Φύλλο Νο 318 (27 Αυγούστου 2014)

Τα περί τάφου του Μ. Αλεξάνδρου είναι αριστερή παρέκκλιση της ΝΔ. Η γνήσια θέση του σκοταδιστικού κόμματος είναι ότι ο Μ. Αλέξανδρος ζει, όπως εξάλλου και η γοργόνα η αδελφή του, και ο μεν πρώτος θα κάνει επενδύσεις σε ακίνητα με τα λεφτά που συσσώρευσε εκπολιτίζοντας τους Ινδούς, η δε αδελφή του θα φέρει κρουαζιερόπλοια με τουρίστες. Πράγματα βεβαίως πιο πιστευτά από όλες τις εξαγγελίες της κυβέρνησης.

Μέσω διαρροών στην εφημερίδα «Το Βήμα», η κυβέρνηση γνωστοποίησε μέρος του νέου Ποινικού Κώδικα, που σχεδιάζει η επιστημονική επιτροπή του υπουργείου Δικαιοσύνης και αναμένεται να κατατεθεί στη βουλή τον ερχόμενο Οκτώβριο-Νοέμβριο.

Η οικονομική κρίση στην ευρωζώνη συνεχίζεται και ακόμα και η «ατμομηχανή» Γερμανία πέρασε σε ύφεση, ενώ η Γαλλία βυθίζεται σε πολιτική κρίση. Πάνω σε αυτό το υπόβαθρο, οι αντιπαραθέσεις διαφόρων καπιταλιστικών κέντρων απογειώνονται και η διεθνής συγκυρία «μυρίζει» όλο και περισσότερο αίμα αθώων.

Ο  Ολάντ «παραίτησε» την κυβέρνησή του στη Γαλλία γιατί κάποιοι υπουργοί δεν συμφωνούν με την καταστροφική οικονομική πολιτική της λιτότητας. Τι αντιλαμβάνονταν ως καταστροφικό; Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το γαλλικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μειώθηκε κατά 2,86% μεταξύ 2008 και 2013. Η ανεργία έκανε ρεκόρ τον Ιούλιο με 3,4 εκατ. ανέργους αλλά ως ποσοστό είναι 10%. Οι μισθοί έχουν απλώς παγώσει.

Επίσχεση εργασίας ξεκίνησαν από τις 19 Αυγούστου οι εργαζόμενοι του πλοίου «LARKS» της εταιρείας Egnatia Seaways που εκτελεί δρομολόγια στη γραμμή Ηγουμενίτσα - Μπάρι, Μπρίντιζι, με απόφαση της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ).

Μία ακόμη υπογραφή καταδίκης εργαζομένων στα μνημονιακά πρότυπα υπέγραψε η κυβέρνηση Σαμαρά.

Μπροστά σε νέα μείωση των μισθών τους βρίσκονται οι εργαζόμενοι στο Διεθνές Αεροδρόμιο Αθηνών Ελ. Βενιζέλος, όπως καταγγέλλει το Συνδικάτο Εργαζομένων του Αεροδρομίου (ΣΕΕ-ΔΑΑ) σε επιστολή του προς τον ΟΑΣΑ και το υπουργείο Μεταφορών.

Η κυβέρνηση πέρυσι και φέτος πανηγυρίζει για την άνοδο του αριθμού των τουριστών που επισκέπτονται την Ελλάδα.

Η συνεχής κινητοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων ενάντια στην ψευτοαξιολόγηση, η εξαθλίωση των εργαζομένων όπως εκφράστηκε από τις κινητοποιήσεις στην COSCO, από τις κινητοποιήσεις των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών και του Δρομοκαΐτειου, το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων και η συνεχής υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, η παρατεταμένη ανεργία που αγγίζει ή και ξεπερνάει τα 2 εκατομμύρια κόσμο αν συνυπολογίσουμε και την ανασφάλιστη εργασία, το 30% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που δουλεύει απλήρωτο ή με μεγάλες καθυστερήσεις στη μισθοδοσία, οι περικοπές στις συντάξεις, η προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης, έχουν συσσωρεύσει σε όλο τον κόσμο μια οργή, που πρέπει να εκφραστεί στο συλλαλητήριο στα εγκαίνια της ΔΕΘ, το Σάββατο 6 Σεπτέμβρη.

Τι είναι ο αντιρατσιστικός νόμος που προωθεί η κυβέρνηση; Είναι μια προσπάθεια τροποποίησης (εκσυγχρονισμού) της αντιρατσιστικής νομοθεσίας του 1979, αλλά και εναρμόνισης με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Ταυτόχρονα είναι μια απόπειρα να μπει υπό έλεγχο η εντελώς ανεξέλεγκτη ρατσιστική, συμμορίτικη και κρατική βία, που έχει βλάψει πολύ σοβαρά το διεθνές κύρος της χώρας.

Ο Μάικλ Μπράουν ήταν το τελευταίο θύμα ενός ακήρυχτου πολέμου του αμερικανικού κράτους ενάντια στον φτωχό μαύρο πληθυσμό. Η τοπική κοινωνία, με την εξέγερσή της ενάντια στην αστυνομική βία, έφερε στο επίκεντρο τη ζοφερή πραγματικότητα πίσω από τη «μεταφυλετική» βιτρίνα της «χώρας με μαύρο πρόεδρο» και πυροδότησε πανεθνικές αντιδράσεις. Απέναντι σε αυτήν την εξέγερση, το αμερικανικό κράτος έδειξε τα δόντια του. Το Φέργκιουσον βρέθηκε υπό κατοχή.

Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου προλογίζοντας ένα πρόσφατο βιβλίο του Βασίλη Λιόση (Τα κοινωνικοπολιτικά μέτωπα στην Τρίτη Κομουνιστική Διεθνή, εκδόσεις ΚΨΜ 2014) αναφέρεται σε «μια αξιοπρόσεκτη άνοδο του ενδιαφέροντος για ιστορικά θέματα, τα οποία όχι σπάνια τροφοδοτούν παθιασμένες πολιτικές συζητήσεις». Ερμηνεύει μάλιστα αυτήν τη στροφή του ενδιαφέροντος προς το ιστορικό παρελθόν μέσω του «κεντρίσματος» από «τα δυσεπίλυτα ερωτήματα ενός σκληρού παρόντος».
Έτσι είναι.

Η Λιβύη προστίθεται στις εστίες έντασης στην περιοχή με δραματικό τρόπο.

Σε διάστημα περίπου ενός μηνός είχαμε ομοφοβικές επιθέσεις: κατά γκέι ζευγαριού στην Αθήνα (από αστυνομικούς μάλιστα), κατά ζευγαριού λεσβιών (στη Θεσσαλονίκη), και κατά μίας τρανς στη Θεσσαλονίκη. Επίσης στο Παγκράτι ακόμη μία. Η μόνη που απαντήθηκε είναι αυτή στο Παγκράτι. Όπως έλεγε και το κείμενο που μοιράστηκε στο Παγκράτι, «όσοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι μπορούν να επιβάλλουν τις ρατσιστικές/ομοφοβικές απόψεις και πρακτικές στην καθημερινότητά μας, να μετατρέψουν τους δημόσιους χώρους σε ελεγχόμενες/αποστειρωμένες ζώνες και να γεννήσουν λογικές apartheid στις γειτονιές μας, είναι γελασμένοι και θα μας βρουν μπροστά τους».