Μια άλλη κυβέρνηση «έκτακτης ανάγκης», αυτή του Μάριο Μόντι στην Ιταλία, αντιμετωπίζει επίσης τα πρώτα κρας-τεστ.
Ημερ.Δημοσίευσης
Με τα μέτρα που ανακοίνωσε, κατόρθωσε να ενώσει τις τρεις ιταλικές εργατικές συνομοσπονδίες σε μια κοινή δράση μετά από έξι χρόνια. Οι ηγεσίες τους αρκέστηκαν σε 3ωρη στάση εργασίας, αλλά σε μια σειρά χώρους δουλειάς οι εργαζόμενοι την «ξεχείλωσαν» σε 24ωρη (κάτι που τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνει «παράδοση» της βάσης των ιταλικών συνδικάτων απέναντι στην προκήρυξη στάσεων εργασίας από τις ηγεσίες).
Σωματεία στις συγκοινωνίες, στις τράπεζες, στη δημόσια διοίκηση δίνουν τη συνέχεια με μια σειρά απεργιακές αποφάσεις. Όταν ακόμα και οι επιεικώς «μετριοπαθείς» UIL και η CISL υποχρεώνονται να κινητοποιηθούν μετά από χρόνια αδράνειας, υπάρχουν οι δυνατότητες να ξαναδούμε το ιταλικό εργατικό κίνημα στις καλύτερες στιγμές του...