Φύλλο Νο 365 (20 Ιούλη 2016)

Το «σύντομο καλοκαίρι» της σχετικής και αβέβαιης ηρεμίας ύστερα από την ψήφιση του τρίτου μνημονίου διαταράσσεται ήδη από προβλήματα που προδιαγράφουν εκρηκτική συνέχεια. Όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα («κανόνια» από μεγάλες επιχειρήσεις, εκτιμήσεις για παράταση της ύφεσης για το 2016 αλλά και το 2017, έκρηξη ιδιωτικών χρεών) αλλά και όλα τα πολιτικά «στρατηγήματα» της κυβέρνησης (που συνοψίζονται στις νέες αδειοδοτήσεις των καναλιών και στη μάχη ερεισμάτων στο δικαστικό σώμα και στο «βαθύ κράτος», στην αλλαγή του εκλογικού νόμου και στη συνταγματική αναθεώρηση) είναι τα αδιάψευστα στοιχεία μιας κρίσης διαχείρισης των συνεπειών του τρίτου μνημονίου, που άρχισε πολύ νωρίς, κυριολεκτικά από την «επόμενη μέρα» της ψήφισής του.

Ο ι μύθοι οι σχετικοί με την καταγραφή του παρελθόντος είναι βολικοί και εύχρηστοι. Τα συμβάντα του χτες πλάθονται καταπώς εξυπηρετούν πολιτικές ανάγκες του σήμερα. Και οι ιστορικοί και πολιτικοί, που θέλουν να πατήσουν φρένο στην πορεία της Ιστορίας, να κρατήσουν στη ζωή το εκμεταλλευτικό σύστημα που έχει φάει τα ψωμιά του, αγαπούν να βρίσκουν καταφύγιο σε κατασκευασμένους μύθους.

Μαζικότατη η πορεία αλληλεγγύης και αντίστασης στους πρόσφυγες που διοργανώθηκε στις 14 Ιούλη. Αντιρατσιστικές οργανώσεις όπως η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, ο Συντονισμός σωματείων, φοιτητικών συλλόγων και συλλογικοτήτων για το προσφυγικό και μεταναστευτικό, η Ροσινάντε, το ΕΕΚ, αλλά και πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς όπως η Λαϊκή Ενότητα και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, διαδηλώσαμε μαζί με τους πρόσφυγες. Δυναμικά ντόπιοι - μετανάστες και πρόσφυγες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, από το City Plaza και όχι μόνο, βροντοφωνάξαμε μαζί στο κέντρο της Αθήνας «Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά, σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά», δείχνοντας και στην πράξη ότι μπορούμε όχι μόνο να συνυπάρξουμε, αλλά μαζί να αγωνιστούμε για καλύτερη ζωή για όλους!

Το πρόσφατο αποτυχημένο αιματηρό πραξικόπημα στην Τουρκία έφερε ξανά στην επιφάνεια με ηχηρό τρόπο τη δημόσια συζήτηση περί «ασφάλειας» της γειτονικής χώρας.

Γαλλία:
Η μάχη για τον νόμο Ελ Κομρί δείχνει να σταματά. Είναι αρκετά νωρίς για να γίνει πλήρης απολογισμός. Το ότι ο νόμος πέρασε, είναι ήδη ένα πολύ σημαντικό πισωγύρισμα στους εργασιακούς χώρους, αν αρχίσει να εφαρμόζεται. Το ότι πέρασε ύστερα από μια πρωτοφανή αντίσταση, βαραίνει επιπλέον, καθώς μπορεί να καλλιεργηθεί αίσθημα «αδυναμίας». Από την άλλη, η καταφυγή (δύο φορές) σε παράκαμψη του κοινοβουλίου, για να μπορέσει να περάσει, αφήνει βαθιά εκτεθειμένο τον Ολάντ και μετριάζει την αίσθηση «ήττας». Το ότι τα συνδικάτα καλούν από τώρα για τις 15 Σεπτέμβρη, είναι μια καλή αρχή. Και η επιτυχία ή αποτυχία αυτής της κινητοποίησης θα είναι και ένα πρώτο σοβαρό δείγμα για τον απολογισμό…

Η κυβέρνηση Τσίπρα καθοδηγεί έναν ακόμη γύρο επίθεσης στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, των συνταξιούχων, της νεολαίας, συνεχίζοντας την πολιτική αναδιανομής εισοδημάτων και ισχύος προς όφελος των «από πάνω», την πολιτική της ακραίας λιτότητας και του αυταρχισμού, σε στενή συνεργασία με την ΕΕ. Παράλληλα, επιταχύνει το (θατσερικής έμπνευσης) πρόγραμμα ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και περιφρουρεί με ξεχωριστό ζήλο την πολιτική εγκλεισμού και περιθωριοποίησης χιλιάδων προσφύγων-θυμάτων της φτώχειας και του πολέμου.