Να μπλοκάρουμε τις εξορύξεις

Σ το αναπτυξιακό νομοσχέδιο που φέρνει προς ψήφιση η ΝΔ προστίθεται και η κατάθεση τεσσάρων σχεδίων νόμου για την κύρωση συμβάσεων για παραχώρηση εκτάσεων για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων σε τέσσερις πετρελαϊκές εταιρείες: Total, ExxonMobil και Repsol. Με αυτές τις συμβάσεις τα «οικόπεδα» που παραχωρούνται σε πετρελαϊκές εταιρείες ανέρχονται σε 13, με συνολική έκταση 60 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιων εκτάσεων (Ιόνιο, Κρήτη) και 17 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα γης (Ήπειρος, Δυτική Ελλάδα, Πελοπόννησος). Αυτοί οι αριθμοί ισοδυναμούν με περίπου το ένα τρίτο της θαλάσσιας και χερσαίας επικράτειας! 
Γη και ύδωρ 
στους «πετρελαιάδες»
Βέβαια, αυτές οι συμβάσεις δεν είναι μια καινούρια πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη υπογράψει άλλες 11 τέτοιες συμβάσεις παραχώρησης εκτάσεων σε πετρελαϊκές εταιρείες για την έρευνα και την εξόρυξη υδρογονανθράκων. Οι συμβάσεις αυτές έχουν σκανδαλώδεις όρους, σύμφωνα με τους οποίους στις παραχωρούμενες εκτάσεις στην πραγματικότητα το δημόσιο δεν έχει κανέναν ουσιαστικό λόγο, μετατρέποντας το ένα τρίτο της ελληνικής επικράτειας σε ιδιοκτησία εξορυκτικών κολοσσών, ενώ την ίδια στιγμή, πέραν του ότι καταπατώνται προστατευόμενες περιοχές, δεν υπάρχει καμία ουσιαστική δέσμευση για την προστασία του περιβάλλοντος. Σημαντική παράμετρος είναι επίσης το γεγονός ότι το οικονομικό όφελος για το δημόσιο από τις πιθανές εξορύξεις είναι εξαιρετικά μικρό και δυσανάλογο με τα πιθανά κέρδη.
Εκτός όμως από τη σκανδαλώδη παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας, στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο Γεωργιάδη περιλαμβάνεται και η ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ (Ελληνικά Πετρέλαια), μια ιδιαίτερα κερδοφόρα επιχείρηση του δημοσίου (το δημόσιο κατέχει μέχρι τώρα το 55% των μετοχών), η οποία δεσμεύεται να συμμετέχει σε όλες αυτές τις εξορυκτικές διαδικασίες. Χαρίζεται λοιπόν στον επιχειρηματικό όμιλο Λάτση μια δημόσια επιχείρηση, η οποία μετά θα λάβει και αυτή το κομμάτι που της αναλογεί από τα ενδεχόμενα κέρδη που μπορούν να προκύψουν, αν βρεθούν αξιοποιήσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, κατά τη γνωστή νεοφιλελεύθερη πρακτική όπου «ιδιωτικοποιούνται τα κέρδη και κοινωνικοποιούνται οι ζημιές».
Είναι απορίας άξιον με ποιους οικονομικούς υπολογισμούς αναφέρει το Υπουργείο Ανάπτυξης ότι «για κάθε άμεση θέση εργασίας στον κλάδο των υδρογονανθράκων δημιουργούνται 3 νέες θέσεις πλήρους απασχόλησης στην ευρύτερη οικονομία σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, ενώ υπολογίζεται ότι για κάθε ευρώ που θα αμείβονται οι άμεσα εργαζόμενοι στον κλάδο, θα δημιουργούνται άλλες 2 θέσεις εργασίας σε άλλους κλάδους της οικονομίας». 
