ΚΚΕ: Διστακτική στροφή ή άμυνα στις πιέσεις;

Η ηγεσία του ΚΚΕ επιμένει στην προβολή των ιδεολογικών, πολιτικών διαφορών για να απορρίψει τη συμπαράταξη της Αριστεράς. Όμως οι ανατροπές που φέρνει η οικονομική και πολιτική κρίση, οι πιέσεις που μπαίνουν από τον κόσμο του ΚΚΕ και το ευρύτερο αγωνιστικό δυναμικό την υποχρεώνουν να γίνεται πιο ευέλικτη στις θέσεις της, πιο πολιτική.

Απαντήσεις

Η αυτάρκεια και η αφ’ υψηλού κριτική έχουν περιοριστεί. Η ανάγκη να απαντήσει στον ΣΥΡΙΖΑ και σε άλλα αριστερά κόμματα της Ευρώπης είναι πια εμφανής.
Δημοσιεύοντας τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της Ισπανίας, ο «Ρ» ισχυρίστηκε ότι η άνοδος της Ενωμένης Αριστεράς και του ΚΚ Ισπανίας συνέβη γιατί το κόμμα αυτό υπόσχεται μια καλύτερη διαχείριση του συστήματος. Ακολούθησε δημόσια αντιπαράθεση κειμένων, με την Ενωμένη Αριστερά να διαμαρτύρεται και το ΚΚΕ να απαντά, κατηγορώντας την για υποταγή στην ΕΕ.
Το ΚΚΕ πριν από μήνες είχε επίσης ασκήσει έντονη κριτική στο αδελφό και «καθαρό» ΚΚ Πορτογαλίας για τη συνεργασία του με το Μπλόκο. Τώρα καταδέχθηκε να συνομιλήσει δημοσίως με ένα «ευρωλάγνο» κόμμα. Παρά τα όσα άξια κριτικής έχει η ΕΑ και το ΚΚΙ, το ΚΚΕ επέλεξε να κάνει κριτική στα εύκολα (απάντηση του τμήματος Διεθνών Σχέσεων του ΚΚΕ). Η «καθαρότητα» του ΚΚΕ είναι επιλεκτική. Στη σύνοδο των εργατικών και κομμουνιστικών κομμάτων που οργάνωσε, παραβρέθηκε και το ΑΚΕΛ, το «αδελφό κόμμα» που κυβερνά στην Κύπρο και που συνυπέγραψε τις ακραία αντιδραστικές αποφάσεις της ΕΕ στις 9/12. Όμως τόσο το ΠΓ του ΚΚΕ όσο και ο «Ριζοσπάστης», δεν έχουν ακόμα «ξεσπαθώσει» ούτε κατά του ΑΚΕΛ ούτε κατά του Χριστόφια…
Επειδή το ΚΚΕ πιέζεται ακόμα και από αδελφά κόμματα για τις επιλογές του στην Ελλάδα της κρίσης και των μεγάλων ποσοστών της Αριστεράς, η Αλ. Παπαρήγα υποχρεώνεται να εξηγήσει. Στην ομιλία της στη 13η Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών κομμάτων («Ρ», 11/12) αναφέρεται «στη δουλειά από τα κάτω κυρίως» για να υπάρξει συσπείρωση δυνάμεων σε κοινονωνικοταξική βάση, πλατιά διαφώτιση για την κρίση… Τα παραδείγματα που χρησιμοποιεί, είναι σκέτη λαθροχειρία. Διόδια, εισιτήρια στις παραλίες, χαράτσια της ΔΕΗ, απεργίες για τους μισθούς και τις συντάξεις, για τις εφεδρείες κ.λπ. Όλα αυτά όπου το ΠΑΜΕ είναι μόνο ένα τμήμα του κινήματος και όχι το πρωτοπόρο του.

