Τα τελευταία δύο χρόνια περίπου, μια σειρά εκλογικές διαδικασίες, σε πρωτοβάθμια σωματεία του δημοσίου τομέα κυρίως, αναδεικνύουν μια τάση ανόδου της Αριστεράς σε συνδυασμό με πτωτική πορεία κυρίως της ΠΑΣΚΕ
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Αλλαγή σκηνικού, ευκαιρία ανατροπής
Ιδιωτικός τομέας
Λίγο πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης η Αριστερά είχε αρχίσει να έχει μια πολύ μικρή άνοδο στον ιδιωτικό τομέα, όπου πρωτοστάτησε στη δημιουργία νέων σωματείων σε δύσκολους χώρους. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία αναδείχθηκε ένα μαχητικό τμήμα συνδικαλιστών, που οργάνωσαν κινητοποιήσεις και κατόρθωσαν, κερδίζοντας την εκτίμηση των συναδέλφων τους, να γνωρίσουν επιτυχίες οι παρατάξεις της Αριστεράς. Όταν μάλιστα αυτή η μαχητικότητα συνδυαζόταν και με συγκεκριμένη πρόταση για τον κλάδο, τότε η συγκεκριμμένη παράταξη είχε τη δυνατότητα να φτάσει σε πραγματικές ανατροπές.
Κάπως έτσι ήρθε η ανατροπή στην ΕΣΗΕΑ, με την παράταξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς να αλλάζει το σκηνικό, τόσο με την αγωνιστική της δράση όσο και με την πρόταση για ενιαίο συνδικάτο Τύπου. Η ανατροπή αυτή δεν ήταν στάσιμη. Εξελίχθηκε, όσο φούντωνε η επίθεση των εργοδοτών στο χώρο του Τύπου. Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ ήταν από τους πρώτους που χτυπήθηκαν, μόλις ξέσπασε η κρίση.
Η βάρβαρη επίθεση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου και των καπιταλιστών, που προσπαθούν και με την κυβέρνηση Παπαδήμου να φορτώσουν όλα τα βάρη στους εργαζόμενους, ώστε να αποφύγουν τις συνέπειες της κρίσης, ήταν ο πρώτος καθοριστικός παράγοντας για τα εκλογικά αποτελέσματα στα σωματεία. Τα σκληρά μέτρα του μνημονίου οδήγησαν τον κόσμο αγανακτισμένο στο «πεζοδρόμιο». Έχουν γίνει 15 γενικές απεργίες μετά το θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009.
Δημόσιο
Αυτή η κίνηση των εργαζομένων δεν έφερε από την αρχή αλλαγή σκηνικού στα σωματεία. Οι εργαζόμενοι προτίμησαν την αποχή από εκλογικές διαδικασίες με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως σε μερικές ΕΛΜΕ (πρωτοβάθμιοι σύλλογοι καθηγητών), αλλά και συλλόγους δασκάλων όπου η Αριστερά τόλμησε να κατεβάσει ενωτικά ψηφοδέλτια. Η αποχή μετατράπηκε σε ψήφο ελπίδας και προσδοκίας προς την Αριστερά στην ουσία μετά τη 48ωρη απεργία του Ιούνη του 2011 και τη μάχη ενάντια στην ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Ακολούθησε το φθινόπωρο μια σειρά από απεργίες και καταλήψεις σε πολλούς χώρους του δημοσίου, που κορυφώθηκαν στη μεγαλειώδη 48ωρη απεργία του Οκτώβρη.
