Η στέγη είναι δικαίωμα

Με κουβέρτες και μπουφάν θα βοηθήσουμε τους άστεγους;

Τα στοιχεία μιλάνε για 11.000-15.000 αστέγους στην Αθήνα και όποιος περπατάει στη θηριώδη πόλη μας μπορεί να επιβεβαιώσει την αδιαμφισβήτητη αύξηση όσων κοιμούνται στο δρόμο. Και ο Καμίνης αντιλήφθηκε το πρόβλημα και το «αντιμετώπισε» ξηλώνοντας παγκάκια.

Η ΝΔ έκανε ερώτηση στη βουλή, αναφερόμενη στη συνταγματική επιταγή για κρατική μέριμνα εξασφάλισης στέγης γι’ αυτούς που τη στερούνται.

Ο υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης απάντησε πως το Φεβρουάριο θα κατατεθεί νομοσχέδιο για τη δημιουργία υπνωτηρίων για αστέγους «έτσι ώστε να μπορούν να πάνε το απόγευμα στις 17.00 το χειμώνα και στις 20.00 το καλοκαίρι, να βρουν ένα χώρο για να ξεκουραστούν, ένα πιάτο φαΐ, χώρους και είδη υγιεινής και το πρωί να φύγουν».

Ο κ. Μπόλαρης πρόσθεσε: «Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε χώρους όπου θα λιμνάσουν άνθρωποι. Πρέπει να έχουν το χώρο, τη βάση για την ξεκούραση, την αναψυχή, για ένα πιάτο φαΐ, αλλά να βγουν στην κοινωνία, να παλέψουν να ξαναβρούν δουλειά, για να υπάρξει επανένταξη».

Η υποκρισία της ΝΔ και ο κυνισμός του ΠΑΣΟΚ (μπορεί να γίνεται και το αντίστροφο) είναι αντιληπτά εύκολα.
Τις ημέρες και τις νύχτες του πολικού ψύχους στην Αθήνα άνοιξαν ένα γυμναστήριο στο Θησείο, ενώ γίνονταν εκκλήσεις για κουβέρτες και μπουφάν, για να μην ξεπαγιάσουν οι άστεγοι.

Η θλίψη, η ανησυχία και η ανάγκη να κάνουμε κάτι άμεσα κυριαρχούσε σε συναγωνιστές και συντρόφους, στις δια ζώσης συζητήσεις μας, στο ίντερνετ, παντού.

Στην Ελλάδα είναι έτοιμη να σκάσει αντίστοιχη φούσκα με τα σπίτια και τα δάνεια των τραπεζών όπως στην Αμερική και στο μεταξύ μπαίνει το χαράτσι της ΔΕΗ ακόμα και στα λυόμενα της Ηλείας.

Απολύσεις, δάνεια, μειώσεις μισθών και εξαφάνιση κοινωνικών παροχών δημιουργούν τις συνθήκες να εκτιναχθούν τα προβλήματα στέγης στα γαλλικά επίπεδα.

Η «ανθρωπιά» δεν αρκεί στους αστέγους. Ούτε σ’ εμάς θα αρκούσε. Θέλουν πίσω τη ζωή τους. Κι εμείς θα τη θέλαμε.

Τα κράτη του Σαρκοζί και του Παπαδήμου στήνουν πρόσκαιρες δομές υποδοχής αστέγων και είναι απολύτως αποδεκτό γι’ αυτούς το ν’ απαλύνουμε τον πόνο των συνανθρώπων μας, να τους ζεστάνουμε, να τους κοιμίσουμε τα πολύ παγωμένα βράδια, να τους δώσουμε και μια ζεστή σούπα. Ως εδώ όμως. Όχι και να τους λύσουμε μόνιμα το πρόβλημα της εξαθλίωσης.

Γιατί, αν γίνουν εργατικές κατοικίες από δημόσιους φορείς, χωρίς κέρδος για εργολάβους, μεσίτες, τραπεζίτες, τότε θα δημιουργηθούν «προβλήματα» στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και οι δικοί τους άνθρωποι δεν θα απομυζούν το μόχθο των εργαζομένων.

Δυο λύσεις υπάρχουν: θα λυθεί ή το πρόβλημα των αστέγων, ή των κατασκευαστών και των τραπεζών.
Αξίζει να δούμε παρακάτω το πρόβλημα των αστέγων στη Γαλλία, την αντιμετώπιση από την κυβέρνηση του Σαρκοζί και την απάντηση του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA).

Η κατάσταση στη Γαλλία

Στη Γαλλία το 2011 πέθαναν 329 άνθρωποι στο δρόμο. Ο μέσος όρος ηλικίας τους ήταν 48 χρόνων, με προσδόκιμο ζωής στη Γαλλία τα 80 έτη.

