Η περικύκλωση του Ιράν από τους ιμπεριαλιστές παίρνει όλο και πιο επιθετική μορφή το τελευταίο διάστημα.Το πρόσφατο μπαράζ σκληρών κυρώσεων έχει χαρακτηριστεί σωστά από την Τεχεράνη «οικονομικός πόλεμος».
Μια επίθεση στο Ιράν μπορεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Ωστόσο, ό,τι κάνει πιθανή μια τέτοια «τρέλα» είναι η καπιταλιστική κρίση, που οξύνει όλους τους «παραλογισμούς» του συστήματος.
Η υστερία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν είναι παντελώς αστήρικτη. Στοιχειωδώς σοβαροί αναλυτές επισημαίνουν πως η έκθεση της ΙΑΕΑ δεν έχει τίποτε το νέο, επαναλαμβάνει τις «υποψίες» του 2004 και του 2008, με στοιχεία που προέρχονται αποκλειστικά από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Δεν γνωρίζουμε αν το Ιράν αναπτύσσει ή όχι πυρηνικά για στρατιωτικούς σκοπούς. Υπάρχει ένας σοβαρός λόγος που κάνει τις σκέψεις απόκτησης πυρηνικών όπλων έντονες στην Τεχεράνη: Είναι η ίδια η ιμπεριαλιστική περικύκλωση που την απειλεί.
Παρεμπιπτόντως, είχε συζητηθεί στο παρελθόν η προοπτική μετατροπής της Μέσης Ανατολής σε «ελεύθερη από πυρηνικά όπλα ζώνη». Ναυάγησε όταν η Ουάσιγκτον ζήτησε να εξαιρεθεί το Ισραήλ...
Το Ιράν κατηγορείται γενικόλογα για «επιθετικότητα». Σύμφωνα με το ίδιο το Πεντάγωνο, είναι μια χώρα με «αυστηρά αμυντικό δόγμα, σχεδιασμένο να επιβραδύνει τυχόν εισβολή για να επιβάλει μια διπλωματική λύση». Το δόγμα των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και του Ισραήλ από την άλλη το έχουν ζήσει στο πετσί τους εκατομμύρια Ιρακινοί, Αφγανοί, Παλαιστίνιοι, Λιβανέζοι…
Το άλλο μεγάλο έγκλημα του Ιράν είναι ότι υποστηρίζει τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς. Πρόκειται για τις δύο μεγαλύτερες πολιτικές δυνάμεις στο Λίβανο και την Παλαιστίνη, αν οι εκλογές έχουν καμία σημασία. Προφανώς δεν έχουν, αν ρίξει κανείς μια ματιά στα καθεστώτα που στηρίζει η «δημοκρατική» Δύση, με κορυφαίο το κάστρο ενάντια στον ιρανικό «εξτρεμισμό», τη Σαουδική Αραβία…
Η περικύκλωση του Ιράν από τους ιμπεριαλιστές παίρνει όλο και πιο επιθετική μορφή το τελευταίο διάστημα.
Το πρόσφατο μπαράζ σκληρών κυρώσεων έχει χαρακτηριστεί σωστά από την Τεχεράνη «οικονομικός πόλεμος». Στις ΗΠΑ επικυρώθηκε η ποινικοποίηση των συναλλαγών με την Ιρανική Κεντρική Τράπεζα, που απειλεί κάθε ξένη τράπεζα, με αποκλεισμό από το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η σύνοδος υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. στις 30 Γενάρη θα συζητήσει την επιβολή εμπάργκο στο ιρανικό πετρέλαιο και οι πληροφορίες λένε πως ξεπεράστηκαν οι αντιδράσεις χωρών που εξαρτώνται από το Ιράν (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία κ.ά.). Ηδη η Σαουδική Αραβία δηλώνει έτοιμη να καλύψει το κενό που θα δημιουργήσει το εμπάργκο.
Αυτή η εκστρατεία κυρώσεων θα έπρεπε να έχει ήδη καταγγελθεί από την Αριστερά. Τα «ειρηνικά» μέσα μπορούν να ρημάξουν ζωές, όπως συνέβη στο Ιράκ με τις κυρώσεις ανάμεσα στον πρώτο και το δεύτερο πόλεμο του Κόλπου, που προκάλεσαν χιλιάδες θανάτους. Θα έπρεπε να έχουν ήδη καταγγελθεί από την Αριστερά και για ένα δεύτερο λόγο, που προκύπτει επίσης από την εμπειρία του Ιράκ: Οι οικονομικές κυρώσεις συνήθως οδηγούν στη στρατιωτική επέμβαση. Τα think tank της αμερικανικής Δεξιάς ήδη χτυπάνε τα τύμπανα του πολέμου. Οι προκριματικές των Ρεπουμπλικάνων εξελίσσονται σε μια κούρσα προς τα δεξιά και έχουν επαναφέρει το «bomb-bomb-bomb Iran» στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το Ρεπουμπλικάνικο Κόμμα κατηγορεί τον Ομπάμα πως αφήνει το Ισραήλ ανυπεράσπιστο και η εμπειρία έχει δείξει ότι κάθε τέτοια επίθεση οδηγεί τους Δημοκρατικούς σε δεξιά μετατόπιση.