Η επιτυχία αυτών των αγώνων, πέρα από την πτώση της κυβέρνησης ΓΑΠ, ήταν ότι ξεμπροστιάστηκε η πολιτική της κυρίαρχης τάξης, αλλά και των κομμάτων που την εκφράζουν και του πολιτικού τους προσωπικού μεταξύ των οποίων και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ, στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Ακόμη και η βίαιη καταστολή των αντιστάσεων έχει παίξει το ρόλο της ιδιαίτερα σε έναν κόσμο του ΠΑΣΟΚ με δημοκρατικές ευαισθησίες. Αυτός ο κόσμος άρχισε να εκφράζει σε μια σειρά χώρους την αντίδρασή του. Στήριξε την Αριστερά, όπου αυτή μπήκε μπροστά να οργανώσει αγώνες. Έτσι έγινε η μεγάλη ανατροπή στο Γενικό Κρατικό της Νίκαιας, όπου η Ανεξάρτητη Κίνηση Εργαζομένων από 1 έδρα έφτασε τις 5, ενώ η ΠΑΣΚΕ από τις 7 έπεσε στις 3 έδρες και η ΔΑΚΕ έχασε τη 1 από τις 2 έδρες που είχε. Αντίστοιχα αποτελέσματα έχουν καταγραφεί στο Δήμο Καλλιθέας, στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας κ.α. Σαφής άνοδος της Αριστεράς καταγράφεται και σε άλλα νοσοκομεία όπως στο ΓΝ Πατησίων. Νίκη της Αριστεράς μετά από δεκαετίες κυριαρχίας της ΠΑΣΚΕ είχαμε και στο ΙΓΜΕ.
Η πιο μεγάλη άνοδο της Αριστεράς καταγράφεται στις εκλογές που έγιναν τον τελευταίο μήνα σε πολλές ΕΛΜΕ. Αποτέλεσμα να έχει ανοίξει συζήτηση στον κλάδο για τη σύγκλιση συνεδρίου ώστε η αλλαγή συσχετισμών να καταγραφεί και στο ΔΣ της Ομοσπονδίας τους, αν και το προηγούμενο συνέδριο έγινε πριν 7 μήνες. Όλες αυτές οι εκλογικές επιτυχίες της Αριστεράς δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έχουν φέρει πλήρη ανατροπή σκηνικού.
ΠΑΣΚΕ
Μπορεί η ΠΑΣΚΕ να εμφανίζεται έτοιμη να διαλυθεί –μην ξεχνάμε τρανταχτές αποχωρήσεις όπως αυτή της ΠΑΣΚΕ ΠΟΕ ΟΤΑ– αλλά οι δεσμοί που έχει δημιουργήσει το ηγετικό κομμάτι της με τους από πάνω, της επιτρέπουν να μπορεί να παίζει ακόμη καθοριστικό ρόλο, παρουσιάζοντας αυτές τις σχέσεις ως τη διέξοδο από τα προβλήματα. Σε πολλούς χώρους ακόμη και τώρα οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ ισχυρίζονται ότι μόνο αν διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία θα γλιτώσει ο χώρος από τις εφεδρείες ή τις απολύσεις. Αλλού καταφεύγουν σε ελιγμούς, όπως στον ΟΑΕΕ, όπου, αφού ήταν γεγονός η πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου, η ΠΑΣΚΕ προσπάθησε να θολώσει τα νερά, βγάζοντας ανακοίνωση στη γενική απεργία του περασμένου Δεκέμβρη, με την οποία καλούσε σε ανατροπή της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Αριστερά
Αν διαβάσουμε καλύτερα τα αποτελέσματα, θα διαπιστώσουμε ότι δεν κερδίζουν όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς. Το ΠΑΜΕ, με εξαιρέσεις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, παρουσιάζει στασιμότητα. Είναι βέβαιο ότι η καθίζηση της ΠΑΣΚΕ δεν είναι ούτε εύκολη ούτε γρήγορη υπόθεση. Η Αριστερά μπορεί να την επισπεύσει συνεχίζοντας την προσπάθεια για οργάνωση των αγώνων από τα κάτω σε κάθε χώρο και σε συντονισμό μεταξύ των κλάδων. Με ενημερώσεις, συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα. Προσπαθώντας να βγουν απεργίες, καταλήψεις και κινητοποιήσεις διαρκείας που θα απαιτούν την ανατροπή της κυβέρνησης Παπαδήμου. Η ανατροπή της κυβέρνησης είναι καθοριστικός όρος για να μην περάσουν τα νέα μέτρα. Και μέσα σε αυτή τη μάχη είναι απαραίτητη η προβολή αιτημάτων που θα συνδέουν τα αιτήματα των εργαζομένων με τα αιτήματα για παύση πληρωμών του χρέους, για βαριά φορολογία των μεγαλοεργοδοτών κ.ά. Όλα τα παραπάνω, αν συνδυαστούν με την ενιαία δράση της Αριστεράς στους χώρους, μπορούν να αλλάξουν ριζικά τους συσχετισμούς στα σωματεία.