Οι προσυνταξιοδοτικές εφεδρείες έφτασαν και 20.000 υπάλληλοι βλέπουν την πόρτα της εξόδου από το δημόσιο. Οι οργανικές θέσεις τους καταργούνται. Αυτοί οι εργαζόμενοι άφησαν κενά γραφεία, όπου εξυπηρετούνταν άλλοι εργαζόμενοι. Η εξυπηρέτηση δεν ήταν πάντα η καλύτερη, ήταν όμως δωρεάν. Οι συνθήκες, μπρος και πίσω από το γραφείο κάθε δημόσιου υπάλληλου, ήταν στοιχειωδώς αξιοπρεπείς.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Οι εργαζόμενοι που άρον-άρον πετάγονται από τις υπηρεσίες τους είναι έμπειροι, με δυνατότητες να προσφέρουν στους συναλλασσόμενους, αλλά και στους συναδέλφους τους.
Διάλυση υπηρεσιών
Έτσι, στις συγκοινωνίες, στο καταχείμωνο, ανακοινώθηκαν δρομολόγια συχνότητας καλοκαιριού, αφού δεν υπάρχουν επαρκείς οδηγοί και εργαζόμενοι κατάλληλοι για τις ειδικότητες που απαιτούνται. Οι στάσεις λεωφορείων και οι σταθμοί του μετρό θυμίζουν μικρές διαδηλώσεις, οι επιβάτες στριμώχνονται ασφυκτικά για να χωρέσουν, τα τρένα κυκλοφορούν χωρίς τους απαραίτητους ελέγχους, ήδη. Τα «ατυχήματα» είναι πλέον θέμα χρόνου και η μετακίνηση με τα Μαζικά Μέσα Μεταφοράς ακριβότερη.
Για εφορίες θα πρέπει να ψάχνουμε σε διπλανά χωριά και μακρινές συνοικίες για να περιμένουμε σε μια τεράστια ουρά, αφού το προσωπικό μειώθηκε και θα κλείσουν υπηρεσίες. Θα αποτελούσε χαρμόσυνο γεγονός να μη βλέπουμε εφοριακό, αλλά θα βλέπουμε ιδιώτες «κυνηγούς κεφαλών» που, σαν τις απεχθείς και αδίστακτες εισπρακτικές εταιρίες των τραπεζών, θα αρπάζουν το σπιτάκι κάθε φτωχού, αφήνοντας τους «συναδέλφους» τους πλούσιους ακόμα πιο ανεξέλεγκτους από σήμερα.
Στα ασφαλιστικά ταμεία, αφού έχουν απολυθεί οι συμβασιούχοι και οι εργαζόμενοι με stage, το ορατότατο, από καιρό, πρόβλημα έκδοσης συντάξεων και γενικών συναλλαγών στους κλάδους υγείας, «χτυπάει κόκκινο». Ατέλειωτες ουρές και καθυστερήσεις για το παραμικρό. Ασφαλισμένοι δεν πηγαίνουν καν στα νοσοκομεία, ξέροντας ότι το πιθανότερο είναι να μην δικαιολογήσουν τίποτα απολύτως τα ταμεία τους και να μη βρουν άκρη.
Από τους φορείς που διαλύονται μέσω «συγχώνευσης», αν πάρουμε το ΙΓΜΕ για παράδειγμα, θα καταλάβουμε ότι, μετά την απόλυση των 200 από τους 350 εργαζομένους του, τα υπόγεια νερά δεν θα ελέγχονται επαρκώς, οι προληπτικοί κίνδυνοι από κατολισθήσεις, σεισμούς, φωτιές κ.λπ. δεν θα αντιμετωπίζονται, η υδροδότηση προβληματικών περιοχών δεν θα διασφαλίζεται, ο ορυκτός πλούτος δεν θα απογράφεται και η ενεργειακή επάρκεια δεν θα στηρίζεται. Αυτά θα ανατεθούν, ως «φυσική συνέπεια», σε ιδιώτες επιχειρηματίες, μαζί με τη διαχείριση των προγραμμάτων ΕΣΠΑ ύψους προς το παρόν 23 εκατ. ευρώ.
Στους ιδιώτες
Όποιος εμπιστεύεται περισσότερο τους ιδιώτες από το δημόσιο θα πρέπει να… βρίσκει εύκολα και φτηνά καράβι για τη Γαύδο, αλλά και τη Ρόδο, χειμώνα-καλοκαίρι, να προτιμάει να γίνονται οι έλεγχοι για την ασφάλεια των τροφίμων από το LIDL αντί από τον ΕΦΕΤ και να διαχειρίζεται τα σκουπίδια ο Μπόμπολας αντί οι δήμοι.
