Μετά από 5 βδομάδες το κίνημα των καταλήψεων έχει αρχίσει να βρίσκει δυσκολίες. Πολλές καταλήψεις ανοίγουν και ταυτόχρονα γεννιούνται ερωτήματα: Τι κέρδισαν οι καταλήψεις; Η αντίσταση σταματά; Το κίνημα μπορεί να συνεχιστεί, και πώς;
Ημερ.Δημοσίευσης
Το πιο σημαντικό που κατάφεραν οι καταλήψεις ήταν η μη εφαρμογή του νόμου. Μέσα στις καταλήψεις η προοπτική για ανατροπή ήταν και είναι εφικτή. Ακόμα και στις τελευταίες συνελεύσεις, ο αριθμός των φοιτητών που στήριξε τα πλαίσια αγώνα όχι μόνο δε μειώθηκε, αλλά και σε πολλές σχολές συνεχώς αυξανόταν (Πάντειος: αύξηση 40 ψήφων). Οι δηλώσεις-απειλές Διαμαντοπούλου, Σαμαρά, ΛΑΟΣ, ΜΜΕ έδειξαν πόσο φοβήθηκε συνολικά το πολιτικό σύστημα. Μιλούσανε για μειοψηφίες, έβγαζαν παράνομες τις καταλήψεις. Η πίεση όμως των φοιτητών και των καθηγητών οδήγησε τη Διαμαντοπούλου να παρανομήσει απέναντι στον ίδιο της το νόμο. Το χουντικό πρόσωπο της κυβέρνησης φάνηκε με την απόφαση να διαλέξει το ίδιο το υπουργείο τούς νέους μάνατζερ των σχολών.
Το κίνημα έχει δυναμική
Ο κόσμος είναι πλέον πεισμένος ότι ο νόμος-πλαίσιο και κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης έχει σκοπό τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Σε πολλές σχολές, η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ δεν έμπαιναν στις συνελεύσεις και μετά τις 5 εβδομάδες των καταλήψεων οι καθεστωτικές παρατάξεις έχουν απονομιμοποιηθεί. Όμως ο κόσμος ξέρει ότι, για να είναι νικηφόρο το κίνημα, πρέπει να είναι μαζικό. Χαρακτηριστικά, οι πρωτοετείς λένε ότι εμπιστεύονται το κίνημα μόνο αν κλείσουν όλες οι σχολές. Μια μερίδα φοιτητών που ήταν διστακτική δεν πείστηκε ότι οι καταλήψεις μπορούν να νικήσουν. Τα πλαίσια αντικατάληψης εξέφραζαν μια μερίδα κόσμου που δεν είχε πειστεί για τους αγώνες. Ήθελαν να δουν να μαζικοποιείται το κίνημα και να μεγαλώνει η σιγουριά ότι με την κατάληψη και τις δράσεις η κυβέρνηση της λιτότητας, της φτώχειας, θα ανατραπεί. Αυτή την αμφιβολία πρέπει να τη σπάσουμε με δράσεις!
Το φοιτητικό κίνημα δεν σταματά...
Συνεχίζουμε διεκδικώντας και οργανώνοντας τη συμμετοχή των φοιτητικών συλλόγων (είτε με κατάληψη είτε χωρίς) στις απεργιακές κινητοποιήσεις και στη 24ωρη γενική απεργία στις 19/10. Με εξορμήσεις σε σχολεία και χώρους εργασίας, οι φοιτητές να εμπλακούν με τους εργαζόμενους, να οργανώσουν κοινές εκδηλώσεις και να στηρίξουν τις κινητοποιήσεις. Για να κερδηθεί το στοίχημα πρέπει να δημιουργηθούν πρωτοβουλίες που να ανοίγουν τη συζήτηση μεταξύ των χώρων που αγωνίζονται, όπως η Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία σε Αθήνα και Πάτρα (βλ. σελ. 14). Οι καταλήψεις στηρίζουν με τον δικό τους αγώνα τους αγώνες των σχολείων, των εργαζομένων.
Ιδιαίτερα σήμερα που ο κόσμος αντιστέκεται στις απολύσεις, στα χαράτσια, στις ιδιωτικοποιήσεις, το σύνθημα «Κανένας μόνος του στην κρίση» δίνει ελπίδα και τη σκυτάλη από τους φοιτητικούς αγώνες στην υπόλοιπη κοινωνία.