλήρωνε. Όλο το προηγούμενο διάστημα η εταιρεία είχε αφήσει απλήρωτους τους εργαζόμενους που είχαν συγκροτημένα δικαιώματα και χρόνια δουλειάς. Ή σε άλλες περιπτώσεις προσέφευγε στα καλά που για τους εργοδότες έχουν θεσπίσει τα μνημόνια τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή στο να απολύουν τους παλαιότερους και έχοντες κατοχυρωμένα δικαιώματα και «καλύτερους» μισθούς εργαζόμενους και να τους αντικαθιστούν με νέους χαμηλόμισθους και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενους.
Για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι θυσιάζονται για να ξεπεράσει την κρίση η αλλαντοβιομηχανία, που τα προηγούμενα χρόνια κατέγραφε κέρδη από τον ιδρώτα των ίδιων των εργαζομένων. Ο αγώνας τους, ζητώντας τη στήριξη όλων των εργαζομένων του νομού, και η άμεση διεκδίκηση να τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα, να σταματήσουν οι απολύσεις και να μη χαθεί καμιά θέση εργασίας είναι η μόνη λύση που τους απομένει.