Το εκλογικό σκορ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 6 Μάη ήταν πενιχρό. Τη στιγμή της μετακίνησης εκατοντάδων χιλιάδων προς τα αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκέντρωσε 75.428 ψήφους (1,19%). Όμως ακόμα και αυτή η «στενή» βάση συντρίφτηκε στις 17 Ιούνη: με 20.589 ψήφους (0,33%) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ φαίνεται να επιστρέφει στα χωρίς λόγο και προοπτική «κατεβάσματα» της άκρας Αριστεράς στις εκλογές περασμένων δεκαετιών.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων της (55.000 άνθρωποι) μετακινήθηκε στις 17/6 στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας αυθορμήτως το δρόμο του Ενιαίου Μετώπου στις ηγεσίες των οργανώσεων που συγκροτούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Αυτή η αντίθεση είναι ουσιαστική και δεν καλύπτεται ούτε με τους συνήθεις βερμπαλισμούς, ούτε με την υπόσχεση μιας «σοβαρής μελέτης»… στο μέλλον.
Το πρόβλημα αυτό ήταν ορατό από πολλές οργανώσεις και στελέχη της διεθνούς επαναστατικής Αριστεράς, που τοποθετήθηκαν «κομψά», αλλά και εγκαίρως.
Δημοσιεύουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το αντίστοιχο κείμενο των σ. της τροτσκιστικής 4ης Διεθνούς. Πρόκειται για τμήμα του διαλόγου μεταξύ της 4ης Διεθνούς και του ελληνικού τμήματός της, της ΟΚΔΕ, που συμμετέχει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ήταν αναγκαίο να υποστηρίξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ
Αντιμετωπίσαμε ένα ερώτημα: Δεδομένης της εκστρατείας της «τρόικα» ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αρνείται να εφαρμόσει τις πολιτικές λιτότητας, θα έπρεπε ή όχι να υποστηρίξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή του την εναντίωση στη σημερινή πολιτική της ελληνικής άρχουσας τάξης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η απάντησή μας, όπως και σχεδόν όλων των τμημάτων της Διεθνούς, είναι καθαρή: είναι αναγκαίο να υποστηρίξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ως τώρα έχει εναντιωθεί στις πολιτικές λιτότητας αξιοσημείωτα, με την άρνησή του να δημιουργήσει ή να στηρίξει μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει αυτές τις πολιτικές.
Ανακινείτε ένα άλλο ζήτημα, επιστρέφοντας στις διατυπώσεις των πέντε βασικών σημείων του ΣΥΡΙΖΑ, εξηγώντας πως αυτά δεν είναι μεταβατικά αιτήματα. Γνωρίζουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια συμμαχία όπου κυριαρχούν οι αριστεροί ρεφορμιστές. Ξέρουμε πως δεν συμμερίζονται την αντίληψή μας για το μεταβατικό πρόγραμμα. Είναι επίσης αλήθεια ότι οι διατυπώσεις των αιτημάτων του ΣΥΡΙΖΑ αλλάζουν συχνά, αλλά πέρα από τις διατυπώσεις, απορρίπτουν το μνημόνιο της ΕΕ, δεσμεύονται για μορατόριουμ αποπληρωμής του χρέους, απορρίπτουν τα μέτρα λιτότητας, που έχουν ήδη εφαρμοστεί, και συγκεκριμένα αρνούνται, ως τώρα, κάθε συμφωνία με τα σχέδια της ΕΕ. Αυτή η θέση, πέρα και πάνω από την ποικιλία στις δηλώσεις των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πως έχει επιβεβαιωθεί επίσημα.