Ταξική πάλη

Στην ίδια ομιλία η Αλ. Παπαρήγα έβαλε ως καθήκον «την κλιμάκωση της ταξικής πάλης ώστε –όσο γίνεται– να μπουν εμπόδια στα χειρότερα μέτρα… να κερδηθεί χρόνος για την αντεπίθεση…». Ακόμα πιο προσεκτική είναι η ανακοίνωση του ΠΓ για τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 9/12 («Ρ», 15/12). Καλεί ακόμα και εκείνα τα Κομουνιστικά και Εργατικά κόμματα που παραδόθηκαν στην ΕΕ να αντιταχθούν… Η ανακοίνωση σωστά επισημαίνει ότι εκτός από βαθιά αντιλαϊκή, η απόφαση της συνόδου δεν θα βοηθήσει στην έξοδο από την κρίση και σε ανάκαμψη, ούτε σε μείωση του δημόσιου χρέους. Όμως αυτή η διατύπωση αντιφάσκει με άλλες τοποθετήσεις του ΚΚΕ. Παράδειγμα η συχνή κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ για τη φράση του Αλ. Τσίπρα ότι το μνημόνιο δεν δούλεψε, δεν απομάκρυνε την κρίση και την ύφεση.
Στη συζήτηση στη βουλή για την έγκριση του προϋπολογισμού, η Αλ. Παπαρήγα λίγο ασχολήθηκε με αυτόν. Αφιέρωσε την τοποθέτησή της στην «αποδόμηση» των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκινώντας όμως από την παραδοχή ότι δεν είναι κόμμα της αστικής διακυβέρνησης, αλλά κόμμα που δρα στο κίνημα. Πρόκειται για παραδοχή η οποία για πρώτη φορά διατυπώνεται από το ΚΚΕ και από τόσο επίσημα χείλη.

Νόμισμα

Η ηγεσία του ΚΚΕ κάνει ότι δεν ξέρει την τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ «καμιά θυσία για το ευρώ» (μην ξεχνάμε ότι μεγάλο τμήμα του ΣΥΝ λέει «έξω από το ευρώ»), όταν το ίδιο σωστά ισχυρίζεται ότι το «ευρώ ή εθνικό νόμισμα» είναι ψευτοδίλημμα, για να απορρίψει κάθε προοπτική συνεργασίας.
Η Αλ. Παπαρήγα, απαντώντας στο τελευταίο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι μια αριστερούτσικη κυβέρνηση το μόνο που θα κάνει, είναι να κερδίσει χρόνο για την ανασύνταξη της αστικής τάξης. Για να στηριχθεί αυτή η άποψη, στον Κυριακάτικο «Ρ» στις 18/12 δημοσιεύονται δύο άρθρα. Το πρώτο με υπογραφή Ι. για την Αργεντινή, όπου ασκείται κριτική στο εκεί ΚΚ, γιατί δεν έβαλε το ζήτημα εξουσίας. Το δεύτερο του Π. Μεντρέκα με τίτλο «Αριστερή-αντιμνημονιακή κυβέρνηση: Φάρσα ή τραγωδία», το οποίο εντοπίζει σωστά όλες τις πιέσεις και τις δυσκολίες μιας αριστερής κυβέρνησης, αλλά αποφεύγει να πει πώς το ΚΚΕ θα απαντούσε ή τι θα έκανε. Το κεντρικό ερώτημα παραμένει και είναι αυτό με το οποίο ξεκινά το άρθρο: «Την ώρα που ο λαός δεινοπαθεί και ο πόλεμος στη ζωή του κλιμακώνεται, είναι ώρα για φάρσες;». Αν ήθελε το ΚΚΕ, θα μπορούσε να ρίξει τις δυνάμεις του στη μάχη και εκεί να πείσει για τη γραμμή του.
Οι σ. του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ δεν πρέπει να επιτρέψουν στην ηγεσία τους καμιά αναδίπλωση. Οι υπόλοιποι έχουμε την υποχρέωση να κλιμακώνουμε την αντίσταση, να παίρνουμε πρωτοβουλίες συντονισμού, να οργανώνουμε τη συμπαράσταση. Η συμπαράταξη της Αριστεράς μπορεί να κάνει πραγματικότητα τον εφιάλτη του Καρατζαφέρη: την Ελλάδα «Κούβα της Μεσογείου».