Πετυχημένο το Φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ

Η συνέχεια στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία και τις σχολές

Χιλιάδες άνθρωποι το επισκέφτηκαν, νέοι και μεγαλύτεροι, Συριζιώτες και μη, ανάμεσά τους και αρκετοί μαθητές. Ενδεικτικά, η εκτίμηση είναι ότι το Σάββατο 6 Οκτώβρη οι επισκέπτες ξεπέρασαν τους 15.000. Το μουσικό πρόγραμμα σε συνδυασμό με το οικονομικό εισιτήριο ήταν ένας καλός λόγος για να έρθει  κάποιος-α.

Δεν ήταν όμως ο μόνος. Οι επισκέπτες αφιέρωσαν πολύ χρόνο για να περάσουν από τα τραπεζάκια των συλλογικοτήτων, να συζητήσουν, να εκφράσουν τις αγωνίες τους, να προμηθευτούν υλικό. Πολλοί ένιωθαν την ανάγκη να πουν πότε έγιναν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και  να προτείνουν βήματα για τη συνέχειά του: «να φαινόμαστε περισσότερο», «να προκαλέσουμε απεργίες», «να δώσουμε απάντηση στο φασισμό» κ.ά.

Το ενδιαφέρον του κόσμου τράβηξαν και τα τραπεζάκια των Φοιτητών και Μαθητών Ενάντια στο Σύστημα, της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό», αλλά και της «Εργατικής Αριστεράς». Με λίγα λόγια το φεστιβάλ λειτούργησε σαν ένα μεγάλο ραντεβού όχι μόνο της νεολαίας, αλλά και του κόσμου της Αριστεράς που ήρθε για να συζητήσει, να διερευνήσει, να δηλώσει παρόν.

Το στοιχείο που χρειάζεται να κρατήσουμε ήταν ότι κάποιες συζητήσεις ήταν ιδιαίτερα πετυχημένες. Καταρχήν η κεντρική εκδήλωση, με τις ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα, του ανθρακωρύχου και του Ερίκ Τουσέν, συγκέντρωσε χιλιάδες κόσμου. Ιδιαίτερα η ομιλία του ανθρακωρύχου Λισάρδο Σουάρεζ διακόπηκε αρκετές φορές από τα χειροκροτήματα του κόσμου, ενώ όλοι στο τέλος φώναξαν το σύνθημα «El pueblo unido, jamas sera vencido» («Λαός ενωμένος, ποτέ  νικημένος»).

Μεγάλη ήταν και η επιτυχία  της αντιφασιστικής συζήτησης, της πιο μαζικής μετά την κεντρική. Εκατοντάδες κόσμου την παρακολούθησαν και κάθισαν μέχρι το τέλος, δηλώνοντας και με αυτό τον τρόπο την «κρισιμότητα της κατάστασης», αλλά και το ενδιαφέρον που υπάρχει για το θέμα. Η επιλογή να οργανωθεί η συγκεκριμένη συζήτηση με κέντρο το φασιστικό κίνδυνο ήταν απόλυτα σωστή.

Με πολλή ζωντάνια και μαζικότητα έγινε και η συζήτηση που οργάνωσε η ομάδα φύλου.  Φυσικά το ζήτημα της γυναικείας καταπίεσης και του σεξισμού δεν μπορεί να αφορά μόνο μια ειδική ομάδα και θα πρέπει να γίνει προσπάθεια να διαποτίζει σαν λογική όλες τις συζητήσεις και δράσεις μας.

Ενδιαφέρον υπήρξε και για τη συζήτηση που οργανώθηκε για τα σώματα ασφαλείας (δεν ξέρουμε πότε και από ποιους αποφασίστηκε βέβαια). Γύρω από το χώρο που οργανώθηκε η συγκεκριμένη συζήτηση υπήρξε κινητικότητα και πηγαδάκια με αντικρουόμενες απόψεις. Από ό,τι φαίνεται, υπάρχει ενδιαφέρον για τα «δύσκολα θέματα» και η συζήτηση θα πρέπει να συνεχιστεί.

Κατά τη διάρκεια του τριημέρου φάνηκε τελικά ότι οι συζητήσεις που είχαν επιτυχία ήταν αυτές για τις οποίες είτε είχε γίνει πολλή και συλλογική δουλειά είτε υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον που προέκυπτε από την επικαιρότητα. Αντίθετα υπήρξαν συζητήσεις που αδικήθηκαν, όπως η συζήτηση για την παιδεία ή πολύ περισσότερο για τη νεολαία και την εργασία.

Για το ίδιο το φεστιβάλ αξίζει να πούμε ότι δούλεψαν εκατοντάδες άνθρωποι για το στήσιμό του, για τη λειτουργία του μέσα στο τριήμερο, αλλά και για το ξεστήσιμό του, όταν τελείωσε. Νέοι από όλες τις συλλογικότητες, αλλά και ανένταχτοι, αφιέρωσαν πολύ χρόνο και όρεξη για να πετύχουν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Επίσης θα πρέπει να αναφερθούμε στους νέους και τις νέες που δούλεψαν στις γειτονιές, για να γίνει γνωστό το φεστιβάλ, ιδιαίτερα στους νέους του ΣΥΡΙΖΑ 7ου διαμερίσματος, που επί 10 μέρες είχαν ανοιχτό το περίπτερο στο μετρό Πανόρμου.

Όμως το βασικό ζήτημα ήταν και είναι η πραγματική σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τη νεολαία. Η διαδικασία του ίδιου του φεστιβάλ έδειξε ότι χρειαζόμαστε στενότερους και περισσότερους δεσμούς με τον κόσμο της εργασίας και της παιδείας. Το επόμενο διάστημα θα χρειαστεί η νεολαία να συμμετέχει ουσιαστικά στις τοπικές συνελέυσεις του ΣΥΡΙΖΑ, να πρωτοστατήσει στη δημιουργία σωματείων, να φτιάξει πρωτοβουλίες αγώνα στα πανεπιστήμια, ομάδες στα σχολεία, να συμμετέχει στις αντιφασιστικές πρωτοβουλίες που στήνονται. Αυτή η εμπλοκή μας με τον κόσμο στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, σπουδών και κάθε άλλης δράσης, θα διαμορφώσει τη διαδικασία της ενότητας, παράλληλα βέβαια με τις συζητήσεις και τις συμφωνίες.

Ταυτόχρονα η νεολαία έχει να ανοίξει τη συζήτηση για την ανατροπή του συστήματος και τη διεκδίκηση μιας άλλης κοινωνίας, έχοντας επίγνωση και συνείδηση ότι είναι η γενιά στην οποία έχει πέσει το βάρος να δώσει τη μάχη της εποχής μας για να νικήσουμε μια και καλή.