Ο απίστευτα βαρύς χειμώνας, που έπληξε φέτος τις ΗΠΑ, απασχόλησε διεθνώς τα ΜΜΕ, για την πρωτοφανή δριμύτητα του ψύχους σε μια «εύκρατη» περιοχή του πλανήτη.
Ημερ.Δημοσίευσης
Αλλά –όπως σε κάθε φυσικό φαινόμενο– λιγότερος λόγος έγινε για τα κατασκευασμένα από τους ανθρώπους «ακραία φαινόμενα» όπως η φτώχεια και η ανισότητα –που σε τέτοιες στιγμές γίνονται αιτίες θανάτου.
Οι μητροπόλεις του πιο ισχυρού καπιταλισμού παγκόσμια αποδείχθηκαν ανίκανες να αξιοποιήσουν τον τεράστιο συσσωρευμένο πλούτο τους για να διασφαλίσουν σε κάποιους ανθρώπους το στοιχειώδες: την επιβίωση. Οι ιστορίες θανάτων αστέγων στη διάρκεια του φετινού χειμώνα ήταν πολλές στα αμερικάνικα ΜΜΕ. Άλλες πόλεις δεν είχαν υποδομές, σε άλλες οι υποδομές ήταν σε κακό χάλι, και σε άλλες ήταν υπερπλήρεις για να καλύψουν τον μεγάλο αριθμό αστέγων που υπάρχει στις ΗΠΑ του Ομπάμα, οι οποίες κατά τα άλλα «βγαίνουν από την κρίση».
Το ζήτημα των αστέγων προϋπήρχε στις ΗΠΑ από την εποχή της ανάπτυξης. Ωστόσο έχει πάρει δραματικές διαστάσεις μετά την κρίση του 2008. Ένας μεγάλος αριθμός αστέγων σήμερα στις ΗΠΑ είναι νεόπτωχοι, άνθρωποι που είχαν δουλειά και σπίτι, πριν πληρώσουν την κατάρρευση στην οποία οδήγησε η «φούσκα» των ακινήτων.
Στο μεταξύ οι φτωχοί πληρώνουν και την «ανάκαμψη». Η ανάκαμψη στις ΗΠΑ έχει σωστά ονομαστεί «άνεργη». Είναι επίσης «χαμηλόμισθη». Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα από τα πιο υψηλά ποσοστά αστέγων έχει η Bay Area, μια από τις περιοχές των ΗΠΑ που μπήκε γρήγορα σε τροχιά ανάκαμψης. Όποιος δεν έχει κρατήσει μια καλοπληρωμένη θέση στις τεχνολογικές βιομηχανίες, δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, τώρα που η ανάπτυξη παρασύρει και πάλι τις τιμές των ακινήτων προς τα πάνω.
Η μαζική εμφάνιση εξαθλιωμένων ενοχλεί τα «Golden Boys» της περιοχής. Ενώ οι άστεγοι πλήττονταν από τη βαρυχειμωνιά, ο Greg Gopman , ιδρυτής της εταιρείας Angel Hack, εξέφρασε την αποστροφή του προς τους «ξεπεσμένους» του Σαν Φρανσίσκο. Ο Gopman φαίνεται πως θα ήθελε ένα είδος Απαρτχάιντ: «Δεν υπάρχει τίποτα θετικό να κερδίσουμε με το να τους κρατάμε τόσο κοντά μας».
Ίσως το πιο αποκαλυπτικό περιστατικό για την ταξική οπτική του καθενός απέναντι στα «φυσικά φαινόμενα» είναι από το Σικάγο. Εκεί το μαχητικό συνδικάτο των εκπαιδευτικών παρέδωσε μαθήματα συνδικαλιστικής-κοινωνικής δράσης, όταν απαίτησε και επέβαλε να μείνουν κλειστά τα δημόσια σχολεία, κερδίζοντας την εκτίμηση των γονιών και της τοπικής κοινωνίας, που δήλωσαν ευγνώμονες, επειδή «κάποιος νοιάζεται για τα παιδιά μας». Οι Αρχές αρχικά ήθελαν να ανοίξουν τα σχολεία. Ενώ ένα εργατικό σωματείο φρόντιζε για την υγεία των παιδιών μέσα στο ψύχος, ο κρατικός αρμόδιος, ο δήμαρχος Ραμ Εμμάνουελ, ήταν σε διακοπές στην Ινδονησία.
Οι ακραίες συνθήκες δεν αποτελούν στιγμές «εξαίρεσης», απλώς αναδεικνύουν με πιο δραματικό τρόπο τα βαθιά προβλήματα ανισότητας και κοινωνικών προτεραιοτήτων που υπάρχουν πάντοτε στις καπιταλιστικές κοινωνίες και στις ΗΠΑ το κοινωνικό χάσμα ανάμεσα στους «από πάνω» και τους «από κάτω» αυξάνεται δραματικά τα τελευταία χρόνια, καθώς κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν από την «ανάκαμψη» του Ομπάμα.
*Βασισμένο σε άρθρο στο socialistworker.org, το οποίο έχει αναδημοσιευτεί μεταφρασμένο στο Rproject.gr.