Οι εκλογές για τα Δ.Σ. στην Δ' και την Ε' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης ανέδειξαν μια στροφή αριστερά στο χώρο των εκπαιδευτικών.
Ημερ.Δημοσίευσης
Δ’ ΕΛΜΕ
Έγιναν στη Θεσσαλονίκη εκλογές για το ΔΣ της Δ΄ ΕΛΜΕ. Ψήφισαν 881 εκπαιδευτικοί και είχαμε 781 έγκυρα ψηφοδέλτια. Με 356 ψήφους (146 περισσότερους από πέρυσι) και ποσοστό 45,6% (!) οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις πήραν την πρώτη θέση και 3 έδρες. Στη δεύτερη θέση βρέθηκε η ΔΑΚΕ που, παρότι έχασε 37 ψήφους (165 από 202), πήρε τη δεύτερη θέση και τις 2 έδρες της. Με 145 ψήφους (–83 ψήφους) η ΠΑΣΚ πήγε στην τρίτη θέση και έχασε 1 έδρα (πήρε 1). Τέλος η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ με 115 ψήφους (από 110 πέρυσι) κράτησε τη 1 έδρα της. Η αλλαγή των συσχετισμών στον κλάδο με τόσο δραστικό τρόπο κάνει απαραίτητη τη συζήτηση για έκτακτο συνέδριο της ΟΛΜΕ, όπου θα αποτυπώνονται οι νέοι συσχετισμοί. Στη Θεσσαλονίκη είναι πιθανό σε όλες τις ΕΛΜΕ να έχουμε σύντομα αριστερά προεδρεία. Η μαζική συμμετοχή νέων συναδέλφων και παλιότερων για να μαυρίσουν το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τις παρατάξεις τους, που ευθύνονται για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος, καθόρισε το κλίμα. Χρησιμοποίησαν τα πιο ριζοσπαστικά ψηφοδέλτια που είχαν μπροστά τους. Η μετατροπή της αρνητικής σε θετική ψήφο και η ενεργοποίηση ενός μεγάλου μέρους εκπαιδευτικών το επόμενο διάστημα θα είναι το μεγάλο στοίχημα για την παράταξη και προφανώς για τον κλάδο.
Ε’ ΕΛΜΕ
Στις 19/1 διεξήχθησαν οι εκλογές της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης για την ανάδειξη του διοικητικού της συμβουλίου. Κατέβηκαν επτά παρατάξεις εκ των οποίων οι πέντε αριστερές, πράγμα που αποτελεί μια ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης ΕΛΜΕ. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν αυξημένη, έστειλε μήνυμα διαμαρτυρίας και αγανάκτησης στον κυβερνητικό συνδικαλισμό (η ΠΑΣΚ δεν πήρε έδρα) και, στηρίζοντας αριστερά σχήματα, τους έδωσε πέντε από τις επτά έδρες. Από 2 οι Παρεμβάσεις και η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ και 1 οι Συν.ΕΚ. Η ΔΑΚΕ πήρε 2 έδρες.
Το καθήκον της Αριστεράς για το επόμενο διάστημα είναι να μπορέσει να συγκροτήσει αριστερό προεδρείο και με μια ενωτική και ριζοσπαστική πολιτική να κάνει την Ε΄ ΕΛΜΕ αυτό που έπρεπε να είναι. Εργαλείο μάχης και αντίστασης ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.