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-τραπεζιτών δεν θα σταματήσει στις υπάρχουσες εφεδρείες. Οι εκπαιδευτικοί με το τέλος της σχολικής χρονιάς θα πάρουν σειρά. Το σχέδιο είναι να απολυθούν τον Ιούνιο18.000-20.000 εκπαιδευτικοί στο σύνολο των 185.000 που εργάζονται σήμερα. Η παράδοση της εκπαίδευσης στα κοράκια των αγορών είναι γνωστό και παλιό «όνειρο» της Διαμαντοπούλου. Μαζί με τη διάλυση του ΕΙΝ (σίτιση και στέγαση φοιτητών) θα είναι σούπερ δώρο στους σχολάρχες και τους εργολάβους.
Η περαιτέρω συρρίκνωση των δημόσιων υπηρεσιών θα εξακολουθήσει με τη μείωση του 30% των οργανικών μονάδων, μέχρι το τέλος του 2011. Ο δρόμος προς την κόλαση θα ανοίξει πλήρως από τις αρχές του 2012, οπότε μέσω της «αξιολόγησης» θα απολύονται πανεύκολα δημόσιοι υπάλληλοι ως «πλεονάζοντες» ή ως «ακατάλληλοι». Μόνο που «κατάλληλοι» δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα βρεθούν ποτέ. Γιατί θα ψάχνουν για ευέλικτους, ανασφάλιστους και κακοπληρωμένους ιδιωτικούς υπάλληλους. Με την… καθοριστική διαφορά ότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες θα είναι πανάκριβες και επισφαλείς για τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Μετατρεπόμαστε όλοι σε «πελάτες» σχολείων, νοσοκομείων, συγκοινωνιών, κοινωνικών υπηρεσιών και, αν δεν σταματήσουμε τις εφεδρείες, «θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά».
Μισθολόγιο
Το ενιαίο «μισθολόγιο» και οι αέναες μετακινήσεις όσων «κρατικών» υπαλλήλων απομείνουν θα αποτελειώσουν τη λειτουργία των όποιων δημοσίων δομών γλυτώσουν. Η εντατικοποίηση της αισχρά πληρωμένης εργασίας, σε όποιο σημείο της χώρας βρεθεί ο κάθε υπάλληλος για να καλύψει πραγματικά κενά (που θα έχουν δημιουργήσει οι μνημονιακές κυβερνήσεις), είναι φανερό ότι θα υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο τις υπηρεσίες προς τους πολίτες.
Ο μισθός των δημοσίων υπαλλήλων έχει πέσει ήδη στο μισό και μετά τη φοροκαταιγίδα για να καλυφθούν τα έσοδα που δεν έρχονται από τους μεγαλοεπιχειρηματίες, δεν θα μένουν ούτε οι 12 κουτσουρεμένοι μισθοί ανά έτος. Αν μετακινείται, κιόλας, ο «κρατικός» υπάλληλος θα πρέπει να πληρώνει επιπλέον έξοδα (νοίκι κ.λπ.) από τα 700, 600 ή 500 ευρώ μισθό.
Η σύνδεση της όποιας πενιχρής αύξησης με τη «στοχοθεσία» και την «παραγωγικότητα» καταλαβαίνουμε σε πιο επίπεδο παραχωρήσεων και υποχωρήσεων θα ρίξει τον κάθε υπάλληλο. Οι δημόσιοι υπάλληλοι συντηρούσαν την αγορά στις γειτονιές και βοηθούσαν ανέργους, χαμηλοσυνταξιούχους και όποιο συγγενή ή φίλο δεν είχε επαρκείς πόρους. Η αλληλεγγύη ήταν δεδομένη στην εργατική τάξη. Τώρα, η «εισφορά αλληλεγγύης» πηγαίνει στους τραπεζίτες. Όσο για τους «εργοδότες» του ιδιωτικού τομέα, τι καλύτερο μέτρο σύγκρισης από ένα ρημαγμένο δημόσιο τομέα σε μισθούς και εργασιακές σχέσεις!
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο αρνούνται να τα αποδεχτούν όλα αυτά. Η αγανάκτηση, η αίσθηση της απίστευτης αδικίας και η πλήρης απονομιμοποίηση της κάθε κυβέρνησης κυριαρχούν στο χώρο. Και η επιθυμία των αντιστάσεων παραμένει, σε πείσμα των συνδικαλιστικών ηγεσιών των κομμάτων εξουσίας.