Είναι γεγονός πως η αμερικανική κυβέρνηση διστάζει μπροστά σε μια στρατιωτική επίθεση στο Ιράν. Ο υπουργός Αμυνας Λίον Πανέτα επεσήμανε πως μια στρατιωτική δράση «θα μπορούσε να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην περιοχή». Οι ΗΠΑ θέλουν να εξαντλήσουν κάθε διπλωματικό και οικονομικό μέσο, με το βλέμμα στις βουλευτικές εκλογές του Μάρτη, όπου ελπίζουν να ισχυροποιηθεί μια «μετριοπαθής» πτέρυγα στο ιρανικό καθεστώς. Η πραγματικότητα είναι αντίστροφη. Η περικύκλωση του Ιράν συσπειρώνει γύρω από το καθεστώς τον ιρανικό λαό, ακόμα και όσους διαφωνούν με το πυρηνικό πρόγραμμα.
Το Ισραήλ δείχνει πιο ετοιμοπόλεμο. Ο Εχούντ Μπαράκ δήλωσε πως το Ισραήλ δεν μπορεί να περιμένει αν οι διπλωματικές ενέργειες του Ομπάμα θα έχουν επιτυχία... Η βρετανική «Daily Mail» ισχυρίζεται πως το Ισραήλ θα χτυπήσει «αργά ή γρήγορα» το Ιράν και εκτιμά πως οι ΗΠΑ θα παρέχουν τελικά την υποστήριξή τους.
Η υποστήριξη αυτή είναι ήδη εδώ. Ξεκινά άμεσα η μεγαλύτερη αμερικανοϊσραηλινή άσκηση εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Στο πλαίσιό της χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες αποβιβάζονται στο Ισραήλ, όπου θα εγκατασταθεί και αμερικανικό κέντρο διοίκησης.
Ενα σκληρό παιχνίδι απειλών είναι σε εξέλιξη. Καθώς ο Αχμαντινετζάντ ξεκινά περιοδεία στη Λατινική Αμερική (για να βρει νέους αγοραστές για το ιρανικό πετρέλαιο), η εκπρόσωπος του αμερικανικού ΥΠΕΞ προειδοποίησε: «Καθιστούμε απόλυτα σαφές στις χώρες όλου του κόσμου ότι δεν είναι η στιγμή να εμβαθύνουν τις σχέσεις τους όσον αφορά την ασφάλεια και την οικονομία με το Ιράν». Οι ΗΠΑ συγκεντρώνουν μεγάλη αεροναυτική δύναμη στον Περσικό Κόλπο, κοντά στα Στενά του Ορμούζ, όπου στις αρχές Γενάρη διεξάγονταν ιρανικά ναυτικά γυμνάσια. Η Τεχεράνη έχει προειδοποιήσει πως αν επιβληθεί εμπάργκο, θα απαντήσει αποκλείοντας τα Στενά. Από το Ορμούζ διέρχεται, εκτός από το ιρανικό πετρέλαιο, και εκείνο της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Ιράκ και του Κουβέιτ, που φτάνει στο 30% του παγκόσμιου πετρελαίου. Ο αμερικανικός 5ος Στόλος, που σταθμεύει στο Μπαχρέιν, έχει απαντήσει πως θα υπερασπιστεί την «ελεύθερη εμπορική διακίνηση».
Μια επίθεση στο Ιράν μπορεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Η σύγκρουση μπορεί να διαχυθεί στο Ιράκ και τη Συρία, να μεταφερθεί προς το Ισραήλ από τη Χεζμπολάχ και τους ιρανικούς πυραύλους. Ολες οι δυνάμεις θα κληθούν να πάρουν θέση, ενώ η Ουάσιγκτον επαναφέρει το δόγμα Μπους «ή μαζί μας ή εναντίον μας». Για την παραπαίουσα παγκόσμια οικονομία μια πετρελαϊκή κρίση μπορεί να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες. Κι όλα αυτά με εξαιρετικά αμφίβολη την επιτυχία για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Αυτό κάνει ακόμα και μετριοπαθείς αναλυτές να καταγγέλλουν τις πολεμικές απειλές ως παράλογες. Ωστόσο, ό,τι κάνει πιθανή μια τέτοια «τρέλα» είναι η καπιταλιστική κρίση, που οξύνει όλους τους «παραλογισμούς» του συστήματος. Τα τελευταία χρόνια τα θερμά μέτωπα πολλαπλασιάζονται. Στην ανατολική μεσόγειο (ΑΟΖ), στην ανατολική Ευρώπη (αντιπυραυλική ασπίδα ΝΑΤΟ), στη Συρία (όπου κατέπλευσε ρωσική αρμάδα), στην ανατολική Ασία (περικύκλωση της Κίνας). Στο Ιράν σήμερα μοιάζει να εκδηλώνεται πιο δραματικά η τάση της κρίσης να συνδυάζεται με πόλεμο. Οσο οι κυρίαρχες τάξεις δεν βρίσκουν λύση στο αδιέξοδο, η επιλογή του πολέμου θα έρχεται όλο και πιο κοντά. Το ζέσταμα της πολεμικής βιομηχανίας, η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, η προοπτική λεηλασίας των ηττημένων, η υποταγή των εργαζομένων -πολιτικά και οικονομικά- στην «εθνική ενότητα» είναι κλασικά εργαλεία των καπιταλιστών για να ξεπερνούν τις κρίσεις.