***
Σε πλήρη κινητικότητα βρίσκεται το πολιτικό σκηνικό. Τα «Νέα», η ναυαρχίδα του ΔΟΛ, προτρέπουν ανοιχτά τα στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ (!), που υιοθετούν τον «ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό», να κάνουν την «υπέρβαση» και να συνεργαστούν στα πλαίσια ενός νέου κόμματος ή συνασπισμού κομμάτων. Αρχίσανε τα όργανα…
***
Η μετά τον Μουμπάρακ Αίγυπτος ζήτησε οριοθέτηση των ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, στα «οικόπεδα» που διαθέτουν κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, μεταξύ Τουρκίας-Αιγύπτου-Κύπρου. Στους «χάρτες» που υποστηρίζει η νέα κυβέρνηση της Αιγύπτου, η ελληνική ΑΟΖ «περιορίζεται» στη γραμμή που σύρεται νότια της Ρόδου ή Καρπάθου. Πρόκειται για χαστούκι σε όσους θεωρούσαν τα ζητήματα των ΑΟΖ «λυμένα» από κάποιο (ανύπαρκτο) διεθνές δίκαιο και επιχειρούσαν να κατοχυρώσουν ως «ελληνικό» το μεγαλύτερο τμήμα της Ανατολικής Μεσογείου. Πρόκειται επίσης για προειδοποίηση του πόσο επικίνδυνα κοντά στον πόλεμο μπορεί να μας φέρει η επιλογή της στρατηγικής συμμαχίας με το κράτος του Ισραήλ (και την υποστήριξη των ΗΠΑ και ΕΕ…) που, τάχα, θα απέφερε ανεμπόδιστα τον αποκλειστικό έλεγχο της περιοχής από τον άξονα Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα…
***
Κυριολεκτικά εκπληκτική η από τον «Ριζοσπάστη» ολοσέλιδη επίθεση του Μάκη Μαΐλη ενάντια στην «Ίσκρα» (και στον Π. Λαφαζάνη), με αφορμή τη δημοσίευση στον ιστότοπο του Αρ. Ρεύματος ενός άρθρου του Ν. Ζαχαριάδη. Ο Μ.Μ. χαρακτηρίζει ως «λαθεμένη» την ανάλυση του Ν. Ζαχαριάδη (για τα αστικοτσιφλικάδικα κατάλοιπα στον ελληνικό καπιταλισμό), με συνέπεια να οδηγείται το ΚΚΕ σε «λαθεμένη» πολιτική συμμαχιών, που υπηρετούσε (επίσης «λαθεμένα») κάποιους «ενδιάμεσους στόχους πριν το σοσιαλισμό» (λαοκρατία, λαϊκή δημοκρατία κ.λπ). Όλα αυτά τα χρειάστηκε για να επιτεθεί στην Ίσκρα και στον Π. Λαφαζάνη, κατηγορώντας τους για «οπορτουνισμό», αφού προβάλλουν ως «ενδιάμεσο στόχο, πριν το σοσιαλισμό» την έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ! Ο Μ.Μ. υπογραμμίζει ότι τα καθήκοντα αυτά μπορεί να τα λύσει υπέρ της εργατικής τάξης μόνο «η εργατική εξουσία»!!! Μόνο που το ΚΚΕ εξακολουθεί να υποστηρίζει (πάντα λαθεμένα) ως ενδιάμεσο στόχο πριν το σοσιαλισμό, το ομιχλώδες καθεστώς της «λαϊκής εξουσίας-λαϊκής οικονομίας». Του οποίου οι διαφορές με την (επισήμως πλέον «λαθεμένη») Λαϊκή Δημοκρατία του Ν. Ζαχαριάδη δεν είναι και τόσο ορατές…
***
Σε επικίνδυνο βάλτο για τον ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να μετατραπεί το άνοιγμα του ΣΥΝ προς τους «πασοκογενείς». Η Ενωτική Κίνηση, του Ν. Κοτζιά, καλεί επισήμως σε συζητήσεις συνδιαμόρφωσης πολιτικής τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ, τους Οικολόγους και όλες τις πασοκογενείς ομάδες. Και μόνο η λίστα των προσκεκλημένων παραπέμπει ευθέως σε κεντροαριστερό κυβερνητισμό. Η ηγεσία του ΣΥΝ και ο Αλ. Τσίπρας οφείλουν επειγόντως να ξεκαθαρίσουν το ζήτημα, πριν γίνει (μεγαλύτερη) ζημιά…