Θανάσιμος κίνδυνος
Η υπερψήφιση αυτών των συμβάσεων από το ελληνικό κοινοβούλιο θα έχει ανυπολόγιστες οικολογικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την έρευνα ύπαρξης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, αλλά και οι μέθοδοι εξόρυξης είναι εξαιρετικά επιβλαβείς για το θαλάσσιο και χερσαίο περιβάλλον και μάλιστα ενέχουν πολύ σοβαρούς κινδύνους ατυχημάτων, που στην περίπτωση των θαλασσών της Μεσογείου (που ουσιαστικά είναι μια κλειστή θάλασσα) μπορούν να έχουν μη αναστρέψιμες συνέπειες. Η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα, η Παγκόσμια Τράπεζα, η WWF και η Green Peace τάσσονται κατά των εξορύξεων, επισημαίνοντας αυτούς τους κινδύνους και μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι δεν είναι οργανισμοί που φημίζονται για το ριζοσπαστισμό τους.
Ακόμα και τα παράλογα οικονομικά οφέλη, που «προβλέπει» η κυβέρνηση, δεν θα μπορούν να αντισταθμίσουν ούτε μία ενδεχόμενη οικολογική καταστροφή, ούτε τις κοινωνικές συνέπειες που θα έχουν οι σχεδιαζόμενες εξορύξεις. Η κοινωνική και οικονομική ζωή της Δυτικής Ελλάδας θα διαλυθεί κυριολεκτικά. Σε ανακοίνωσή της, η WWF αναφέρει ότι ένα πιθανό ατύχημα διαρροής μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια 45.000 θέσεων εργασίας. Πέραν τούτου, ακόμα και με το σενάριο που αποφεύγει τη διαρροή (αν και η Repsol έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για περιβαλλοντικές καταστροφές στη Λατινική Αμερική), μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε ότι οι θέσεις εργασίας υπερεξειδικευμένου εργατικού δυναμικού δεν θα έχουν τίποτα να προσφέρουν σε πολύ μεγάλο κομμάτι των κατοίκων αυτών των περιοχών, που ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία. Αντίθετα αυτά τα σχέδια εξυπηρετούν αποκλειστικά τα οικονομικά συμφέροντα του ελληνικού και διεθνούς καπιταλισμού.
Οι υδρογονάνθρακες να 
μείνουν στα έγκατα της γης
Η μετατροπή της Ηπείρου, του Ιονίου, της Δυτικής Ελλάδας και της Κρήτης σε ένα πεδίο εξορύξεων είναι εφιαλτικό σενάριο, το οποίο πρέπει να μπλοκαριστεί. Οι εξορύξεις δεν αφορούν μόνο αυτές τις περιοχές και τους κατοίκους τους, αλλά μας αφορούν όλους και όλες, καθώς αυτού του τύπου η ενεργητική παρέμβαση και σχεδιαζόμενη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων θα έχει συνέπειες για το σύνολο του περιβάλλοντος στην Ελλάδα, αλλά και για το σύνολο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής.
Τα κροκοδείλια δάκρυα για την κλιματική αλλαγή και την καταστροφή του περιβάλλοντος, ειδικά από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ που άνοιξε το δρόμο στις εξορύξεις, είναι υποκριτικά. Η μάχη για την προστασία του περιβάλλοντος περνάει από τη μάχη για να μπλοκαριστούν οι εξορύξεις. Αυτός ο αγώνας μπορεί να υπονομεύσει πολιτικά το «αναπτυξιακό αφήγημα-παραλήρημα» της κυβέρνησης της ΝΔ, ενώ έχει και συνέπειες στο μέτωπο της πάλης ενάντια στον πόλεμο, καθώς όλα τα επεισόδια του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού έχουν ως βάση τις εξορύξεις στην ΑΟΖ της Κύπρου. 
Με τον διακηρυγμένο στόχο να σταματήσουμε τις εξορύξεις σε όλη την Ελλάδα, πραγματοποιείται το Σάββατο 28 Σεπτέμβρη η 2η Πανελλαδική Συνάντηση επιτροπών ενάντια στις εξορύξεις, στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής, με τη συμμετοχή 13 πρωτοβουλιών αγώνα και επιτροπών από όλη την Ελλάδα. Αυτή η συνάντηση μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς, ενημέρωσης και συντονισμού όλων των δυνάμεων που θέλουν να αντισταθούν στην εξορυκτική πολιτική της κυβέρνησης.