Εξ ορισμού, ένα μεταβατικό αίτημα συχνά δεν είναι ρητά (ή ακόμα και γενικά) αντικαπιταλιστικό, καθώς ξεκινά από το υπαρκτό επίπεδο συνείδησης: Πρέπει από την αρχή να θεωρείται θεμιτό από μια πλατιά μερίδα του πληθυσμού. Είναι η πάλη για την εφαρμογή του, σε μια κατάσταση ανοιχτής κρίσης, που «αποκαλύπτει» τις αντικαπιταλιστικές του επιπτώσεις και κάνει εφικτή την άνοδο του επιπέδου συνείδησης και αγωνιστικότητας. Από τη δική μας οπτική, η απόρριψη του μνημονίου και των μέτρων λιτότητας, το μορατόριουμ στο χρέος για την ακύρωσή του –έστω το μεγαλύτερο μέρος του– μπορεί πράγματι να ανταποκριθεί στο σημερινό επίπεδο συνείδησης, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μια τομή που κάνει εφικτή την εκκίνηση μιας μεταβατικής δυναμικής.
Για άλλη μια φορά, κάτω από αυτές τις συνθήκες, πρέπει ή όχι να υποστηρίξουμε αυτή την πολιτική; Πρέπει ή όχι να βρεθούμε αλληλέγγυοι στο πλευρό του ελληνικού λαού και στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, με την υποστήριξη όλης της ελληνικής και διεθνούς ριζοσπαστικής Αριστεράς; Η απάντησή μας είναι ναι, πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι.
Αυτό λέει η ανακοίνωσή μας, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Οι πιέσεις από τις άρχουσες τάξεις είναι τεράστιες. Είναι πιθανό πως θα εμφανιστούν διαφοροποιήσεις, πως θα υπάρξουν αναδιατάξεις στην Αριστερά και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε όλα αυτά, αλλά σε αυτή τη φάση ο ΣΥΡΙΖΑ κρατάει γερά και πρέπει να υποστηριχτεί, γιατί τα μέλη και οι ψηφοφόροι του θα μας ακούσουν στο βαθμό που θα τους έχουμε υποστηρίξει ενάντια στους εχθρούς του ελληνικού λαού.
Δεν πιστεύουμε πως μια πολιτική που, στο όνομα πιθανών μελλοντικών προδοσιών, οδηγεί τους επαναστάτες να εναντιώνονται στο ΣΥΡΙΖΑ είναι σωστή. Προτιμούμε μια ενωτική πολιτική, ενότητα των οργανώσεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς, συνδικαλιστική ενότητα και ενότητα του κινήματος στη βάση, ιδιαίτερα ενθαρρύνοντας και στηρίζοντας όλες τις εμπειρίες αυτό-οργάνωσης. Αυτό είναι επίσης το νόημα της στάσης μας υπέρ μιας σύγκλισης του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ, και στην προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης ενάντια στη λιτότητα. Είναι σε κάθε περίπτωση μια πρόταση προς συζήτηση, προκειμένου να αντιτάξουμε ένα μπλοκ ενάντια στη λιτότητα απέναντι στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Ξέρουμε πως τα εμπόδια σε αυτή την ενωτική πολιτική είναι τεράστια, κυρίως εξαιτίας της πολιτικής του ΚΚΕ, αλλά απέναντι στην έκταση των καπιταλιστικών επιθέσεων δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να προτείνουμε το δρόμο και τα μέσα της εργατικής ενότητας.
Αυτή η προοπτική πρέπει να συνδυαστεί με τη συνεργασία όλων των αντικαπιταλιστών που είναι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και σε κάποιες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και πέρα από αυτόν και στο συνδικαλιστικό κίνημα και στα άλλα κινήματα.
Δεδομένης της σημασίας της Ελλάδας, αυτή η συζήτηση θα συνεχιστεί. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει όλα τα ερωτήματα, αλλά σε μια τέτοια κατάσταση είναι καθήκον των επαναστατών και της Τέταρτης Διεθνούς να αναζητούν τους τρόπους να εφαρμοστεί μια ενωτική και αντικαπιταλιστική πολιτική.
6 Ιούνη 2012