Δέκα εκατομμύρια κάτοικοι (δηλαδή ένας στους έξι) έχουν πρόβλημα κατοικίας, από τους οποίους 130.000 άνθρωποι είναι χωρίς κανένα κατάλυμα, ενώ 3,5 εκατομμύρια μένουν σε πολύ κακές συνθήκες (σε τροχόσπιτα, σε αποθήκες, σε μη ασφαλή κι ανθυγιεινά μέρη).

Στα σοκαριστικά στοιχεία για τους αστέγους στη Γαλλία οι σύντροφοι του ΝPA απαντάνε με 6 άμεσα και βασικά αιτήματα, με κορμό: «Η στέγη είναι δικαίωμα!».

Το κράτος του Σαρκοζί έστησε «χριστουγεννιάτικα σαλέ» για τους αστέγους στις μεγάλες πόλεις.

Οι Γάλλοι σύντροφοι του ΝΡΑ μεταφέρουν σχόλιο ενός αγωνιστή από την Τουλούζη, που δραστηριοποιείται στα «Παιδιά του Δον Κιχώτη» (συλλογικότητα με στόχο την εξεύρεση κατοικίας στους αστέγους): «Το να φτιάχνεις ένα χωριό στο κέντρο μιας πόλης για να γιορτάσεις την υλική ευμάρεια και την ευτυχία της πιστωτικής κάρτας δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Το να διαθέσεις άδειους χώρους και να λειτουργούν δομές που να ξαναδημιουργούν ανθρώπους, μοιάζει με αδύνατη αποστολή».

Οι Γάλλοι σύντροφοι αναδεικνύουν δημόσια τη θέση τους ότι η κατοικία δεν γίνεται να αποτελεί εμπόρευμα και να υποτάσσεται στα «παιχνίδια» της νεοφιλελεύθερης αγοράς, κάτι που συμβαίνει στον καπιταλισμό.

Ο Σαρκοζί ήξερε πολύ καλά το πρόβλημα και παρόλο που είχε μεσολαβήσει το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων σε ΗΠΑ και Ισπανία (όπου εκατομμύρια φτωχοί άνθρωποι έμειναν στο δρόμο, έχοντας ήδη πληρώσει αμύθητα ποσά σε κατασκευαστές και τράπεζες), έδινε προεκλογικές υποσχέσεις βασισμένες ακριβώς στην ίδια λογική: ατομική προσπάθεια και υπερχρέωση των λαϊκών οικογενειών σε τράπεζες και μεσίτες για την πρόσβαση σε ένα ασφαλές κι αξιοπρεπές, υποθηκευμένο σπίτι!

Έτσι, το ΝΡΑ, αποφεύγοντας τα ημίμετρα, προτείνει σαφείς και επείγουσες λύσεις, που ξεκινάνε από σήμερα και καταλήγουν σε μόνιμες κατακτήσεις για τον κόσμο της δουλειάς:

• Παύση των εξώσεων: η έξωση αποτελεί απαράδεκτη κοινωνική βία. Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, με αύξηση της ανεργίας και της εργασιακής ανασφάλειας, δεν γίνεται να αυξάνονται τα ενοίκια και σε κατοικίες που χαρακτηρίζονται «εργατικές».
• Εφαρμογή του υπάρχοντος νόμου της επίταξης των άδειων κατοικιών. Περισσότερα από 1 εκατ. σπίτια είναι άδεια.
• Το ενοίκιο να μην επιτρέπεται να ξεπερνάει το 20% των εισοδημάτων των ενοικιαστών.
• Εφαρμογή του νόμου που επιβάλλει να διατίθεται στις πόλεις τουλάχιστον το 20% των κατοικιών ως εργατικές. Όσοι δήμαρχοι δεν το υλοποιούν, να κρίνονται ακατάλληλοι.
• Να σταματήσουν να πουλιούνται οι κατοικίες με χαμηλό ενοίκιο και επανακρατικοποίηση των επιχειρήσεων που τις κατασκευάζουν (με δημόσιο χρήμα φτιάχτηκαν εργατικές κατοικίες για όσους δεν μπορούν να πληρώνουν υψηλά ενοίκια και δόθηκαν σε ιδιώτες που τις πούλησαν, θησαυρίζοντας από τους φτωχούς που δεν είχαν σπίτια)! Να δημιουργηθεί δημόσιος φορέας με αποκλειστικό σκοπό την κατασκευή εργατικών και οικολογικών κατοικιών.
• Μαζική κατασκευή εργατικών κατοικιών. Τέλος στην κερδοσκοπία κατασκευαστών και τραπεζών.
Με καταλήψεις άδειων πολυκατοικιών και δράσεις σε γειτονιές και σωματεία, οι σύντροφοι του ΝΡΑ διεκδικούν το δικαίωμα στην κατοικία να είναι ίσο και εγγυημένο για όλες και όλους, όπως πρέπει να είναι και αυτό της παιδείας και της υγείας.