Την ώρα που το ΚΚΕ αρνείται να διαδηλώσει μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενάντια στο PSI και για την ανατροπή της λιτότητας, βάζει την ΚΝΕ να διαδηλώνει σε όλη την Ελλάδα ενάντια… στα ναρκωτικά.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Το σύνθημα «ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ και αφεντικά, θέλουν ελεύθερα τα ναρκωτικά» είναι χυδαία συκοφαντικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει ελεύθερα τα χιλιάδες νέα παιδιά που μπορεί να βρεθούν στη φυλακή ακόμα και για ένα τσιγαριλίκι. Αν αποδεχόμασταν και εμείς τις δημαγωγικές «ευκολίες» του ΚΚΕ, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το υπερσυντηρητικό «τόξο» ΛΑΟΣ-ΝΔ και ΚΚΕ, που υποστηρίζει τη συνέχεια του σημερινού άθλιου καθεστώτος (όπου το 40% των κρατουμένων έχει φυλακιστεί με την κατηγορία της χρήσης ναρκωτικών…).
Αντίδραση
Το ΚΚΕ διαδηλώνει ενάντια στη «ναρκωκουλτούρα». Είναι ένας όρος με ανατριχιαστική πολιτική ιστορία: κατασκευάστηκε από τους προπαγανδιστές της Χούντας, που ήλπιζαν ότι έτσι θα περιόριζαν τότε μέσα στη νεολαία την επιρροή του παγκόσμιου κινήματος του Μάη του ’68 και των γενικότερων απελευθερωτικών ιδεών της μεγάλης δεκαετίας του ’60. Για τους συνταγματαρχαίους η μαριχουάνα ήταν το βασικό γνώρισμα των «χίπηδων», του ροκ εντ ρολ, αλλά και του κινήματος για την απελευθέρωση των μαύρων, της αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης στο Βιετνάμ, της σεξουαλικής απελευθέρωσης και του γενικότερου αντικαθωσπρεπεισμού της εποχής.
Ασφαλώς σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Όμως το ΚΚΕ δεν μπορεί να αποφεύγει το κρίσιμο σημείο ότι η κατασταλτική αντιμετώπιση των ναρκωτικών είναι μια σημαία της παγκόσμιας αντίδρασης: του Ρήγκαν και των ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ και στη Λατ. Αμερική, των δεξιών κομμάτων και της Εκκλησίας στην Ευρώπη, των μοναρχιών και των δικτατοριών στην Αφρική και την Ασία. Και ταυτόχρονα είναι μια πολιτική απολύτως υποκριτική και αναποτελεσματική: παρά τους πολέμους (π.χ. επιδρομές στην Κολομβία), παρά την ανάπτυξη πολυάνθρωπων και υπερεξοπλισμένων μονάδων Δίωξης, παρά τους δρακόντειους νόμους κατά της χρήσης και –τάχα– κατά της εμπορίας στις περισσότερες χώρες, το αποτέλεσμα είναι ιστορικά η αύξηση της διάδοσης των ναρκωτικών! Γιατί τα ναρκωτικά (όπως και ο αλκοολισμός, ο τζόγος, η πορνεία κ.λπ.) αποτελούν «δικλείδες» εκτόνωσης της πίεσης που δημιουργεί η αθλιότητα της καθημερινής ζωής στον καπιταλισμό. «Δικλείδες» που το ίδιο το σύστημα αναπαράγει υπόγεια, ενώ ισχυρίζεται ηθικολογικά ότι καταπολεμά.
Καταστολή
Το ΚΚΕ, λοιπόν, καλά κάνει και είναι γενικώς ενάντια στα ναρκωτικά. Όμως η υποστήριξη της καταστολής ενάντια στους εξατομικοποιημένους χρήστες είναι ένα σοβαρό πολιτικό λάθος. Η ποινικοποίηση της χρήσης σπρώχνει χιλιάδες φτωχόπαιδα στα δίχτυα των μηχανισμών καταστολής, ενώ αφήνει απολύτως αλώβητους τους «επιχειρηματίες» του τομέα. Αντίθετα η αποποινικοποίηση, μαζί με τη διεκδίκηση φροντίδας-θεραπείας και επανένταξης, δίνει ελπίδες σε χιλιάδες και χιλιάδες εξαθλιωμένους, ενώ αφαιρεί από τα γκανγκστερικά κυκλώματα της εμπορίας (συχνά με τη συνενοχή της αστυνομίας) την κάλυψη που απολαμβάνουν στη γενικευμένη παρανομία.
Κληρονομιά
Η προσήλωση του ΚΚΕ στην κατασταλτική αντιμετώπιση των ναρκωτικών είναι τμήμα μιας γενικότερα συντηρητικής ιδεολογικής κληρονομιάς. Της κληρονομιάς του σταλινισμού, που επιχείρησε με παταγώδη αποτυχία να αντιμετωπίσει κατασταλτικά τον αλκοολισμό στις ανατολικές χώρες. Της κληρονομιάς των αποστεωμένων μηχανισμών του ’60 που αντιμετώπιζαν εχθρικά το ρεμπέτικο ως προϊόν «εκφυλισμένων» χασικλήδων. Της επιρροής του αστικού καθωσπρεπεισμού που αρνείται να έρθει σε ανοιχτή ρήξη με την ομοφοβία. Της επιρροής του αστικού ψηφοθηρισμού που είναι καχύποπτος απέναντι στις ιδέες της σεξουαλικής απελευθέρωσης για να μη χάσει ψήφους νοικοκυραίων. Όλα αυτά είναι γνωστά και κατά καιρούς πυροδότησαν σημαντικές αντιπαραθέσεις ακόμα και στο εσωτερικό του ΚΚΕ και της Αριστεράς. Η «Επιθεώρηση Τέχνης» στη δεκαετία του ’60 και οι συζητήσεις στο εσωτερικό της ΚΝΕ κατά τη Μεταπολίτευση («Πρώτοι στα μαθήματα-πρώτοι στον αγώνα») είναι σημαντικά παραδείγματα.
Όμως το να διαδηλώνει στις σημερινές συνθήκες ένα εργατικό κόμμα, με στόχο να παραμείνουν στη φυλακή χιλιάδες και χιλιάδες χρήστες, μικροέμποροι και καταδικασμένοι για τη μικροεγκληματικότητα που συνδέεται με τα ναρκωτικά, πάει κυριολεκτικά πολύ. Είναι μια δυσφήμιση για τον κόσμο του ΚΚΕ και για την Αριστερά γενικότερα.