Ένα νέο κίνημα ξεπροβάλλει

Η επιστημονική κοινότητα, διεθνείς φορείς και οικολογικές οργανώσεις διεθνώς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο πλανήτης. Η έκθεση της Διεθνούς Διάσκεψης για την Κλιματική Αλλαγή προειδοποιούσε τον Οκτώβρη του 2018 ότι, για να περιοριστεί η άνοδος της θερμοκρασίας στον πλανήτη στον 1,5 βαθμό, θα πρέπει μέχρι το 2030 να μειωθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση κατά 30%. 
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση οι κυβερνήσεις και οι μεγάλες βιομηχανίες δείχνουν να αδιαφορούν. Το παράδειγμα του ακροδεξιού Μπολσονάρο είναι χαρακτηριστικό: Πριν μερικούς μήνες αρνήθηκε να φιλοξενήσει τον επόμενο γύρο συνομιλιών του ΟΗΕ για το κλίμα, δηλώνοντας ότι «η Βραζιλία δεν χρωστά τίποτα στον κόσμο» όσον αφορά το περιβάλλον και σήμερα «εποπτεύει» την καταστροφή του μεγαλύτερου πνεύμονα του πλανήτη. Ανάλογη στάση θα συναντήσει κανείς τόσο στις κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών της ΕΕ όσο και των ΗΠΑ. Δεν πρέπει να πηγαίνουμε όμως πολύ μακριά. Αρκεί να δει κανείς τον τρόπο με τον οποίο τόσο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ χάρισαν σχεδόν όλη τη Δυτική Ελλάδα και την Κρήτη σε πολυεθνικές πετρελαίου για έρευνα και εκμετάλλευση.
Μαθητικές κινητοποιήσεις
Απέναντι σε όλα τα παραπάνω φαίνεται πως αναπτύσσεται ένα νέο πολύμορφο και ριζοσπαστικό κίνημα που συνδέει τα οικολογικά αιτήματα με τις αντικαπιταλιστικές διεκδικήσεις και την πάλη ενάντια στον πόλεμο. Ένα από τα πιο ζωντανά κομμάτια αυτού το παγκόσμιου παζλ κινητοποιήσεων είναι αναμφισβήτητα οι μαθητές. Πριν ένα χρόνο ακριβώς η Σουηδή μαθήτρια Γκρέτα Τούνμπερκ σταμάτησε να πηγαίνει κάθε Παρασκευή στο σχολείο της, διαμαρτυρόμενη για την κλιματική αλλαγή. Έθεσε έτσι επί τάπητος το θεσμό της μαθητικής απεργίας για το κλίμα. Αυτή η στάση ενέπνευσε μαθητές αρχικά σε όλη την Ευρώπη και ύστερα σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι την μιμήθηκαν. Αυτό που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον είναι ότι το κίνημα αυτό των μαθητών προβάλλει ριζοσπαστικά αιτήματα, που πολλές φορές βάζουν στο στόχαστρο τους ισχυρούς αυτού του πλανήτη, είτε πρόκειται για βιομηχανίες κολοσσούς, είτε για κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς.
Ενώ στις πλάτες της Τούνμπερκ εξελίσσεται μια καμπάνια «ενσωμάτωσης» της εικόνας της (Νόμπελ Ειρήνης κλπ) και μια καμπάνια χυδαίων αντιδραστικών επιθέσεων εναντίον της, το σημαντικό είναι αυτό που γεννήθηκε με αφορμή την νεαρή μαθήτρια. Εκτός από τους χιλιάδες μαθητές που κατέκλεισαν πέρυσι κατά τη διάρκεια της χρονιάς τους δρόμους και τις πλατείες των μεγαλύτερων πόλεων παγκοσμίως, διαμορφώνεται ένα συνολικότερο οικολογικό ρεύμα που προθυμοποιείται να υποδείξει τους υπεύθυνους και να συγκρουστεί μαζί τους. Οι κινητοποιήσεις για το κλίμα στις ΗΠΑ του Τραμπ, η ακτιβιστική Extinction Rebellion (XR) που προχωρά σε αποκλεισμούς εισόδων κτιρίων, δρόμων ή γεφυρών στη Βρετανία, οι μεγάλοι οικολογικοί αγώνες στην Αυστραλία κοκ. είναι ενδεικτικά παραδείγματα. 
Γίνεται σαφές ότι η οικολογία της «πράσινης ανάπτυξης» έφτασε στα όριά της και πλέον πολλοί ακτιβιστές των νέων οικολογικών κινημάτων αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει οικολογική σωτηρία μέσα στον καπιταλισμό, ότι το κυνήγι του κέρδους είναι η πρώτη και κύρια αιτία της διαρκούς ρύπανσης και εξάντλησης των φυσικών πόρων. 
Απεργία για το κλίμα
Σε παγκόσμιο επίπεδο από τις 20 μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου επιχειρείται να οργανωθεί μια «απεργία για το κλίμα», που καλεί σε μέρες δράσεων και διαδηλώσεων ενάντια στην καταστροφή του πλανήτη.
Η περιβαλλοντική κρίση βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Οι κυβερνήσεις, οι καπιταλιστές και οι διεθνείς θεσμοί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, καθώς προτιμούν να μη διαταραχτούν τα κέρδη και οι επενδύσεις. Τη λύση μπορεί να δώσει μόνο μια μαζική και ριζοσπαστική παρέμβαση των από κάτω. Τα πρώτα δείγματα είναι θετικά. Θα χρειαστεί συνέχεια και κλιμάκωση, αλλά και η αντικαπιταλιστική προοπτική –Να αλλάξουμε το σύστημα, όχι το κλίμα.