κίνημα

Σ ε συνέχεια των πρώτων διεργασιών της Συνέλευσης 8ης Μάρτη, έχει προγραμματιστεί για την Πέμπτη 24 Οκτωβρίου στις 7.30μμ ανοιχτή συνέλευση στο κτίριο της ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας).

Σ τις 16 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνάντηση της Συνέλευσης 8ης Μάρτη μετά το καλοκαίρι. Εργαζόμενες, φοιτήτριες, άνεργες, γυναίκες που εργάζονται στο σπίτι, συναντηθήκαμε για να συζητήσουμε τη φετινή καμπάνια που θα μας οδηγήσει στη φεμινιστική απεργία.

Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει καταστήσει σαφές ότι θα κυβερνήσει με το δόγμα «νόμος και τάξη» και έχει προχωρήσει σε μια σειρά από κινήσεις που το αποδεικνύουν: προσλήψεις αστυνομικών, πρόθεση επανασύστασης της ομάδας ΔΕΛΤΑ, σύνδεση των δημόσιων οργανισμών με την ΕΥΠ, εκκενώσεις καταλήψεων προσφύγων κάθε βδομάδα με πρόσχημα τα ναρκωτικά, αστυνομοκρατία στα Εξάρχεια, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Η κυβέρνηση στέλνει ένα πολιτικό μήνυμα, προς όποιους/ες θέλουν να οικοδομήσουν την πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση απέναντι στις ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές της, ότι η αντιμετώπιση θα είναι αυταρχική, επιχειρώντας να τρομοκρατήσει.

Σε μια περίοδο που χτυπάνε πολλά περιβαλλοντικά καμπανάκια, το τεράστιο πλήγμα που δέχθηκε ο Αμαζόνιος ήταν εκκωφαντική καμπάνα.

Στις 15 Ιούλη συνεδρίασε η Συνέλευση 8ης Μάρτη, εκτιμώντας τις μέχρι στιγμής δράσεις της και συζητώντας τα επόμενα βήματα που θα αποφασιστούν οριστικά στην επόμενη συνέλευση που θα πραγματοποιηθεί στις 16 Σεπτέμβρη.

Πενήντα χρόνια μετά την εξέγερση του Στόουνγολ –τη στιγμή γέννησης του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, το φετινό Pride γίνεται με τίτλο «Ο δρόμος έχει την δική μας ιστορία».

Το Σάββατο 18 Μαΐου από τη Συνέλευση «Χωρίς ΣυΝΑΙνεση Είναι Βιασμός» πραγματοποιήθηκε η Πανελλαδική Μέρα Δράσης ενάντια στην αλλαγή του άρθρου 336, με διαδηλώσεις στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες πόλεις.

Φέτος το Athens Pride, που θα γίνει στις 8 Ιουνίου στο Σύνταγμα, έχει σύνθημα «Ο δρόμος έχει τη δική μας ιστορία». Πρόκειται για ένα σύνθημα με σαφή αναφορά στην ιστορία και στις διεκδικήσεις του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος στην Ελλάδα και παγκοσμίως, αλλά και στην επέτειο 50 χρόνων από την εξέγερση του Στόουνγουολ.

Η  αύξηση των γυναικοκτονιών, των σεξουαλικών παρενοχλήσεων στους χώρους εργασίας και τις σχολές το τελευταίο διάστημα, η φτώχεια που εξαπλώνεται και η υποβάθμιση του κράτους πρόνοιας δυσκολεύουν την καθημερινότητά μας.

Πίσω από την κλειστή πόρτα ενός σπιτιού, σε κάποια γωνία ενός μπαρ ή σε πλήρως δημόσια θέα στο δρόμο, στο χώρο εργασίας, στη σχολή, στο σχολείο οι γυναίκες βιώνουν καθημερινά τη βία σε βάρος τους – ψυχολογική, λεκτική, σωματική. Βία που – συχνότερα από όσο μαθαίνουμε – μπορεί να φτάνει στην ίδια την αφαίρεση της ζωής του θύματος.

Η γενική αφήγηση που αφορά την εργασία περιστρέφεται γύρω από το πως την βιώνουν οι άντρες. Έχουμε εκτενή πληροφόρηση για την καθημερινότητα των εργαζόμενων σε παραδοσιακά «αντρικά» επαγγέλματα, σε μικτούς χώρους εργασίας, στην ανεργία.